Vandaag uitgeslapen tot maar liefst 9 uur! Wat een luxe! We nemen de tijd om op het gemak te ontbijten in ons hotel. Het ontbijt van Ibis Genève Centre Lac is niet echt bijzonder, maar er zijn scrambled eggs en Zwitserse kaas, dus ik ben tevreden.
We trekken meteen de stad in om proviand in te slaan voor onze boottocht op het meer. We hebben om 11u afgesproken bij Alan, maar in de winkel krijgen we al bericht dat 12.15u een realistischer tijdstip is voor Alan en zijn zus. Geen erg, we hadden het zien aankomen en hebben zelf ook wat meer tijd genomen dan strikt noodzakelijk.
Terug op de hotelkamer, doen we ons zwempak aan en smeren we ettelijke lagen zonnecrème op ons lichaam. Volgens de weersvoorspellingen krijgen we vandaag een pittige 33 graden te verwerken.
We nemen de bus naar het werk van Dries, steken onze proviand (en dan vooral de flessen wijn) in de koelkast, halen het paddleboard dat Dries daar bewaart op en wandelen naar de oever van het meer. Ik blijf vervolgens wachten op een bankje in de schaduw met al de spullen, terwijl Dries naar zijn collega Alan gaat om de bateau gonflable te helpen dragen. Heel fijn zo’n uitstapje naar het meer, maar daar komt wel heel wat gesleur bij kijken.
Wanneer Alan, Jo en Dries mij vervoegen, vertrekt Dries meteen opnieuw om de etenswaren en de hopelijk een beetje gekoelde wijn te gaan halen op zijn werk (letterlijk vijf minuten stappen van het meer). Met z’n drieën beginnen we aan het opblazen van de boot. Helaas, we zijn nog maar pas bezig wanneer Alan een sissend geluid opmerkt. Een lek! Na wat zoekwerk vinden we het lek aan één van de naden van de boot. Niet iets wat je eenvoudig kan plakken zoals een fietsband. We realiseren ons dat we onze plannen moeten bijstellen en dat er van dobberen op het meer in een bootje niet veel in huis zal komen.
We bellen naar Dries dat hij nog een extra paddleboard van zijn werk moet meenemen. (Hij en zijn collega’s hebben daar een heel voorraadje liggen.) Dan komt ons totaal aan paddleboards uit op drie voor vier personen. Dat is doenbaar!
Er zit dus niets anders op dan de half opgeblazen boot weer aflaten. Heel jammer, maar zinken in het midden van het meer met heel ons hebben en houden, lijkt ook niet meteen een aanlokkelijk idee.
Wanneer Dries aankomt met de proviand en het derde paddleboard, is de boot al ingepakt. We blazen de paddleboards op en beslissen gebruik te maken van een klein keienstrandje vlakbij. Een logistieke uitdaging want we moeten de paddleboards over de muur aangeven zodat Dries die op het lager gelegen strand kan aanpakken. Vervolgens moeten we een smal trapje afdalen en even door het water waden met al ons proviand om het strandje te bereiken.
De zus van Alan en ik veroveren een gezellig plekje op het strand, terwijl Dries en Alan de bateau gonflable terug naar het appartement van de collega sleuren. Lichaamsbeweging zullen ze alleszins genoeg gehad hebben.
Ik maak van de rust gebruik om meteen met het paddleboard het meer op te trekken. Ik heb na al dat gesleur nood aan wat verkoeling, zelfs al heeft het heel even en behoorlijk onverwacht een paar druppels geregend. Ik merk dat ik nog wat onvast op het paddleboard sta, maar het doet deugd om te genieten van het koele meer.
Niet veel later zijn Dries en Alan terug, inclusief picknickdekentje, hoera! Net iets comfortabeler dan gewoon op de keien zitten.
De rest van de namiddag vliegt voorbij, we wisselen af op de paddleboards (behalve de Jo, die last heeft van zwakke knieën), zwemmen en smullen van de snacks die we bij hebben. Die flessen wijn vorderen sneller dan verwacht! Vlakbij ons op het keienstrand is een internationaal gezelschap vlees aan het bakken op een kleine, draagbare barbecue. Strikt genomen is dat verboden, maar onze buren zijn zo vriendelijk om ons wat van hun vlees aan te bieden, dus wij zwijgen braaf. Op die keien is er eigenlijk ook geen brandgevaar.
In ruil voor het vlees dat de vriendelijke Roemeen ons aanbiedt, stellen wij voor dat hij en zijn vriend onze paddleboards mogen lenen. Ze aarzelen eerst, maar na wat overtuiging wagen ze het erop. De Franstalige jongeman lukt het na een tijdje al goed om recht te blijven staan op het board. De Roemeen heeft het wat lastiger. Blijkt achteraf dat hij helemaal niet goed kan zwemmen. Gelukkig is Dries altijd dicht bij hem in de buurt gebleven.
Als afsluiter van de namiddag trekken Dries en Alan nog even met z’n tweeën met het paddleboard erop uit. En dan gebeurt het: de collega valt van het board en verliest zijn zonnebril. Vanaf ons strandje kunnen Jo en ik de dramatische gebeurtenissen volgen. We zien Alan duiken, maar tevergeefs. Dries paddlet terug naar ons om het duikbrilletje van Alan op te halen. En tot mijn grote verbazing slaagt Alan er na wat pogingen zowaar in zijn bril terug te vinden. Hij heeft meer geluk dat ik die keer in de Middellandse Zee bij Corsica!
Tijd om ons boeltje bijeen te pakken en de twee paddleboards terug naar het werk van Dries te brengen. Gelukkig is ons proviand goed gevorderd en is het sleurwerk op dat vlak een pak minder.😉
Vanaf het werk van Dries wandelen we op het gemak terug naar het hotel om uitgebreid te douchen en te knuffelen. Na al die snacks van de namiddag hebben we geen grote honger meer, dus besluiten we tapas te gaan eten in het Cottage Café. De octopussalade is alvast uitstekend en ook het glas schuimwijn smaakt ons. Iets later voegen Alan en Jo zich bij ons en klinken we samen op een geslaagde dag op het meer. Ondanks de pech hebben we toch een mooie namiddag gehad.
Recent Comments