friends – Page 2 – The Swiss Life

Category: friends (page 2 of 4)

Dobberen op het meer van Genève – 20 juli 2019

Onze (korte) zomervakantie meteen al goed ingezet. Toen ik vrijdag onderweg was van Zaventem naar Genève, whatsappte Dries me of ik geen zin had om samen met zijn collega het meer van Genève te verkennen. Tuurlijk had ik daar zin in! Met hete zomerse temperaturen in het vooruitzicht leek een beetje verkoeling zoeken op het meer ideaal.

Zo gezegd, zo gedaan. Na zaterdagochtend de slaap uit onze ogen gewreven te hebben, gingen we naar de plaatselijke COOP om wat proviand (lees: bier, wijn, wasabinootjes, olijven, gevulde pepers, gemarineerde artisjok en ander meer-waardig voedsel) in te slaan. Vervolgens trokken we iets voor het middaguur naar het appartement van de collega in kwestie. De collega had zo mogelijk nóg meer proviand bij dan wij. Van de honger zouden we alvast niet omkomen.

Zwaar bepakt (zo’n rubberboot weegt verrassend veel) trokken we met z’n drieën naar het meer van Genève. Gelukkig was het niet ver wandelen van het appartement van de collega naar het meer. Aan het meer zochten we een plek in de schaduw om de rubberboot op te blazen. Het vertrekkensklaar maken van de boot ging verrassend snel. Het ding had zelfs drie opblaasbare zitjes en een stevige bodem. Zoveel luxe had ik niet verwacht! Alleen een buitenboordmotor ontbrak, we zouden het dus op mankracht moeten doen (er waren maar twee peddels en ik laat de heren der schepping zich graag belangrijk voelen).

We lieten de boot te water aan een steiger en peddelden in de richting van Lausanne. Het was behoorlijk druk op het meer. We waren duidelijk niet de enigen die verkoeling zochten. Al snel werd het eerste flesje bier/wijn gekraakt en we toastten op de vriendschap en mooie zomerse dagen. Zo nu en dan legden we onze boot vast aan een boei of een steiger en zochten we de verkoeling van het water op. Elk strandje waarlangs we voeren, was druk bevolkt met spelende kinderen en van de zon genietende mensen. En het aantal paddle boards in het water was bijna niet te tellen.

De zon speelde in de loop van de namiddag een beetje verstoppertje achter de wolken. Wat op zich niet slecht was, want anders zou het al snel té heet geworden zijn in ons bootje. We genoten al dobberend van vers brood met Zwitserse kaas, watermeloen en andere hapjes. Dankzij de koelelementen van de collega van Dries, was de wijn zelfs nog aanvaardbaar fris te noemen.

Rond een uur of zes vonden we het welletjes. We haalden de boot uit het meer op dezelfde plek als we erin gingen, lieten de lucht uit alle compartimenten en puzzelden tot alle onderdelen mooi opgeborgen waren. We sleurden de hele handel terug naar het appartement van de collega en namen afscheid.

Na een luie namiddag op het meer wandelden mijn vriend en ik doorheen Genève, op zoek naar een niet te duur restaurantje. Uiteindelijk belandden we bij een Thais restaurant in het quartier des Grottes, vlak achter het station van Cornavin. Ik bestelde mij een heerlijk noedelsoepje met scampi. Een perfecte afsluiter van een fijne dag.

Lausanne en Aubonne – 13 januari 2019

February 20, 2019 / Carolien Coenen / 0 Comments

Deze zondag hebben we afgesproken met David en Kristien uit Aubonne om samen een sneeuwschoenwandeling te maken. Dries en ik sporen van Genève naar Nyon, waar onze vrienden ons komen oppikken om kwart voor tien. Helaas, helaas, de weergoden zijn ons slecht gezind. Het regent in Nyon en de webcams op de pistes van Saint-Cergue, waar we willen gaan wandelen, tonen een dikke, grijze mist. Niet bepaald het ideale weer voor een fijne wandeling.

We gooien onze plannen om en rijden naar Lausanne. In een stad valt altijd wel iets te beleven, ook bij slecht weer. De kinderen (Lucía, Matteo en ons petekindje Rquel) zijn dit weekend op kamp, dus we zijn alleen onder volwassenen. Het ideale moment voor een museumbezoek dus! Op aanraden van David gaan we naar het mudac (Musée de design et d’arts appliqués comtemporains). Een niet al te groot museum waar een erg mooie collectie glasobjecten te bewonderen valt. Over de tweede tentoonstelling die er loopt, zijn de meningen verdeeld. De tentoonstelling toont een aantal stop motion filmpjes met figuren uit klei en een aantal kleikunstwerken. Sommige stop motion filmpjes zijn schitterend, andere erg bevreemdend tot zelfs afstotelijk. Mijn fascineert vooral het stop motion filmpje over de Día de Muertos. Zeer knap in beeld gebracht.

