De tweede dag met Bert, Bart, Leen, Linda, Wout, Kaat, Marie en Lieze hebben we ‘s ochtends afgesproken in Parc des Bastions. We treffen onze vrienden aan tussen de reuzeschaakstukken. Wout (elf jaar) is namelijk een zeer goed schaakspeler en al snel trekt het partijtje tussen hem en zijn zus Kaat (die ook bij de schaakclub is aangesloten) de aandacht van andere toeristen. Ik moet zeggen dat ikzelf nooit verder geraakt ben dan rokade en al blij ben dat ik weet hoe elk stuk beweegt op het bord. Er is aan mij zeker geen groot schaakkampioen verloren gegaan.

Ook vandaag is de zon overvloedig van de partij en het belooft zelfs nog warmer te worden dan de dag voordien. Ik geef onze vrienden een mini-rondleiding langs de belangrijkste plaatsen van de fameuze Escalade: de poging van de Duc de Savoye om Genève te veroveren die op een sisser afliep. Daarna slenteren we door de charmante straatjes van Old Town naar de kathedraal.

Aangezien het zondag is, kunnen we de kathedraal pas vanaf 12 uur beklimmen. Gelukkig is de archeologische site onder de kathedraal wel open. Ik herinner me van een vorig bezoek dat ik onder de indruk was van de vele overblijfselen onder de kathedraal die het verhaal van vele eeuwen menselijke activiteit vertellen. De kinderen vinden het absoluut geweldig. Geen gezeur en gezaag, neen, integendeel, oprechte interesse voor wat ze te zien krijgen.

Na ons bezoekje aan de crypte onder de kathedraal, is het tijd om andere perspectieven te bewonderen. We beklimmen de toren en genieten van het uitzicht op Genève en omgeving.

Terug op de begane grond begeven we ons naar restaurant Les Armures om te proeven van traditioneel Zwitserse kost. Een paar leden van ons gezelschap hebben immers nog nooit kaasfondue gegeten! Hoog tijd om dit item van hun bucket list te schrappen! Met een gezelschap van tien personen loop je uiteraard niet zomaar op de bots ergens binnen, dus ik had ik de dag voordien gereserveerd om zeker te zijn van een plekje in dit restaurant, bekend om zijn kaasfondue.

De kaasfondue valt in de smaak bij jong en oud. Altijd leuk om kinderen te ontmoeten die niet bang zijn om iets nieuws te proeven. Wout is heel enthousiast over zijn fondue, maar zijn eetlust is net niet groot genoeg om zo’n portie helemaal op te krijgen. Gelukkig zijn Dries en ik altijd bereid om een kaasoverschotje weg te werken. 😉

Na al die kaas is een beetje lichaamsbeweging wel aan de orde. We wandelen met z’n allen naar de Jet d’Eau, die vandaag gelukkig wel vanaf ‘s ochtends liters water de lucht in spuit. De weergoden zijn ons nog steeds gunstig gezind, dus huren we twee waterfietsen om het meer op een andere manier te verkennen. Dries en ik delen een waterfiets met Wout en Kaat (anders gezegd: we laten hen trappen terwijl wij genieten van het mooie weer).

Helaas nadert het tijdstip waarop we afscheid moeten nemen van Bart en Wout. Wout heeft geen vrije dag op 30 april en aangezien hij in het middelbaar zit, is het niet zo makkelijk om hem een dagje thuis te houden. Zijn papa Bart is zo vriendelijk zich op te offeren en met zijn zoon vroeger naar huis te vliegen. We eten met z’n allen nog een gelato en dan kunnen we het afscheid niet langer uitstellen. Jammer, maar niets aan te doen. Hopelijk zijn Dries en ik er toch in geslaagd hen op twee dagen de highlights van Genève te laten zien.

Met ons achten lopen we naar Parc La Grange, dat ik zelf nog nooit bezocht. Een mooi, groen park, ideaal voor een picknick of wat buitensporten. Net als we er zijn, begint het echter te regenen. We mogen van geluk spreken dat het bij een paar druppels blijft, want de weersvoorspellingen voor dit verlengde weekend waren allesbehalve schitterend. Gelukkig is er een drankfonteintje om de meisjes te entertainen.

Bert en Linda nemen vervolgens de bus naar het hotel om hun kroost op tijd in bed te steken en zo is ons gezelschap uitgedund tot slechts vier personen: Leen, Kaat, Dries en ikzelf. We wandelen samen langs de oever van het meer in de richting van het historische stadscentrum.

Het plan is om samen iets te drinken en eventueel wat kleine knabbels te eten. De copieuze kaasfondue maakt dat we nog niet veel honger hebben. Helaas zijn de twee plekken die we op het oog hebben allebei gesloten. Uiteindelijk belanden we op het mooie terras van Le Flore niet ver van de Temple de la Madeleine.

Helaas is een mooi terras geen garantie op lekker eten. De minestrone die ik bestel, doet afbreuk aan de smakelijke Italiaanse keuken. Maar goed, het kan niet altijd een schot in de roos zijn en het terras zelf is een erg gezellige plek om de dag af te sluiten.