genève – The Swiss Life

Tag: genève

Van Leuven naar Genève – 14 juli 2023

Vandaag heb ik een halve dag verlof, want mijn vlucht naar Genève vertrekt om 15u. Ik heb in de voormiddag drie vergaderingen ingepland van 10 tot 13u, maar gelukkig slaag ik erin mijn laatste vergadering iets vroeger af te ronden zodat ik de trein van 13.08 naar de luchthaven kan halen.

Alles verloopt vlotjes en ditmaal ziet het er zelfs naar uit dat mijn vlucht op tijd zal vertrekken. Dat kan dus ook! Op de luchthaven koop ik pralines van Neuhaus en trakteer ik mezelf op een lekkere groene smoothie. Heel fijn dat Guapa na een paar jaar afwezigheid naar de luchthaven is teruggekeerd!

Boarding begin mooi op tijd, alleen is er jammer genoeg geen plaats meer voor mijn handbagage in het vliegtuig zelf. Geen ramp, ik haal mijn laptop eruit en draag het koffertje over aan het personeel zodat ze het kunnen inchecken. De vlucht vertrekt tot mijn grote vreugde effectief op tijd en na een vlotte reis landen we rond 16.15u op de luchthaven van Genève. Het is even wachten op mijn bagage, maar dan kan ik mij bij Dries voegen die samen met zijn Engelse collega Alan aan een klein barretje in de luchthaven op mij zit te wachten.

De zus van Alan landt iets later dan ik, dus bestel ik me een glaasje chasselas om de tijd te doden. De wijn wordt geserveerd in een plastic bekertje en trekt helaas op niet veel. Geen succes, dus.

Een dik kwartier later vervoegt de zus van Alan ons gezelschap. We maken kennis met elkaar en nemen samen de trein naar Cornavin, alwaar onze wegen tijdelijk scheiden. Dries en ik gaan onze bagage afzetten in hotel Ibis Genève Centre Lac en Alan en zijn zus Jo gaan naar zijn appartement.

We treffen elkaar wat later opnieuw aan de achterkant van station Cornavin om iets te gaan drinken in Les Grottes, de uitgangsbuurt achter het station. We komen terecht op het terras van La Taproom alwaar we een terrastafel delen met een vriendelijk, iets ouder Amerikaans koppel en hun tienjarige dochter. Ik bestel een glaasje schuimwijn en wat gruyère kaas, want ik heb een klein hongertje. De tienjarige dochter kijkt verlekkerd naar mijn portie kaas en ik wil gerust met haar delen, maar de ouders verbieden haar iets te nemen. We hebben een fijn gesprek met de Amerikanen, die net terug kwamen van een vakantie in Chamonix en al een jaar of zeventien in Berlijn blijken te wonen. Leuke mensen!

Na het aperitief stel ik voor iets te gaan eten in Ko-Ah Bar & Lounge, waar Dries en ik jaren geleden heel snel én lekker aten vlak voordat mijn vlucht naar Zaventem vertrok. We vinden een leuke tafel voor vier op het terras en het eten is nog even goed als ik mij herinner. Alan en zijn zus Jo hebben niet veel honger, dus zij delen een voorgerechtje. Ik bestel mij een pisco sour en geniet van mijn heerlijke rode curry met garnalen en gebakken noedels. Amai, dat smaakt! En omdat je op één been niet kan staan: graag nog een whisky sour om de maaltijd af te sluiten.

We rekenen af en maken met ons vieren een avondwandeling langs het meer. Het is duidelijk dat iedereen in Genève zoveel mogelijk wil genieten van de prachtige zomeravond: de barretjes langs het meer zitten vol mensen en overal zitten groepjes op de muren en op het gras te eten en te drinken. We wandelen tot aan de mooi verlichte vuurtoren van les Bains des Pâquis om ons volop in de zomerse sfeer onder te dompelen en wat foto’s van de Jet d’Eau te nemen.

Daarna nemen we afscheid van Alan en zijn zus Jo en wandelen mijn vriend en ik samen op het gemak tot aan de Pont de la Coulouvrenière. Daarna maken we rechtsomkeer en keren we terug naar het hotel. Vandaag kruipen we op tijd in bed!

Een blitzbezoek aan Genève – 19 mei 2023

July 25, 2023 / Carolien Coenen / 0 Comments

Op tijd opgestaan en genoten van het heerlijke ontbijt in hotel L’Edelweiss. Al heb ik mijn pannenkoekjes toch liever warm.

Het is een mooie zonnige dag, dus na onze valiezen bij de hotelbalie achter gelaten te hebben, trekken we meteen richting meer. Door onze kleine omweg langs Nice zijn we een ganse dag Genève kwijt geraakt en moeten we ons programma noodgedwongen inkorten. Deze avond reizen we immers al door naar Lausanne. Natuurlijk lopen we even langs les Bains des Pâquis met zicht op de Jet d’Eau. Naar goede gewoonte zijn er weer een aantal ijsberen in het koude smeltwater van het meer aan het zwemmen. Brr, zij liever dan ik.

We wandelen verder langs de oever van het meer en steken de Rhône over langs de Pont des Bergues met een kleine tussenstop op Île Rousseau. Een korte klim later zijn we in het oude stadscentrum van Genève waar we de kanonnen van l’Ancien Arsenal bewonderen en even een blik werpen op de meerdere verdiepingen tellende helling van het Hotel de Ville. Volgende stop: de kathedraal met de mooie Chapelle des Macchabées. Gelukkig zijn Juul en Katrien fitte zeventigers, want de beklimming van de kathedraal is toch wel stevig. We genieten van het mooie uitzicht op het meer van Genève en nemen een hoop foto’s om dit moment te capteren. Spijtig genoeg heeft de Mont Blanc geen zin om zich vandaag te laten zien.

