Ontbeten met kaas en een felgekleurd hardgekookt eitje (het lijkt hier wel alle dagen Pasen).

Onze tweede dag op verkenning in Zürich beginnen we met een bezoek aan de Grossmünster. Voor een bescheiden toegangsprijs mogen we de toren beklimmen. 187 treden later genieten we van een fabuleus uitzicht over het zonovergoten Zürich. Spijtig genoeg is het ook in de Grossmünster niet toegestaan foto’s te nemen van het interieur. Ik snap eerlijk gezegd echt niet waarom. Het is niet dat er nog auteursrecht geldt op de tentoongestelde kunstwerken.

Dries en ik zijn allebei gefascineerd door een deurtje in het midden van de kerk. Het is onduidelijk wat er zich achter dit deurtje bevindt. Buiten een plakkaatje dat aangeeft dat wat er zich ook achter de deur bevindt, opent om 12u, vinden we geen info. We oefenen tien minuutjes geduld uit en stipt om twaalf uur treden we binnen. We beklimmen een trap en komen terecht in een plek boven het middenschip van de kerk waar de tentoonstelling ‘Getruckt zů Zürich’ te bewonderen valt. De tentoonstelling toont een prachtige collectie oude gedrukte bijbels, met zeer gedetailleerde uitleg én de mogelijkheid om tot in de details in te zoomen op de digitale replica’s van de bijbels. Zeer boeiend en we komen weer wat meer te weten over de fameuze Zwingli en de reformatie in Zwitserland.

Het is nog steeds schitterend zonnig weer en we kunnen de verleiding niet weerstaan om te aperitieven met een glaasje rosé op het terras van het Rathaus Café aan de oever van de rivier de Limmat. Omdat we in de namiddag een food tour geboekt hebben, houden we het op een zeer bescheiden lunch: we kopen een hartige pannenkoek met kaas en spinazie aan een foodtruck vlakbij ons hotel.

Na een kleine stop in ons hotel vertrekken we te voet naar Zürich-West waar onze food tour begint om 16u. Een wandeling van iets meer dan een half uur. We zijn ruimschoots op tijd, dus hebben we nog tijd voor een glaasje wijn op een wel heel bijzondere plek onder een spoorwegviaduct. Onder het viaduct zijn allerlei winkels, eetgelegenheden en zelfs een heuse markthal onder gebracht. Een soort stadsontwikkelingsproject dat mij heel erg aan Londen doet denken, qua sfeer en invulling. Wij kiezen een fijn plaatsje uit onder een parasol en genieten van ons drankje op deze hippe locatie.

Iets voor 16u komen we aan bij tramhalte Toni-Areal waar de food tour begint. We sluiten aan bij het groepje mensen dat er al staat en maken kennis met de gids, een vriendelijke dame op leeftijd. Mijn vorige ervaringen met food tours zijn altijd heel positief geweest, dus benieuwd wat Zürich te bieden heeft.

We starten in restaurant NENI at the 25 hours hotel. Zoals de naam doet vermoeden, situeert dit restaurant zich in het 25 hours hotel. Tot mijn verbazing starten we onze food tour met falafel, hummus, baba ghanoush en andere mediterrane mezze. Toch wel onverwacht, dit. We maken kennis met één van de deelnemers aan de tour, een vriendelijke Nederlandse dame die hier op bezoek is bij haar nichtje. Het nichtje en haar gezin hadden vandaag andere verplichtingen, vandaar dat de Nederlandse van de gelegenheid gebruik maakt om deze food tour mee te pikken.

Bij het boeken van de tour werd benadrukt dat het zeer belangrijk was om over een tramticket te beschikken. Wij, braaf als we zijn, dus mooi op voorhand een dagticketje gekocht. Blijkt dat we de ganse tour maar één keer de tram nemen. En dat om slechts één stop verder te geraken. Ik begrijp dat zo’n officiële tour zwartrijden niet kan aanmoedigen, maar het voelt voor ons toch wel als weggegooid geld.

Onze volgende food stop is Sphères. Hier krijgen we lokaal gebrouwen bier met kaas, charcuterie en olijven. Ik schuif mijn portie bier door naar Dries en beperk me tot de hapjes. Onze gids houdt er een strikt tempo op na, ze spoort ons aan om wat sneller te eten, want de tour duurt maar drie uur en we moeten op schema blijven! Chop chop!

Volgende halte: LaSalle. Weer een voorbeeld van een geslaagd stadsvernieuwingsproject. Ik moet zeggen dat ik de buurt waarin we ons bewegen bijzonder interessant vind. Je ziet nog duidelijk de sporen van de vroegere industrie hier aanwezig en tegelijkertijd is er een grote reconversie gaande om de oude leegstaande industriële gebouwen een nieuwe leven te geven. Restaurant LaSalle bevindt zich in een glazen kubus gelegen in het industriële Schiffbau pand. Historisch diende dit pand voor de bouw van stoommachines en boten. Nu biedt het onderdak aan een theater, een restaurant en een bar. De kubus maakt het mogelijk om vanuit het restaurant het bestaande industriële gebouw te bewonderen en tegelijkertijd toch over alle nodige comfort te beschikken. We worden er onthaald op de beste hapjes tot nu toe: een soepje, een hapje met avocado en een baguette mit rindssteak und café de Paris.