Omdat ons ticket ook toegang geeft tot het Musée de l’Elysée, besluiten we daar ook snel een kijkje te nemen. We hebben niet meer superveel tijd, want David moet de kinderen van het kamp gaan ophalen rond half drie in de namiddag. Jammer, want de tentoonstellingen van fotografen Matthias Bruggmann en Liu Bolin zijn beide indrukwekkend.

De titel van de tentoonstelling van Matthias Bruggmann ‘Un acte d’une violence indicible’ had niet beter gekozen kunnen zijn: de beelden komen binnen als een mokerslag. Zes jaar werkte Matthias Bruggmann aan deze tentoonstelling die met waanzinnig mooie, maar pijnlijke beelden de oorlog in Syrië in beeld brengt. Het is bizar om zoveel schoonheid in de gruwel te ontdekken. Een tentoonstelling die niemand onberoerd kan laten.

De werken van Liu Bolin zijn van een heel andere aard. Niet voor niets draagt deze fotograaf de bijnaam: de menselijke kameleon. In zijn werken wordt de artiest letterlijk opgeslokt door de omgeving. Bij sommige foto’s duurt het ettelijke seconden voordat je ontdekt waar de artiest zich bevindt. De werken van Liu Bolin zijn een stille aanklacht tegen de onmenselijkheid van het huidige Chinese collectivisme en de uitwassen van het hedendaagse hyperconsumptie die vandaag de dag ook de Chinezen treft. Je ziet zijn werk en de daaraan gekoppelde betekenissen evolueren doorheen de jaren. Dik de moeite en ik vind het jammer dat we niet langer in het Musée de l’Elysée kunnen doorbrengen.

We keren terug naar het huis van David en Kristien in Aubonne en beginnen samen met Kristine aan de voorbereidingen voor de kaasfondue, terwijl David de kinderen gaat halen. Die blijken alle drie behoorlijk uitgeput te zijn van hun weekendje weg en helemaal geen zin te hebben in kaasfondue. Geen erg: meer kaas voor ons!

Ondanks het slechte weer, een mooie zondag.

Uitzicht op Bern en zwemmen in de Aare – 19 augustus 2018

September 5, 2018 / Carolien Coenen / 0 Comments

Samen met onze vrienden David en Kristien, Lucía, Matteo en Raquel genieten we op ons gemak van het ontbijtbuffet in ons hotel. De kinderen zijn dikke fan van het do-it-yourself wafelijzer en smullen hun buikje rond. Niet bepaald een gezonde start van de dag, maar hey, op hotel mag dat, he! Ikzelf ben niet echt een fan van wafels, maar een lekkere portie scrambled eggs gaat er altijd wel in.

Na nog een laatste kop koffie (niet voor mij, want ik lust geen koffie) gedronken te hebben, pakken we ons boeltje bijeen op de kamers, laten we onze koffers achter bij de receptie en vertrekken we te voet naar de Gurtenbahn (de funiculaire die ons naar de top van de Gurten zal brengen). Het is een half uurtje stappen naar het vertrekpunt van de funiculaire en best warm. Veel warmer dan ik had durven hopen toen ik met een bang hartje de weersvoorspellingen voor het weekend bekeek.

Met de Gurtenbahn naar de top van de Gurten berg blijkt op zondag een populair gezinsuitstapje te zijn. Het is dan ook drummen om een goed plaatsje te veroveren in de funiculaire. Het uitzicht is alleszins prachtig. Terwijl we ons langzaam naar boven laten trekken, ontvouwt Bern zich aan onze voeten. Schitterend.

De top van de Gurten blijkt iets minder fenomenaal dan het uitzicht. Er is een minitreintje waarop je een ritje kan maken. En ondanks het feit dat we daar duidelijk allemaal (inclusief de kinderen) te groot voor zijn, maken we het kind in onszelf blij met een ritje. Onze volgende activiteit: de beklimming van de uitzichtstoren, na de Zytglogge en de kathedraal, ons derde letterlijke hoogtepunt van het weekend.

Na foto’s van ongeveer elk mogelijk uitzicht genomen te hebben, besluiten we weer af te dalen naar Bern. De Gurten zelf is ons ietwat te commercieel en het is duidelijk dat ons gezelschap niet veel zin heeft om één van de aangeduide wandelingen te volgen.

De funiculaire brengt ons terug naar ons beginpunt en we nemen de tram naar het Altes Tramdepot om daar samen te lunchen. Al een geluk dat we op voorhand gebeld hebben om te reserveren, want het terras is stampvol. Het duurt een eeuwigheid voordat we ons eten krijgen, wat we eerst wijten aan de drukte, maar wanneer we merken dat de tafels rondom ons wel bediend worden, lijkt het duidelijk dat er in de keuken iets is misgelopen. Na even geïnformeerd te hebben bij de ober, komt onze bestelling er verrassend snel aan. Na het lange wachten smaakt met summerbowl met zalm dubbel zo goed. Dat we achteraf nog een drankje van het huis aangeboden krijgen als compensatie voor het lange wachten, vind ik zeer correct.