Tijd voor een welverdiende pauze op het zonnige terras van Helia op de Place du Bourg-de-Four. Veel honger hebben we niet na ons copieuze ontbijt, dus wij houden het bij een drankje. De kombucha smaakt alleszins!

We verlaten het oude stadscentrum langs de Mur des Réformateurs en wandelen terug naar de Rhône, langs de oevers van het meer naar de Jardin Anglais. We twijfelen even of we in het reuzenrad zouden gaan, maar de rij wachtenden is ons te lang. Na de verplichte toeristische stop bij L’Horloge Fleurie wandelen we verder langs de Quai Guastave-Ador, nog steeds genietend van de zon op ons gezicht. We stoppen voor een gelato bij Arlecchino en nemen bij Point Noir een mouette naar Châteaubriand aan de overkant van het meer.

We zetten onze wandeling verder langs de andere oever van het meer en genieten van de mooie, groene parken. Opvallend: tegenwoordig staan er in de parken overal borden dat het verboden is te barbecuen. Enkel bij de publieke barbecues geplaatst door de stad zelf is het nog toegestaan een stukje vlees op houtskool te bakken. Ongetwijfeld wil Genève daarmee komaf maken met het nochtans typische zicht op mooie zomerdagen van gezinnen rond een draagbare barbecue in het park. Een Geneefse traditie waarvan wij in het verleden ook hebben mogen proeven.

Volgende stop: de botanische tuin. Met al de regen van de voorbije periode staat die in volle bloei. Prachtig! We bezoeken een paar van de serres en wandelen dan een klein stukje terug naar het gebouw waar Dries werkt. Uiteraard zijn Juul en Katrien erg nieuwsgierig om deze plek te verkennen. En toegegeven het fancy gebouw volledig opgetrokken uit glas en staal met groenen hangplanten en waterpartijen maakt op mij ook altijd indruk.

Nadat Dries wat coole snufjes aan zijn ouders heeft getoond, keren we terug naar L’Edelweiss om samen te genieten van de beroemdste Zwitserse maaltijd: kaasfondue. We hebben de ganse dag ons gespaard om bij het diner voluit te kunnen gaan. We delen een Assiette Valaisanne en een portie raclette om ons vervolgens op de klassieke moitié-moitié kaasfondue te storten. Het dessert dat in het menu is inbegrepen, krijgen we er met moeite bij, hoe lekker de apfelstrudel ook is!

Dries rekent af, we halen onze koffers op en wandelen samen naar het treinstation van Cornavin alwaar we de trein naar Lausanne nemen.

Een vlotte treinrit later staan we in het station van Lausanne. Dries wil per sé te voet naar het hotel, dat volgens googlemaps maar op een elf minuten lopen ligt, terwijl ik er de voorkeur aan geef om ons dat gesleur met de valiezen te besparen en de metro te nemen die er maar drie minuten over doet.

Uiteindelijk krijgt Dries zijn zin en blijkt dat we met onze valiezen vanaf het station een steile helling op moeten tot aan het hotel. En dat op een met kaasfondue gevulde maag! Hijgend en puffend komen we aan bij het hotel. Gelukkig loopt de check-in vlot.

Helaas blijkt de kamer in MAD hotel een teleurstelling. Lang geleden dat ik nog in zo’n kleine kamer gelogeerd heb. Er is gewoonweg géén opbergruimte in de kamer. De wasbak is gepropt tussen de muur en de douchecabine, waardoor een iets breder persoon er amper gebruik van van maken. Bovendien is er zelfs geen plek om onze tandenborstel te zetten. Het bed (een twijfelaar) is zowel aan het hoofdeinde als het voeteneinde begrensd door een muur en er is welgeteld één nachtkastje en één kapstok om kleren aan op te hangen. Haakjes voor de handdoeken of jassen ontbreken compleet. Maar we hebben wel een gratis toegang tot de discotheek! En gratis condooms! 😉

Enfin ja, het is natuurlijk maar voor twee nachten, maar we missen het comfort van de aangename hotelkamer in L’Edelweiss. Opeens is het dubbel jammer dat we daar een nacht minder hebben geslapen dan voorzien.

Juul en Katrien besluiten in bed te kruipen terwijl mijn vriend en ik nog een glaasje wijn drinken aangeboden door het hotel. We klinken op een geslaagde eerste dag in Genève en duimen dat de weergoden ons morgen ook zo goed gezind zullen zijn.

Long time no see, Geneva!

September 20, 2021 / Carolien Coenen / 0 Comments

Jawadde, door de coronacrisis was het al van december 2019 geleden dat ik nog eens voet op Zwitserse grond zette. Niet te geloven, want toen ik als vanouds mijn rolkoffertje in het bagagecompartiment propte en mijn vliegtuig opsteeg van de luchthaven in Zaventem had ik helemaal niet het gevoel dat dit al zo lang geleden was.