Verder naar Les Halles, alweer een oud industrieel gebouw dat nu een commerciële functie heeft gekregen. Het lijkt me duidelijk wat de rode draad is van deze food tour. Niet zozeer het voedsel zelf, maar eerder de bijzondere plekken waar we onze hapjes en drankjes consumeren. Wat de gerechten zelf betreft, tot nu toe heb ik weinig echt authentiek Zwitserse gerechten gegeten. En de gids lijkt helemaal niet culinair geschoold. Telkens als we wat meer achtergrond vragen bij de gerechten moet ze ons het antwoord schuldig blijven. En bij haar uitleg geraakt ze nooit verder dan: lekker bier, lekker hapje, lekkere wijn. Op dat vlak was de rondleiding in Lyon veel interessanter. Die rondleiding legde echt de link tussen het eten dat we kregen en de geschiedenis van Lyon. En die link mis ik hier.

In Les Halles eten we alweer een bijzonder typisch (???) Zwitsers gerecht: mosselen in witte wijnsaus, vergezeld van een lekker glaasje witte wijn. De mosselen zijn petieterig klein, maar wel heel lekker. We raken aan de praat met een koppel uit Birmingham dat aan hetzelfde tafeltje als wij staat. Ze vertellen dat ze elk jaar een uitstapje doen zonder de kinderen om hun huwelijksverjaardag te vieren. Ik schat het koppel ruim tien jaar jonger in dan ons en voel me opeens heel oud. 😉

Volgende stop: Foifi ZeroWaste Ladencafé. Yep, jullie raden het al: een verpakkingsvrije winkel. Hier krijgen we wat lokaal geproduceerde kaas en chocolade en lokaal geteelde rode biet, tomaat en komkommer. Allemaal heel lekker, maar ook hier mis ik een beetje de link met Zürich. Onze gids maant ons opnieuw aan tot spoed. Snel, snel, want we moeten ons tijdschema respecteren!

Onze laatste halte is, en dat hadden we eigenlijk kunnen verwachten, het viaduct waar mijn vriend en ik eerder deze namiddag iets gedronken hebben. Zo’n bijzondere locatie mag natuurlijk niet ontbreken op een food tour door een voormalige industriezone. We eten er een vegan ijsje bij St. Jakob Beck. Ik ga voor de smaak pistache, een beetje uit mijn comfort zone, maar heel lekker.

We nemen afscheid van de gids en de rest van de groep en besluiten nog iets te gaan drinken. Het is 19u, maar nog altijd aangenaam warm en we willen profiteren van de zalige avondzon. We keren terug naar één van de stops op de food tour: restaurant LaSalle. We zoeken een plekje op de houten terrastafels die buiten langs de gevel van het oude industriële pand staan en drinken een heerlijke cocktail. Een lekkere cosmopolitan gaat er altijd wel in!

Veel honger hebben we niet na al de hapjes die we gekregen hebben, dus besluiten we Zürich-West nog wat verder te ontdekken. En hoe beter dat te doen door iets te drinken in de hoogste toren van Zürich (tip van onze gids)? Clouds Bar & Bistro is een ideale plek om de zon te zien ondergaan onder het genot van een lekker glaasje wijn. We hebben een plek aan de barkrukken voor het raam weten te bemachtigen en genieten van het uitzicht, dat zich helaas door de vele weerkaatsingen erg moeilijk op foto laat vastleggen. Ik drink er een prosecco en een Barbera d’Alba. Beide zijn uitstekend.

Dries en ik raken aan de praat met het koppel naast ons. Het blijkt een pas afgestudeerd Amerikaans koppel te zijn, op reis doorheen Europa. Het meisje heeft Duitse roots (ze is naar eigen zeggen honderd procent Duits, een uitspraak waarop ik niet verder inga) en de kerel is een echte cliché Amerikaan uit Denver die duidelijk nog niet veel van de wereld gezien heeft. En effectief, het is zijn eerste keer buiten de VS. Het gesprek met hen bevestigt een beetje mijn vooroordelen ten opzichte van het Amerikaanse onderwijssysteem. De kerel heeft zelfs nog nooit van België gehoord, laat staan dat hij weet waar het ligt. We hebben het ook kort over de wapenwetgeving in de VS, maar aangezien we het gesprek plezant willen houden, stappen we snel over op een ander onderwerp.

We sluiten de avond af rond een uur of tien en wandelen te voet terug naar ons hotel. Genietend van de koele avondlucht.