En jawel, ik kan het niet laten om als dessert nog een ijsje van de Eiswerkstatt te kopen. Ditmaal ga ik voor een rhum raisin en mango passievrucht ijsje. Ik smelt bijna van geluk. 😉

Als afsluiter van ons weekend lijkt het leuk om samen in de Aare te gaan zwemmen. Het is er alleszins warm genoeg voor en hoe vaak heeft een mens de gelegenheid om in een snelstromende rivier te zwemmen? We keren terug naar het hotel om de wagen van onze vrienden op te halen en rechtstreeks naar één van de vele Freibäder in Bern te rijden. Op onze eerste halte bij Freibad Marzili hebben we niet veel succes: het is er stampvol. We besluiten dan ook ons geluk elders te beproeven. Freibad Lorraine blijkt nét iets minder druk te zijn. Al denk ik dat we ‘hoerenchance’ hadden om nog een vrije parkeerplek te vinden.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik het bad zelf, gevuld met water van de Aare erg lelijk vind: een verouderde betonconstructie vol met graffiti. De omkleedkabines zijn gemeenschappelijk en bijzonder rudimentair ingericht. Het geheel heeft een oostbloksfeertje dat me niet bepaald aantrekt. Ik moet me dan ook een beetje oppeppen om me in mijn badpak te hijsen, maar eens aan de andere kant van de lelijke betonnen muur lonkt de blauwe Aare.

We klimmen via een ongemakkelijk ijzeren laddertje in de rivier en laten ons vervolgens door de stroming meedrijven. De stroming is zo sterk dat het zelfs onmogelijk is om gewoon ter plaatste te blijven wanneer je tegen de stroom in zwemt. Het water is behoorlijk koud, maar de snelheid waarmee we ons verplaatsen smaakt naar meer.

We durven het niet goed aan Raquel, ons zevenjarige petekindje, in het water van de Aare te laten zwemmen. Wat natuurlijk een verschrikkelijk drama met veel traantjes tot gevolg heeft. De stroming is echt veel te sterk en ik ben zeker dat als mijn petekindje kopje onder zou gaan in het ondoorzichtige water dat ik, hoe goed ik ook kan zwemmen, er nooit zou in slagen haar terug te vinden. We komen echter op het geniale idee om een schuimrubberen noodle te lenen van één van de vele andere zwemmers. En zo kan ons petekindje zich toch in het water wagen. Het is duidelijk veel te koud voor haar, dus we houden het op één keer. Eind goed, al goed.

Na ons afgedroogd te hebben, brengen onze vrienden ons terug naar het station van Bern, alwaar we afscheid nemen en mijn vriend en ik de trein naar de luchthaven van Genève nemen. Nog nagenietend van een fijn weekend.

Op stap in Bern – 18 augustus 2018

August 30, 2018 / Carolien Coenen / 0 Comments

Vroeg opgestaan vandaag, want onze Belgische vrienden David en Kristien die in Aubonne wonen, komen ons al om 8.48u afhalen aan het station van Allaman. Gelukkig is Allaman maar een korte treinrit verwijderd van Cornavin in Genève. Het heeft wat moeite gekost om een datum te prikken (onze vrienden hebben het erg druk), maar uiteindelijk zijn we erin geslaagd een gezamenlijk weekendje Bern te boeken.

De kinderen (Lucía is tien, Matteo acht en ons petekindje Raquel zeven) zijn alleszins door het dolle heen. Ze kijken enorm uit naar een nachtje op hotel en het is meteen een jolige boel in de auto. We komen iets voor het middaguur aan in Bern, parkeren onze wagen voor de deur van hotel en begeven ons naar de incheckbalie. Tot grote teleurstelling van de kinderen zijn onze kamers nog niet klaar. Gelukkig maken de retrospelletjes (donkey kong!) in de receptie veel goed. De kinderen zijn zo enthousiast dat we hen lichtelijk moeten aansporen naar het stadscentrum van Bern te vertrekken.

We laten de koffers achter in het hotel en nemen de tram naar het historische hart van Bern. Aangezien het voor Dries en mezelf nog niet zolang geleden is dat we in Bern waren, vinden we makkelijk onze weg in een stad die zelfs wat vertrouwd aanvoelt. We wandelen onder de befaamde arcaden en zoeken ondertussen via tripadvisor een geschikt restaurant om te lunchen met zeven personen.

Italiaans restaurant Molino blijkt een perfecte keuze te zijn. We slagen erin een prachtige tafel op het balkon te versieren en genieten van het zalige zonnetje en het uitzicht op het drukke marktplein beneden ons. Mijn risotto is heerlijk en ook de pizza’s gaan er vlotjes in bij de kinderen.

Na de maaltijd wandelen we naar het parlementsgebouw van Bern en genieten vanaf de terrassen van het mooie uitzicht om de omgeving. Daarna is het tijd om ons naar de Zytglogge te begeven. De vorige keer stond deze beroemde klokkentoren nog volledig in de steigers, maar nu kunnen we hem bewonderen langs buiten én langs binnen. Ik reserveerde op voorhand een rondleiding om 14.30u voor ons gezelschap. Een goeie zet, want er is maar één rondleiding per dag en die blijkt volledig volzet te zijn.