De gemaskerde vlucht verliep vlotjes en tot mijn verbazing werd bij aankomst op de luchthaven mijn entry form (dat ik nog op het nippertje op de luchthaven van Zaventem had ingevuld) helemaal niet gecontroleerd. Naar goede gewoonte wachtte Dries me op bij het wisselkantoor van de luchthaven en namen we de bus naar het centrum. Voor de gelegenheid hadden we een hotel geboekt vlakbij station Cornavin. Handig, want de dag nadien zouden we met de trein naar Aubonne reizen.

Na onze bagage afgezet te hebben op de kamer, trokken we de stad in. Het was aangenaam warm op deze mooie nazomerse septemberavond en we hoopten ergens een terrasje te doen. Maar eerst trokken we richting het meer om de beroemde Jet d’Eau weer te zien.

Uiteindelijk belandden we opnieuw bij onze favoriete wijnbar Le Rouge et Le Blanc. En ja, de prijzen zijn daar nog altijd even slikken, maar de bediening raadt ons telkens weer heerlijke wijnen aan en het charcuteriebord dat we bestelden was zonder meer fenomenaal.

Na dit aperitiefje trokken we naar Tartares & Co, waar we afgesproken hadden met een collega van Dries. Het was een fijn weerzien en het eten viel ook dik in de smaak. Ik eet niet vaak steak tartaar, maar als het goed is klaargemaakt met lekker vers vlees, kan ik daar zo nu en dan wel eens van genieten. En de voorgerechtjes (ceviche en carpaccio van inktvis) mochten er ook zijn.

Een fijne avond waarop we het niet té laat maakten, de dag nadien moesten we immers al om acht uur aan het ontbijt zitten!

Genève – 12 januari 2019

January 27, 2019 / Carolien Coenen / 0 Comments

Niet veel plannen voor dit dagje Genève. Beetje uitgeslapen (in de mate dat het bed in de studio van Dries dat toelaat), een lange wandeling gemaakt door de straten van Genève en geluncht bij het ons ondertussen vertrouwde Edward’s diner. Een toast voor Dries en een wrap voor mij, terwijl we tripadvisor raadplegen om een leuk restaurant uit te kiezen om ‘s avonds samen te gaan eten.

Op de terugweg passeren we langs het station en kan ik het niet laten wat Zwitserse chocolaatjes te kopen bij Läderach: champagnetruffels en een schattig kleine negerzoen die naar meer smaakt. Beide chocolaatjes zijn uitstekend: punten voor de Zwitserse chocolatiers.

Vervolgens gaan we shoppen bij Planète Charmilles om sneeuwbestendige laarzen te kopen, want we hebben de dag nadien afgesproken met onze vrienden David en Kristien om een wandeling met sneeuwschoenen (raquettes) te maken. In tegenstelling tot wat we verwachtten, valt de prijs van de laarzen heel goed mee en zijn ze stylish genoeg om zonder het schaamrood op de wangen op een koude dag naar het werk te gaan.

‘s Avonds wandelen we naar Spaans restaurant El Faro voor het diner. En ja, het is waar dat we opvallend vaak voor buitenlandse keukens in Genève kiezen, voornamelijk omdat deze goedkoper uitvallen dan de traditionele Zwitserse gerechten, maar ook omdat het aanbod in Genève zo verscheiden is. Wat niet te verbazen valt, wetende dat 50 procent van de inwoners van Genève niet van Zwitserse afkomst is.

We starten de maaltijd met pulpo a la Gallega en pimientos. Beide gerechtjes blinken uit in eenvoud, maar zijn om duimen en vingers af te likken. De verwachtingen voor het hoofdgerecht zijn bijgevolg hooggespannen. En jawel, de paella “El Faro” is heerlijk en portie overvloedig. De ober komt aan tafel een grote pan tonen met onze paella en schept vervolgens ons bord vol.

Plek voor een dessert hebben we niet meer, maar we komen zeker nog eens terug om de andere specialiteiten uit te proberen.

Genève – 3 november 2018

November 27, 2018 / Carolien Coenen / 1 Comment

Zaterdagochtend profiteer ik van het feit dat ik een hotel geboekt heb om uit te slapen. Ik klop tegenwoordig lange dagen op het werk en wil van de gelegenheid gebruik maken om wat slaap in te halen. Het ontbijt in het hotel is ok, maar ik ben lichtelijk teleurgesteld dat er geen scrambled eggs zijn. Gelukkig is er wel de mogelijkheid om een eitje te koken. We hebben geen grootse plannen vandaag, dus nemen we onze tijd.

Het is een zachte, droge herfstdag in Genève en we besluiten daarvan te profiteren om een gedeelte van Genève te bezoeken waar we nog niet vaak geweest zijn: Carouge. Carouge maakt onderdeel uit van Genève, maar begon als een apart stadje dat in de 18de eeuw gebouwd werd door Victor Amaudeus III, de koning van Sardinië, om te concurreren met Genève. De architectuur van deze stadswijk doet eerder mediterraan aan dan Zwitsers, wat Carouge een heel gezellige uitstraling geeft. Alleen jammer dat het bewolkt is, want met de zon komt dit stadsgedeelte ongetwijfeld nog beter tot zijn recht.