We kunnen kiezen tussen een rondleiding in het Engels of in het Duits. Last minute switchen we nog van groep en sluiten we aan bij de Engelstaligen. Een goeie ingeving. Zelfs in het Engels begreep ik al de technische termen die de gids hanteerde niet altijd. Laat staat dat ik in het Duits zou kunnen volgen. De gids is een ongelooflijke bron van kennis en legt ons alle finesses van de werking van de astronomische klok uit. Ik focus me vooral op het mooie historische mechanisme en de interessante geschiedenis van deze toren die nog ooit als vrouwengevangenis dienst deed. We kunnen van binnenuit observeren hoe alles in beweging komt, wanneer de klok drie uur slaat.

De beklimming van de Zytglogge was maar een opwarmertje voor onze volgende halte: de beklimming van de kathedraal. Veel gehijg en gepuf later staan we helemaal boven, te genieten van het schitterende uitzicht. Al vinden de kinderen het toch maar een beetje akelig en vangen ze na een paar minuten alweer de terugtocht naar beneden aan.

Na dit letterlijke hoogtepunt wandelen we verder naar de Bärengraben. En jawel, de beren zijn uit hun winterslaap ontwaakt en we spotten maar liefst drie verschillende exemplaren. Succes! Tijd voor een drankje én een ijsje op het fantastische terras van het Altes Tramdepot. De gelato van de Eiswerkstatt is alleszins geweldig lekker. De dienster schept het ijs met een spatel uit de bak en plaatst het vervolgens met een draaiende beweging op het horentje of in het potje, waardoor een gelijkaardig effect als met een softijsje wordt bekomen. Het ijs zelf is overheerlijk, met bijzondere smaakcombinaties zoals saffraan en witte chocolade. Al een geluk dat ik hier niet woon of ik kwam elke dag om een ijsje. 😉

Na deze rustpauze beklimmen we de steile helling naar de Rosengarten en genieten we boven van een schitterend uitzicht op Bern. Helaas wel in tegenlicht. Wij zoeken ons een plekje op het gras terwijl de kinderen zich uitleven in de speeltuin. Al is Lucía, de oudste, daar al net iets te groot voor.

We wandelen vanaf de Rosengarten langs de Aare terug naar het stadscentrum. We zien veel mensen in de snelstromende Aare zwemmen met een waterbestendig zakje om kleren en andere spullen op te bergen. Onderweg komen we langs een roeicompetitie. Niet evident om goed te sturen in water dat zo snel stroomt. We steken een voetgangersbrug over de Aare over en zien jongelingen vanaf de brug in het water springen. Misschien een ideetje voor morgen? 😉

Voor het avondmaal reserveerde ik een tafeltje bij restaurant Moleson. Onze tafel op het terras in een rustige straat van Bern staat reeds klaar. Ondanks het warme weer kunnen Dries en ik de lokroep van kaasfondue niet weerstaan. En David doet gezellig mee.

Na het avondmaal trekken we terug naar het hotel om in te checken en onze kamers te inspecteren. De kinderen vinden het allemaal geweldig en we spelen nog een paar spelletjes (betoverde doolhof en UNO) voor het slapen gaan.

Een mooie dag!

Maison Tavel en Patek Philippe museum – 1 mei 2018

May 25, 2018 / Carolien Coenen / 0 Comments

De laatste (halve) dag van Leen, Linda, Bert, Kaat, Lieze en Marie in Genève wilden we hen nog twee highlights laten zien: Maison Tavel en het Patek Philippe museum. We hadden deze twee activiteiten achter de hand gehouden voor een dag met slecht weer, maar aangezien de weergoden ons tot nu toe goed gezind waren, hadden we onze jokers nog niet moeten inzetten. Omdat ik het toch jammer zou vinden, mochten onze vrienden vertrekken zonder deze musea bezocht te hebben, spraken we af dit als afsluitende activiteiten te doen.

Om deze laatste dag zo efficiënt mogelijk te laten verlopen, dropten onze vrienden hun bagage ‘s ochtends vroeg al af op de luchthaven, zodat ze na het laatste bezoek rechtstreeks de bus naar de luchthaven konden nemen zonder eerst nog langs hun hotel te moeten gaan.

We troffen elkaar stipt om 11u (het openingsuur) vóór Maison Tavel. Naast de gewone opstelling, was er ook een tijdelijke tentoonstelling van fotograaf Jean Mohr. We concentreerden ons voornamelijk op de permanente collectie, maar ik maakte van de gelegenheid gebruik om kort kennis te maken met het werk van de mij tot dan toe onbekende fotograaf Jean Mohr.

Maison Tavel is de oudste bewaard gebleven privéwoning in Genève en doet nu dienst als historisch museum van Genève. Hét topstuk van dit museum is het relief Magnin, een schitterende maquette van Genève uit 1850. Al moet ik zeggen dat de kinderen meer gefascineerd waren door de schermen die in dezelfde ruimte stonden. Bonuspunten trouwens voor het foldertje met zoek- en tekenopdrachten voor de kinderen, een schot ik de roos.

Om ervoor te zorgen dat onze vrienden mooi op tijd op de luchthaven zouden zijn, had ik de dag strak getimed. Zonder deze strakke timing vermoed ik dat we wat langer in Maison Tavel zouden hebben rondgelopen. Jammer, maar ik wilde geen gemiste vlucht op mijn geweten hebben.

Om 12.15u had ik gereserveerd in restaurant Le Thermomètre, een sympathiek familierestaurant dat ‘s middags duidelijk erg populair was om te lunchen. Wij kregen een mooie tafel voor acht personen aan het raam en werden bediend door een oude dame met een kromme rug. Ik had met haar te doen terwijl ze af en aan liep met de dagschotels, al leek ze er niet echt last van te hebben. Mijn steak tartare was alleszins heel lekker!

Na het middagmaal wandelden we met ons groepje naar het Patek Philippe museum. Stipt om 14u (het openingsuur) waren we ter plekke. Nog altijd perfect op schema. 😉 Zoals ik verwacht had, waren de meisjes zwaar onder de indruk van al de tentoongestelde bling bling in het museum. Vooral de collectie oude horloges en automatons viel in de smaak.

Anderhalf uur later stonden we weer buiten en begeleidden we onze vrienden naar de bushalte. Aan alle mooie liedjes komt een einde. Snif. Dries en ik bleven wuiven tot de bus met onze vrienden om de hoek verdwenen was en trakteerden onszelf daarna op een allerlaatste gelato. Om te vieren dat de weergoden ons het ganse weekend goed gezind waren, dit alle slechte weersvoorspellingen ten spijt.

We keerden te voet terug naar ons appartementje in Charmilles, alwaar ik mijn koffer vol laadde met mijn collectie zomerschoenen en zomerkleren die nog in Genève lagen.

En toen brak ook voor mij het moment aan om afscheid te nemen. Ik nam de bus naar de luchthaven, at bij het ondertussen vertrouwde Thaise streetfood restaurant en na een vlotte vlucht stond ik weer op Belgische bodem.

Een bijzonder geslaagd lang weekend!

De Rhône, beestjes en een boottocht – 30 april 2018

May 21, 2018 / Carolien Coenen / 0 Comments

Deze ochtend hebben we afgesproken bij de Jardin du Prieuré de Saint-Jean voor een wandeling langs de Rhône. Toen ikzelf nog in Genève woonde, wandelde ik vaak op dit schaduwrijke pad langs de rechteroever van de rivier. Een stukje natuur waar ik kon ontsnappen aan het lawaai van de wagens die onophoudelijk voorbij raasden op de drukke baan waaraan ons appartementje gelegen was.

We wandelen tot aan het Viaduc de la Jonction en steken de recent heropende spoorwegbrug over. De eerste keer voor mij, want gans de periode dat ik in Genève woonde, was de brug onder constructie. Bijzonder, zo vlak langs de spoorweg lopen, zeker wanneer er een trein langs je voorbij zoeft. Een extra troef van dit viaduct is dat je een schitterend uitzicht hebt op de samenvloeiing van de Rhône en de Arve. De Rhône is helderblauw, terwijl de Arve eerder een troebele modderkleur heeft. Waar het water van beide rivieren samenkomt, ontstaat een interessante mengeling.

Aan de ander kant van het viaduct bezoeken we het kleine, maar gezellige Parc aux animaux du Bois-de-la-Bâtie. Geen grote, exotische dieren hier, maar konijnen, varkens, geitjes, eenden, cavia’s en een mooie collectie vogels. Meer dan genoeg te zien om de kinderen een tijdje te entertainen.

Van de dierentuin wandelen we verder naar de nabijgelegen speeltuin. Het is opvallend frisser dan de twee voorbije dagen. De zon is nog steeds van de partij, maar er is een koude wind opgestoken die maakt dat ik mijn fleece goed kan verdragen. Op weg naar Café de la Tour vallen er zelfs een paar druppels uit de hemel, maar een echte regenbui blijft gelukkig uit.

Café de la Tour is een charmante brasserie in traditioneel Zwitserse stijl. We hebben geluk, met ons gezelschap van acht personen zijn we net voor de middagdrukte gearriveerd. Ik bestel de dagschotel: filets de perche en geniet van een simpele, maar degelijke maaltijd. Het gratis raketijsje voor de kinderen na de maaltijd is een mooi gebaar.

Na het middagmaal steken we de Arve over en lopen langs de linkeroever van de Rhône terug naar het meer van Genève. Via een wandelroute op de derde verdieping van een reeks aan elkaar geschakelde flatgebouwen hebben we een mooi uitzicht op de omgeving. Jammer dat de flatgebouwen zelf zo verschrikkelijk lelijk zijn. Toch wel een minpunt zo vlakbij het hart van Genève.

We blijven even plakken bij een speeltuin, want aan speeltuinen geen gebrek in Genève. Moet natuurlijk wel, want de meeste gezinnen wonen hier in appartementen. Dus is het belangrijk dat er in de stad zelf voldoende speelplekken zijn. Bijzonder cool: de meeste scholen hier stellen de speeltuigen op hun speelplaatsen buiten de speeltijden open voor toevallige voorbijgangers.