We wandelen van het hotel naar de Tourist Office. Ik vlieg pas maandagochtend terug, wat ons de gelegenheid geeft om zondag samen iets leuks te doen. Ons eerste idee is een uitstapje naar Chamonix boeken, maar dat raadt de vriendelijke dame in het Tourist Office ons af. Blijkbaar zijn de kabelbaan en veel van de andere attracties daar gesloten. Ze stelt ons als alternatief een bezoekje aan Glacier 3000 voor. Best wel een prijzig uitstapje, maar hey, een mens leeft maar één keer…

De temperaturen zijn bijzonder mild voor de tijd van het jaar, net zoals een jaar geleden. We volgen een wandeling die aangegeven staat op het plannetje dat we in ons hotel vonden. De wandeling start bij de Pont Carouge, die ons naar de overkant van de Arve brengt. Ergens in de helft van de wandeling stappen we een bakkerij binnen om iets kleins te eten. Het stevige ontbijt maakt dat we allebei niet veel honger hebben en ik kies het kleinste belegde broodje dat ik in de toonbank zie liggen. Helaas blijkt dit een ongelukkige keuze te zijn. Het broodje is langs beide zijden dik ingeboterd en als er iets is wat is helemaal niet lekker vind (buiten koffie), dan is het boter. Ik besluit het broodje te laten liggen en beperk mijn lunch tot een glas Chasselas.

Na deze korte lunchpauze blijkt opeens de zon door de wolken gebroken te zijn. De laagstaande herfstzon schildert de gevels van de huizen in een warme gloed. Prachtig. De wandeling is naar onze goesting veel te snel gedaan en we lopen nog een stuk verder langs de Arve tot aan de Pont Hans-Wilsdorf, die me altijd een beetje doet denken aan de Helix Bridge in Singapore. Aangezien ik de lunch heb overgeslagen, heb ik plek voor een vieruurtje en de heerlijke pannenkoek met Zwitserse chocolade van Muller’s Factory blijkt ideaal om dit hongertje de kop in te drukken.

Onze wandeling brengt ons naar de oever van het Meer van Genève en het voelt als een fijn weerzien met een oude bekende. We lopen tot aan het nieuwe zandstrand dat momenteel nog volop in opbouw is en maken dan rechtsomkeert om te aperitieven in de oude stad. Ons eerste plan is kaasfondue te gaan eten bij Les Armures, maar we zien verschillende mensen het restaurant binnen gaan en weer naar buiten komen. Volzet, dus. Gelukkig hebben we door ons vieruurtje nog niet veel honger. We drinken twee heerlijke glazen wijn in Le Studio, een gezellige bar die zowaar ietwat betaalbare wijn serveert.

We proberen ons geluk bij een tweede restaurant dat volgens tripadvisor goeie kaasfondue serveert, maar ook daar blijkt alles volzet te zijn. We besluiten op goed geluk toch maar onze kans bij Les Armures te wagen. Misschien is er nog een plekje voor twee aan de toog. En jawel, we hebben geluk, we slagen erin twee barstoelen aan de toog te bemachtigen. De toog wordt bemand (of is het bevrouwd?) door een zeer competente Roemeense jongedame die wel een extra paar handen lijkt te hebben. Ze schenkt wijn, zet koffie, bereidt desserts en allemaal met de glimlach. Indrukwekkend.

We bestellen een portie kaasfondue met paddenstoelen voor twee personen en doppen ons brood in de heerlijke gesmolten kaas. Heerlijk op een herfstige dag!

Genève, de place en parc

November 29, 2017 / Carolien Coenen / 0 Comments

Twee weken na de vorige rondleiding, ontdekten we, begeleid door een professionele gids, een gans ander gedeelte van Genève. Het contrast met de vorige wandeling had amper groter kunnen zijn, want deze koude, maar zonnige wandeling bracht ons naar het historische hart van Genève. We startten aan het Monument Brunswick, een mausoleum voor hertog in ballingschap, Charles II de Brunswick. De hertog liet zijn ganse fortuin na aan de stad Genève op voorwaarde dat de stad een monument voor hem optrok. Aan het monument te oordelen (een replica van de graftombe van de familie Della Scala in Verona) zat de man er warmpjes bij… Naar het schijnt was zijn familie minder opgezet met dit genereuze gebaar.

We wandelden verder langs de Quai du Mont-Blanc naar het Île Rousseau, het oudste en kleinste park van Genève, genoemd naar filosoof en schrijver Jean-Jacques Rousseau, die er een bijzonder tumultueus leven op nahield. Daarna ging het verder naar de Place du Molard, waarvan ‘s nachts de straatstenen oplichten en woorden bevatten in het Engels, Frans, Spaans, Russisch, Chinees, Japans en Arabisch. Bijzonder is ook de uit 1591 daterende Tour du Molard met een reliëf van Lenin dat de rol van Genève als vluchtelingenstad in de verf wet.

De volgende halte op onze wandeling was de beroemde Horloge Fleurie in de Jardin Anglais, waarvan de splinternieuwe wijzers geschonken werden door horlogemaker Patek Philippe. Vervolgens wandelden we via de Place de la Madeleine naar het historische centrum van Genève. De gids toonde ons de plek waar vroeger de gevangenis stond en gaf ons wat meer achtergrond over de rol die het protestantisme gespeeld heeft in Genève.

Natuurlijk kon de gids niet anders dan een woordje wijden aan de bijzondere kathedraal van Genève, een nogal eclectisch geheel van architecturale stijlen. We eindigden onze wandeling in Maison Tavel, de oudste bewaard gebleven privéwoonst van Genève die nu dienst doet als stadshistorisch museum. Absoluut een bezoek waard, al is het maar om het relief Magnin te bewonderen, de bijzonder indrukwekkende maquette van de stad Genève in 1850 gebouwd door architect August Magnin.