Bij het meer aangekomen, besluiten we de stereotype toerist uit te hangen en een boottochtje te boeken. Altijd leuk. De zon blijft haar best doen, maar op het dek van de boot is het bijzonder frisjes. We houden echter dapper vol en zelfs het door de felle wind veroorzaakte regengordijn van de Jet d’Eau kan ons niet van het dek verjagen. Wat een verschil met die keer dat Dries en ik dezelfde boottocht maakten in de gietende regen in november 2012. Buiten de fijne mist van de Jet d’Eau en een paar verdwaalde regendruppels hier en daar, houden we het nu droog.

De boottocht is prachtig, maar of de meisjes veel van de omgeving gezien hebben, is twijfelachtig, ze zijn te druk met Dries, die letterlijk bedolven wordt onder drie meisjes die allemaal vechten om zijn aandacht. Tja, ik ken mijn plaats. 😉

We stappen van de boot af vlakbij het Brunswick Monument en bewonderen het mausoleum van hertog Charles II de Brunswick, die in ruil voor dit bescheiden monument zijn fortuin aan de stad Genève schonk. Omdat een bezoek aan Genève niet volledig is zonder wat chocolade te kopen, stappen we een chocoladewinkel binnen.

Na al die zon de voorbije dagen, was het te verwachten dat ons goedweergeluk zou op geraken. De regenwolken pakken samen boven Genève en we besluiten wat te gaan opwarmen in het eerste het beste café dat we op ons pad tegen komen. Het blijkt een eerder bruin café te zijn, maar hey, de warme drankjes doen ons ontzettend veel deugd.

We eindigen onze dag in de nogal kitscherige Auberge de Saviese met een pot heerlijke kaasfondue. When in Geneva…

De ganse dag buiten lopen in de kou eist zijn tol: de vermoeidheid slaat toe. Na de maaltijd nemen we dan ook afscheid van onze vrienden en keren Dries en ik naar ons appartementje terug. Moe, maar tevreden en met een maag vol gesmolten kaas. 😉

De kathedraal, het meer en Parc de la Grange – 29 april 2018

May 16, 2018 / Carolien Coenen / 0 Comments

De tweede dag met Bert, Bart, Leen, Linda, Wout, Kaat, Marie en Lieze hebben we ‘s ochtends afgesproken in Parc des Bastions. We treffen onze vrienden aan tussen de reuzeschaakstukken. Wout (elf jaar) is namelijk een zeer goed schaakspeler en al snel trekt het partijtje tussen hem en zijn zus Kaat (die ook bij de schaakclub is aangesloten) de aandacht van andere toeristen. Ik moet zeggen dat ikzelf nooit verder geraakt ben dan rokade en al blij ben dat ik weet hoe elk stuk beweegt op het bord. Er is aan mij zeker geen groot schaakkampioen verloren gegaan.

Ook vandaag is de zon overvloedig van de partij en het belooft zelfs nog warmer te worden dan de dag voordien. Ik geef onze vrienden een mini-rondleiding langs de belangrijkste plaatsen van de fameuze Escalade: de poging van de Duc de Savoye om Genève te veroveren die op een sisser afliep. Daarna slenteren we door de charmante straatjes van Old Town naar de kathedraal.

Aangezien het zondag is, kunnen we de kathedraal pas vanaf 12 uur beklimmen. Gelukkig is de archeologische site onder de kathedraal wel open. Ik herinner me van een vorig bezoek dat ik onder de indruk was van de vele overblijfselen onder de kathedraal die het verhaal van vele eeuwen menselijke activiteit vertellen. De kinderen vinden het absoluut geweldig. Geen gezeur en gezaag, neen, integendeel, oprechte interesse voor wat ze te zien krijgen.

Na ons bezoekje aan de crypte onder de kathedraal, is het tijd om andere perspectieven te bewonderen. We beklimmen de toren en genieten van het uitzicht op Genève en omgeving.

Terug op de begane grond begeven we ons naar restaurant Les Armures om te proeven van traditioneel Zwitserse kost. Een paar leden van ons gezelschap hebben immers nog nooit kaasfondue gegeten! Hoog tijd om dit item van hun bucket list te schrappen! Met een gezelschap van tien personen loop je uiteraard niet zomaar op de bots ergens binnen, dus ik had ik de dag voordien gereserveerd om zeker te zijn van een plekje in dit restaurant, bekend om zijn kaasfondue.

De kaasfondue valt in de smaak bij jong en oud. Altijd leuk om kinderen te ontmoeten die niet bang zijn om iets nieuws te proeven. Wout is heel enthousiast over zijn fondue, maar zijn eetlust is net niet groot genoeg om zo’n portie helemaal op te krijgen. Gelukkig zijn Dries en ik altijd bereid om een kaasoverschotje weg te werken. 😉

Na al die kaas is een beetje lichaamsbeweging wel aan de orde. We wandelen met z’n allen naar de Jet d’Eau, die vandaag gelukkig wel vanaf ‘s ochtends liters water de lucht in spuit. De weergoden zijn ons nog steeds gunstig gezind, dus huren we twee waterfietsen om het meer op een andere manier te verkennen. Dries en ik delen een waterfiets met Wout en Kaat (anders gezegd: we laten hen trappen terwijl wij genieten van het mooie weer).

Helaas nadert het tijdstip waarop we afscheid moeten nemen van Bart en Wout. Wout heeft geen vrije dag op 30 april en aangezien hij in het middelbaar zit, is het niet zo makkelijk om hem een dagje thuis te houden. Zijn papa Bart is zo vriendelijk zich op te offeren en met zijn zoon vroeger naar huis te vliegen. We eten met z’n allen nog een gelato en dan kunnen we het afscheid niet langer uitstellen. Jammer, maar niets aan te doen. Hopelijk zijn Dries en ik er toch in geslaagd hen op twee dagen de highlights van Genève te laten zien.

Met ons achten lopen we naar Parc La Grange, dat ik zelf nog nooit bezocht. Een mooi, groen park, ideaal voor een picknick of wat buitensporten. Net als we er zijn, begint het echter te regenen. We mogen van geluk spreken dat het bij een paar druppels blijft, want de weersvoorspellingen voor dit verlengde weekend waren allesbehalve schitterend. Gelukkig is er een drankfonteintje om de meisjes te entertainen.

Bert en Linda nemen vervolgens de bus naar het hotel om hun kroost op tijd in bed te steken en zo is ons gezelschap uitgedund tot slechts vier personen: Leen, Kaat, Dries en ikzelf. We wandelen samen langs de oever van het meer in de richting van het historische stadscentrum.

Het plan is om samen iets te drinken en eventueel wat kleine knabbels te eten. De copieuze kaasfondue maakt dat we nog niet veel honger hebben. Helaas zijn de twee plekken die we op het oog hebben allebei gesloten. Uiteindelijk belanden we op het mooie terras van Le Flore niet ver van de Temple de la Madeleine.

Helaas is een mooi terras geen garantie op lekker eten. De minestrone die ik bestel, doet afbreuk aan de smakelijke Italiaanse keuken. Maar goed, het kan niet altijd een schot in de roos zijn en het terras zelf is een erg gezellige plek om de dag af te sluiten.

Genieten van zonnig Genève – 28 april 2018

May 9, 2018 / Carolien Coenen / 0 Comments

Lang, lang geleden, toen Dries en ik nog niet konden voorzien dat ik vroeger dan verwacht naar België zou terugkeren, prikten we het verlengde weekend van de eerste mei als het ideale moment voor een bezoek van twee bevriende koppels en hun kroost. De vluchten werden geboekt en de hotels vastgelegd. Zoals jullie ondertussen allemaal weten, keerde ik eind december terug naar België voor een bijzonder interessant job. Het geplande lange weekend onder vrienden, wilde ik echter niet missen, dus boekte ik zelf ook een vlucht naar Genève op vrijdagavond 27 april, een dag vroeger dan Bert, Bart, Linda, Leen, Wout, Kaat, Marie en Lieze.

Ik landde vrij laat na een bijzonder vermoeiende week, dus veel meer dan mijn tanden poetsen en in bed kruipen deed ik niet meer na mijn aankomst in de wijk Charmilles.

Na een bijzonder goeie nacht (Dries en ik sliepen allebei tot 9u), zagen we aan de Whatsapp-berichtjes dat onze vrienden ondertussen geland waren. Hun vlucht landde rond half acht in Genève (wat betekende dat ze rond half vijf ‘s ochtends moesten opstaan, ocharme de zieligaards). Al moet ik zeggen dat ze, tegen mijn verwachtingen in, nog redelijk fris voor de dag kwamen toen we elkaar ontmoetten bij het bekende Horloge Fleurie.

Kaat, Marie en Lieze waren dolenthousiast ons terug te zien, Wout was iets gereserveerder. 😉 We besloten van het zonnige weer te profiteren (in Genève weet je nooit hoe lang dat zal blijven duren) en de Mouette te nemen naar de overkant van het meer. Spijtig genoeg stond de Jet d’Eau af, waardoor onze vrienden één van dé highlights van Genève moesten missen.

Voor de lunch begaven we ons naar la Buvette des Bains des Pâquis. Eén van de beste plekken om goedkoop te lunchen in het zonnetje in Genève. Elke dag serveren ze een andere dagschotel. Ditmaal was het risotto met gerookte ham, mozarella en asperges. Verrassend lekker! Voordat we ons een plekje zochten op het terras staken we (nuja, ik en de drie meisjes) onze tenen in het water van het meer. Over ijskoud gesproken! Respect voor de zwemmers die zich in dat water durfden wagen.

Na de lunch liepen we naar het einde van de pier en speelden de kinderen nog even op de fitnesstoestellen. Kwestie van plek te maken voor een ijsje. In Genève vind je in elke buurt wel een paar gelatozaken en als liefhebber van Italiaans ijs, kon ik het niet laten zelf ook twee bolletjes te bestellen.