Wij werden echter begeleid naar de kelderverdieping waar de muntcollectie van Maison Tavel geëxposeerd wordt om te genieten van, jullie raden het nooit, een aperitief met een glaasje Zwitserse wijn en bladerdeeghapjes! Qua gratis eten en drinken, hebben we hier alvast niet te klagen. 😉

Ons appartementje in Zwitserland

July 11, 2017 / Carolien Coenen / 2 Comments

Uiteraard krijgen we veel vragen over onze leefomstandigheden in Genève. Daarom een beetje achtergrondinfo.

Ons oorspronkelijke plan was om voor enkele maanden een Airbnb te boeken, om de initiële verhuis niet te gecompliceerd te maken en ons daarna de mogelijkheid te geven op ons gemak op zoek te gaan naar een geschikte woonst. Dat lukte vrij makkelijk. We vonden een goed gelegen appartementje in de Rue de Lyon, vlakbij winkelcentrum Planète Charmilles. Het appartementje op zichzelf was wel klein, maar hey, het deed ons een beetje terugdenken aan onze studententijd, toen we op nog kleinere oppervlaktes samengewoond hebben.

Uiteindelijk beslisten we om het Airbnb contract na een maand op te zeggen en rechtstreeks met de verhuurder voor 1 jaar een huurovereenkomst aan te gaan. Uiteindelijk gaat de tijd razendsnel en een jaar zou ons voldoende tijd moeten geven om te ervaren hoe het is te leven in Genève en te beslissen of we er al dan niet zullen blijven.

Dries maakte een mooie schets van de huidige indeling van het appartement. We hebben zelfs een tv! Dat is voor ons beiden geleden van de tijd dat we nog bij onze ouders woonden. 😉 Hoogstwaarschijnlijk zullen we aan de verhuurder zeggen dat hij het tv-abonnement mag opzeggen, want wij kijken toch geen tv. Kan het ding dienst doen om wat foto’s op te tonen of zo. 😉

Voor de nieuwsgierigen: de tweede kleine bedje is er (nog) niet. Zal een beetje afhangen van ons beider slaapkwaliteit nadat ik verhuisd ben (eind juli komt in zicht!) of we dit al dan niet naast het reeds aanwezig bed zullen zetten.

Afscheid van Genève – 16 mei 2017

May 24, 2017 / Carolien Coenen / 2 Comments

Vroeg opgestaan vandaag, want voor zijn tweede werkdag wordt Dries een pak vroeger verwacht. Net zoals gisteren staat de zon stralend aan de hemel. Al die berichten over het slechte weer in Genève, daar hebben we tot nu toe nog niet veel van gemerkt. 😉 Onze ochtend is een kopie van de vorige. Pain au chocolat met een drankje erbij in winkelcentrum Charmilles. Na het ontbijt wens ik Dries een fijne werkdag en keer ik terug naar ons appartementje om de laatste tien bladzijden van ‘El amante japonés’ te lezen, me goed in te smeren met zonnecrème en vervolgens naar het meer te vertrekken.

Ik wandel op mijn gemak in de richting van het meer en geniet van de zon. Onderweg passeer ik langs een Koreaans restaurant dat een bibimbap lunch aanbiedt voor 18 Zwitserse frank. Hier moet ik zeker nog eens terugkomen. Aan de Rhône gekomen sla ik linksaf richting het meer van Genève en de beroemde Jet d’Eau. Ik wandel verder langs het water tot aan de Jet d’Eau zelf en geniet van het uitzicht op de omringende bergen.

Ondertussen is het bijna lunchtijd en herinner ik me dat Dries en ik een paar jaar geleden heerlijk gegeten hebben op het terras van La Buvette des Bains des Pâquis. Ik koop een kaartje voor de mouette (de Zwitserse watertaxi’s) en een kort tochtje brengt me naar de andere kant van het meer. Ik ben net voor de grote massa bij La Buvette, dus ik moet niet lang aanschuiven voor mijn dagschotel. Ik zoek me een plekje op het terras en laat het me smaken. Het is duidelijk dat de Bains des Pâquis populair zijn bij zonnig weer. Veel mensen liggen te zonnebaden aan de rand van het meer en er wordt ook al druk gezwommen. Jammer dat mijn zwemkledij nog ergens in Leuven ligt.

Na het middagmaal zoek ik me een fijn plekje aan de rand van het meer tussen de andere zonnekloppers in en lees ik wat in mijn cursus Spaans. Al moet ik toegeven dat het niet makkelijk is mijn gedachten erbij te houden. De diversiteit aan bezoekers zorgt voor te veel afleiding: van afgetrainde jonge mannen die hier wat pull-ups komen doen, tot bruinverbrande omaatjes die hier duidelijk elk vrij moment in de zon komen doorbrengen. Er zijn zelfs een paar zwanen die hun nest hebben tussen de zonnebaders en dan natuurlijk verontwaardigd blazen als de zonnekloppers vertederd hun kuikens van dichterbij willen bekijken. Ik smeer en smeer en smeer, maar de zonnecrème lijkt wel te verdampen van mijn huid en mijn hoofdhuid begint een beetje te prikken. Mijn hoofdhuid is het gedeelte van mijn lichaam dat het snelste verbrandt (en dat ik het minst goed kan beschermen, want wie smeert er nu zonnecrème in zijn haar). En natuurlijk zou ik een hoed kunnen dragen, maar ik zweer het, ik sta totaal niet met hoeden. Wellicht is het verstandiger om toch ergens de schaduw op te zoeken, hoe lief de zon mij ook is.