Met ons ijsje in de hand wandelden we verder langs het meer naar de Botanische tuin, één van mijn favoriete plekken in Genève. Zeker in de lente. Alles stond in bloei en we genoten van de kleurrijke azalea’s, blauwe regen, paardenkastanjes en andere bloeiende struiken en bomen. Ik merkte dat de fut er zo langzaamaan uit was bij onze vrienden. Het vroege opstaan eiste zijn tol.

We zochten een plekje op het terras van Le Pyramus en genoten op ons gemak van een drankje terwijl de kinderen in de speeltuin speelden. Nadat iedereen weer wat op krachten gekomen was, wandelden we verder naar de fameuze Broken Chair, symbool voor de strijd tegen landmijnen en clusterbommen.

Omdat ons gezelschap zo moe was besloten we het avondmaal een beetje te vervroegen. Het leek me een goed idee om naar de pastaketen Vapiano te gaan: niet al te duur en zo rond 17u zou het er nog niet al te druk zijn. Het self service systeem is ook ideaal voor kinderen en je kan er ter plekke zien hoe de zelfgemaakte pasta bereid wordt.

De pasta en pizza’s vielen alvast in de smaak. Al merkte je dat het na een bijzonder lange dag tijd werd om de kinderen in bed te steken. Dries en ik liepen nog even mee naar de Jet d’Eau en namen dan afscheid van onze vrienden, zodat ze op hun gemak naar hun hotel konden terugkeren.

Om te klinken op een succesvolle eerste dag, dronken we met z’n tweetjes nog een glaasje wijn bij Le Rouge & Blanc. Eén glas wijn kostte er bijna evenveel als de lunch bij Bains des Pâquis. 😉 Maar het was er heel gezellig en de wijn smaakte!

Sinterklaas in Aubonne

December 20, 2017 / Carolien Coenen / 1 Comment

Jawel, alvorens definitief naar Spanje te trekken, maakte de Goedheilig man nog een kleine tussenstop in Genève en liet hij daar allerlei leuke cadeautjes voor de drie kinderen van onze vrienden in Aubonne achter. Voor ons petekindje had de Sint een mandala tekenset gebracht, voor haar broer meccano dinosaurussen en voor de grote zus het spel Cluedo. We spoorden met de cadeautje naar Allaman, alwaar onze vriend ons kwam ophalen aan het station.

De cadeautjes werden goed onthaald en meteen ingespeeld. En daarna was het tijd om nog eens te proeven van hét nationale Zwitserse gerecht bij uitstek: kaasfondue! Met kaas rechtstreeks van bij de kaasboer. Het was heerlijk! En het lukte ons ei zo na om beide potten gesmolten kaas volledig te ledigen. Als dessert sneuvelde er nog eens een marmite (al moet ik toegeven dat ik te vol zat om er nog wat chocolade en marsepeinen groenten bij te proppen) en daarna speelden we samen Cluedo. Er werd gigantisch hard vals gespeeld, maar uiteindelijk kwam er een verdiende winnaar uit de bus: met name mezelf. 😉

Om de dag af te sluiten maakten we met ons vijven nog een prachtige wandeling bij valavond doorheen de wijngaarden, terwijl de avondlijke zon de besneeuwde toppen rondom het meer van Genève roze kleurde. Prachtig!

Cortège de l’Escalade

December 14, 2017 / Carolien Coenen / 0 Comments

De allerlaatste blogpost over de Escalade, want ondertussen zullen jullie het wel beu zijn om over soepketels en nachtelijke invallen te lezen. 😉

Zondagavond vond het hoogtepunt van het feestweekend plaats: de historische stoet die de belangrijkste gebeurtenissen uit de nacht van de Escalade uitbeeldt. Dries en ik twijfelden of we zouden gaan: het regende nog altijd pijpenstelen en onze kleren waren nog steeds doorweekt van de wandeling ‘s ochtends. Aangezien het echter de laatste gelegenheid was om nog iets te doen samen met onze vrienden uit Meyrin (zij verhuizen binnenkort terug naar België), besloten we toch te gaan. Ik haalde de haardroger boven en probeerde onze wandelschoenen en jassen zo droog mogelijk te krijgen. Dat lukte min of meer. Voor de zekerheid trokken we nog een extra regenjasje onder onze winterjassen aan, in de hoop zo (een beetje) droog te blijven.

Het kostte een stuk of twintig berichten over en weer om elkaar terug te vinden in de donkere straten van het oude stadscentrum, maar uiteindelijk vonden we mekaar in de Rue de la Madeleine vlak bij een glühwein standje. Door het slechte weer waren veel toeschouwers thuis gebleven, waardoor de dapperen die de regen trotseerden, een onbelemmerd zicht kregen op de stoet. Ik moet zeggen dat ik niet echt onder de indruk was van het geheel, maar dat kan ook aan het slechte weer gelegen hebben. De figuranten in de stoet deden nochtans hun best om de sfeer erin te houden.

Enkele filmpjes:

Na de stoet kochten we geroosterde kastanjes en daarmee zat het feestweekend er definitief op.

The Swiss Life

Dries en Carolien in .ch