Maar niet zonder onderweg eerst een ijsje te eten! Tripadvisor wijst mij de weg naar Gelato Mania en ik koop een ijsje met donkere chocolade en kaneel. Niets smaakt beter als heerlijke gelato bij zo’n schitterend weertje! Ik keer terug op mijn schreden en laat naar Terrasse le Paradis, dat mij op de heenweg al opgevallen was door de vrolijk gekleurde parasols en strandstoelen aan de oevers van de Rhône. Ik koop mij een huisgemaakte citronnade en nestel mij in de schaduw van een parasol om nog wat mensen te kijken.

Helaas komt het einde van mijn blitzbezoekje aan Genève in zicht en moet ik terugkeren naar het appartementje om mijn spullen bijeen te pakken. Om 19.40u vertrekt immers mijn vlucht naar Brussel en zal ik Dries alleen moeten achterlaten in Genève. Dries keert daarom vandaag iets vroeger terug van zijn werk om samen met mij de bus naar de luchthaven te nemen.

De bushalte bevindt zich op een paar minuten stappen van ons appartementje en een busrit van 15 minuten later zijn we al op de luchthaven. Very convenient! Aangezien ik enkel handbagage heb, hoef ik niets in te checken en lopen Dries en ik meteen door naar het restaurantgedeelte waar we ondertussen al een paar keer gegeten hebben. We komen opnieuw terecht bij TUK (Thai Urban Kitchen), maar helaas valt de pad thai me tegen. De curry die Dries bestelde, ziet er veel beter uit. Na het eten nemen we afscheid van elkaar. Dries blijft in Genève en ik vlieg terug naar Brussel. Lang hoeven we elkaar gelukkig niet te missen, want zaterdag is hij alweer terug in België voor een trouwpartij.

Blijkt dat de gate vanwaar de Easy Jet vluchten vertrekken zich op het alleruiterste puntje van de luchthaven van Genève bevindt en dat ik nog een flink eind moet stappen. Ik ben dan ook maar net op tijd aan de gate. Volgende keer iets meer ruimte incalculeren.

Bye, bye, Genève tot over een drietal maanden!

Genève en Aubonne – 15 mei 2017

May 20, 2017 / Carolien Coenen / 1 Comment

De eerste nacht is achter de rug. Ik heb redelijk geslapen, maar ik moet toegeven dat het slaapcomfort van ons Leuvense bed een pak hoger ligt (kan ook moeilijk anders, want gekocht bij slaapspecialist Sit&Sleep). Het bed is smaller dan we gewoon zijn en nogal aan de harde kant. Maar daar valt wel aan te wennen. Hopelijk geldt dat ook voor het straatlawaai. In Leuven ligt onze slaapkamer ook aan de kant van de ring, maar daar valt het verkeer bijna stil na 11 uur. In de Rue de Lyon lijkt het verkeer de ganse nacht verder te razen. Misschien toch eens overwegen om met oordopjes te slapen.

Na gedoucht te hebben in de minibadkamer (jammer dat de douchekop zo laag hangt dat zelfs ik me moet bukken), trekken Dries en ik erop uit op zoek naar eten om onze ochtendlijke honger te stillen. Het winkelcentrum Charmilles lijkt een ideale plek om snel te ontbijten. En jawel, er zijn verschillende plekken die de mogelijkheid aanbieden om te ontbijten. Helaas bestaat het standaardontbijt uit un pain au chocolat ou un croissant avec un café. Tja… De kans dat ik in Genève een full Scottish breakfast zou scoren, had ik op voorhand al niet hoog ingeschat. We houden het dan maar allebei bij een pain au chocolat. Dries gaat voor de koffie, ik laat met verleiden door een versgeperste smoothie. Kwestie van de dag toch half goed te beginnen. 😉

Omdat het zijn eerste dag is, moet Dries pas om 10u op zijn werk zijn. Zo komt het dat we nog tijd hebben om langs een telecomshop te gaan om een simkaart te kopen. Bedoeling is dat ik deze simkaart zal gebruiken tijdens mijn verblijf hier en dat mijn vriend de kaart na mijn vertrek in zijn gsm steekt. We kopen ook nog snel wat nieuwe handdoeken voor Dries in de Migros, omdat het in het appartement aanwezige voorraadje niet zo groot is en we geen handdoeken vanuit Leuven hebben meegenomen.

Vervolgens nemen we afscheid van elkaar en wens ik Dries veel geluk op zijn allereerste werkdag. Erg benieuwd om vanavond zijn verhalen te horen! Ikzelf keer terug naar het appartementje om mijn spullen te gaan halen om een dagje te lezen in de naburige parken. Bij binnenkomst merk ik dat de door de huisbaas aangekondigde werkman er al is. De werkman moet ons bad van een nieuw laagje lak voorzien. Hij is al druk aan het werk, dus ik neem mijn spullen (inclusief een bus zonnecrème, want de zon brandt al hevig zo vroeg in de ochtend) bijeen en vertrek naar het vlakbij gelegen Parc de Franchises alwaar ik mij met ‘El amante japonés‘ van Isabel Allende op een bankje in de zon zet. Het park is een leuke plek om te vertoeven, al had ik het nóg leuker gevonden zonder grasmaaiers en onkruidverbranders. Nuja, onderhoud moet gebeuren, niets aan te doen.

‘s Middags houd ik het bij een snelle lunch: ik eet een lekker quiche van Migros en begeef me daarna naar mijn volgende park in de hoop dat het daar iets rustiger is. Ook in Parc Geisendorf zijn werken aan de gang, maar minder luidruchtig dan de grasmaaiers in het andere park. Ik smeer me voor de zoveelste keer in met zonnecrème, maar begin te vermoeden dat ik beter een plekje in de schaduw opzoek. Vooral mijn hoofdhuid begint verbrand aan te voelen.

Ik schiet flink op in mijn boek. Het doet deugd om eindelijk eens tijd te hebben om door te lezen. De paar minuten op de trein van Leuven naar Brussel volstaan niet om voldoende in het ritme van de Spaanse taal te komen om goed op te schieten. Nu ik echter uren aan een stuk kan lezen, mindert het aantal nog te lezen de pagina’s zienderogen. Het einde van het boek komt met rasse schreden dichterbij.

Rond 17u keer ik terug naar het appartement om dat te luchten. Heel erg nodig, want op de gang ruik ik al de doordringende geur van het product dat de werkman gebruikt heeft. Ik gooi alle ramen wagenwijd open en wacht in een zeteltje bij het raam tot Dries terug is van zijn eerste werkdag. Die eerste werkdag is alvast goed meegevallen, want hij komt erg enthousiast thuis. Goed onthaald, vriendelijke mensen, hij heeft zelfs al een mini-laptop gekregen. Goed geregeld, allemaal!

Hij vertelt me over zijn eerste indrukken en dan is het alweer tijd om te vertrekken. We rijden met onze auto naar onze vrienden David en Kristien in Aubonne, mama en papa van drie fantastische kinderen, waaronder ons gemeenschappelijk petekindje Raquel. De zon schijnt nog steeds volop en zowel Dries als ikzelf zijn bijzonder goed geluimd. Onze eerste dag in Genève is alvast goed verlopen.

In Aubonne genieten we van een aperitief met een glaasje champagne gevolgd door heerlijke raclette (yep, we zijn al meteen aan onze integratie begonnen) en gourmet. Uiteraard hebben wij Belgische pralines van Bittersweet mee om onze reünie te vieren. Na het eten stappen we terug de wagen in om samen met onze vriendin het huis te gaan bekijken dat ze onlangs gekocht hebben. Onze vrienden zijn nog volop bezig met de verbouwingen, maar je kan nu al zien dat het een prachtige woonst zal worden. Met een uitzicht op het meer van Genève dat gewaagd is aan dat van het huis dat ze momenteel huren.

We keren terug voor nog een glaasje wijn en nemen dan afscheid van elkaar. Gelukkig deze keer niet voor lang!

Van Leuven naar Genève – 14 mei 2017

May 17, 2017 / Carolien Coenen / 1 Comment

Vandaag start ons grote avontuur! Stipt om 10.09u vertrekken we in Leuven, negen minuten later dan gepland en met onze wagen vol geladen met benodigdheden voor Dries. Omdat we een Airbnb gehuurd hebben voor een paar maanden, is het niet echt nodig om een grote verhuis te organiseren. De belangrijkste zaken die met ons de reis naar Genève zullen maken zijn wat kleren voor Dries, zijn computer, twee computerschermen, een fles whisky en zijn fiets. Vooral de fiets zorgde voor wat puzzelwerk. 😉

We vertrekken onder een stralende zon en terwijl we de autosnelweg op rijden, stromen via whatsapp de berichtjes binnen om ons een goeie rit te wensen. Zo fijn om te weten dat er zoveel mensen meeleven met ons. We zien het helemaal zitten. Een lange autorit is zoveel aangenamer als de zon schijnt!

Na een uurtje moeten we al een eerste stop inlassen voor een plaspauze (ik heb een legendarisch kleine blaas), maar verder verloopt de rit vlotjes. Zo rond de middag haal ik tripadvisor boven om een plek te vinden voor de lunch. We belanden in wat ongeveer de meest zuidelijke gemeente van België moet zijn: Messancy. Tripadvisor raadt ons Aziatisch restaurant Chez Tchoutchou aan. Aan de buitenkant stelt het restaurant niet echt veel voor, maar omdat er niet veel andere eetgelegenheden te vinden zijn in deze buurt die ook nog eens open zijn op zondagmiddag, wagen we het erop. En jawel, eens binnen, wanen we ons in een andere wereld: een mooi ingekleed restaurant met Chinese decoraties aan de muren. Op het eerste zicht zijn we de enige klanten in het etablissement, maar dat kan ons niet deren, dan zijn we ongetwijfeld snel bediend.

De kaart is een mooi staalkaartje van het beste van de Aziatische keukens, met Chinese, Japanse, Thaise en zelfs Koreaanse gerechten broederlijk naast mekaar. Bibimbap blijkt zelfs aangeraden te worden als de specialiteit van de chef. Ik twijfel even of bibimbap eten in een restaurant uitgebaat door Chinezen in het uiterste puntje van België wel zo’n goed idee is, maar hey, living the adventure starts here! Als voorgerechtje bestellen mijn vriend en ik allebei de dim sum. En Dries gaat als hoofdgerecht voor de Peking duck. Kwestie van toch drie verschillende Aziatische keukens op onze tafel te zien passeren, een kleine culinaire wereldreis. Het eten blijkt echt uitstekend! Geweldige dim sum, fenomenaal lekkere bibimbap (het smaakte alsof hij rechtstreeks geïmporteerd werd uit Korea, sissend in een hete stenen pot) en een mooi stuk eend. En de porties zijn zo groot dat we er wel voor een paar uurtjes zullen tegen kunnen. Oja, en ze hadden ijs-mochi’s als desserts. Dat kon ik toch niet laten passeren, nietwaar?

Ondanks het feit dat we de enige klanten in het restaurant zijn, duurt het allemaal wat langer dan verwacht, maar hey, we hebben nog tijd genoeg om op onze bestemming te geraken. Bij het betalen van de rekening krijg ik zelfs een mooie sjaal cadeau: een cadeautje voor moederdag, zegt de vriendelijke dame met een grote glimlach. Wie ben ik om dat te weigeren? 😉 Dus, wie ooit per ongeluk met een hongerige maag verloren rijdt in Messancy: bij Chez Tchoutchou moet u zijn!

Een paar minuten later bevinden we ons in het land van de péage: Frankrijk. We stoppen nog eenmaal ergens in een wegrestaurant om iets te drinken (de lunch en het warme weer hebben ons dorstig gemaakt). We werken onze dorst weg terwijl we in de zon op het gras zitten.

De kilometers glijden voorbij en we rijden steeds zuidelijker, tot op een gegeven moment de blauwe lucht en witte schapenwolkjes verdreven worden door een erg korte, maar heftige regenbui. De regenbui duurt amper vijf minuten en levert ons een prachtige regenboog op wanneer de zon door de regenwolk schijnt. Een goed teken, zowaar!

Tegen dat het tijd is voor het avondmaal, lassen we opnieuw een stop in. Niet dat we veel honger hebben, na onze bijzonder copieuze lunch. We stoppen (alweer) bij een wegrestaurant in de buurt van Bresse. Ik eet een potje yoghurt en mijn vriend een stuk quiche. Niet veel soeps. Het enige memorabele aan deze stop is dat de kassadame verregaande incompetentie tentoonspreidt en dat we midden in een klas Nederlandse scholieren beland zijn.

De rest van de rit verloopt probleemloos en we arriveren iets voor 22 uur in Genève. We vinden vrij gemakkelijk de ingang van ons appartementsgebouw, maar een parkeerplek vinden in de drukke Rue de Lyon blijkt minder evident. We besluiten onze wagen dan maar voorlopig in een ondergrondse parkeergarage te zetten, want onze huisbaas staat ons op te wachten.

In de inkomhal van ons appartementsgebouw worden we onthaald door een vriendelijk Turks koppel die onder mekaar een beetje een vreemde dynamiek hebben. De man wil dat zijn vrouw het voortouw neemt bij de rondleiding in het appartement, maar zij ziet dat duidelijk niet zitten. Nochtans spreken ze allebei vlekkeloos Frans. We krijgen een rondleiding in het appartementje dat tijdelijk ons onderkomen zal zijn. Het is klein, maar op het eerste gezicht ziet het er proper uit. In de leefruimte staat een bed, twee zetels, een verrolbaar tafeltje, een soort buffettafel en een tv-meubel met een veel te grote tv op. De eigenaar is duidelijk erg trots op de tv, maar mijn vriend en ik kijken nooit naar tv, dus we weten eigenlijk niet wat we met dat ding moeten aanvangen. Het keukentje is piepklein, maar wel uitgerust met een fornuis met vier vuurtjes, een oven, een microgolfoven en een gloednieuwe frigo. Er staan ook een klaptafeltje met één stoel. Niet zo handig als je met twee wil ontbijten. De badkamer valt me het meeste tegen. Wel proper, maar duidelijk nogal gedateerd. Nuja, niets onoverkomelijks. We hebben er immers bewust voor gekozen om in het begin wat kleiner te gaan wonen, omdat het moeilijk te voorspellen valt wanneer ik juist een job zal vinden. En het geld groeit ons ook niet op de rug, nietwaar?

We nemen afscheid van het vriendelijke Turkse koppel en keren terug naar de parkeergarage om onze wagen tijdelijk op de klantenparking van de COOP recht tegenover ons appartement te zetten, zodat we al onze spullen makkelijk kunnen uitladen. Wat ons meteen onze eerste teleurstelling in Zwitserland oplevert: je kan in de parking niet betalen met een bankkaart. Say what? Ik had toch beter verwacht van die Zwitsers! Natuurlijk hebben noch Dries, noch ik ook maar een cent Zwitsers geld op zak, dus zien we ons verplicht om op zoek te gaan naar een geldautomaat. Alle dichts bijzijnde geldautomaten bevinden zich volgens googlemaps echter in het reeds gesloten winkelcentrum vlakbij ons appartement. Het is ondertussen al bijna kwart voor elf en even voel ik de moed mij in de schoenen zakken. We lopen dan maar het eerste het beste café binnen en de vriendelijke jongen achter de bar wijst ons de weg naar een geldautomaat vlakbij een postkantoor op vijf minuutjes wandelen. Oef, gered!

We laden de wagen uit. Zetten alles behalve de fiets in het appartementje, drinken nog een glas witte wijn van de fles die we cadeau kregen van onze vrienden uit Aubonne en kruipen in bed voor onze eerste nacht in Zwitserland. Benieuwd wat morgen in petto heeft!

The Swiss Life

Dries en Carolien in .ch