The Swiss Life

Dries en Carolien in .ch

Tag: Lavaux

Les terrasses vignobles de Lavaux en Lausanne – 20 mei 2023

Ondanks het smalle bed heb ik best wel goed geslapen. Het ontbijt in MAD hotel stelt helaas niet zoveel voor. Ik houd het bij een baguette met wat kaas, een hardgekookt ei en een potje yoghurt. Een beetje soberheid na de copieuze maaltijd van de dag voordien mag wel.

Ditmaal nemen we de metro naar het station van Lausanne. Wij leren uit onze fouten, of althans toch uit de fouten van Dries. 😉

Een aangename treinrit later stappen we uit in het station van Cully. De zon schijnt en we halen meteen de zonnecrème boven. Tussen de wijngaarden is er weinig schaduw, een ideale plek om te verbranden dus.

Dries heeft een mooie wandeling gevonden die ons doorheen de wijngaardterrassen van Lavaux leidt. UNESCO werelderfgoed dat op elk seizoen mooi is, maar vooral nu, nadat er heel wat regen gevallen is en de wijngaarden mooi groen zijn en er overdadig veel wilde bloemen groeien. Het is er prachtig.

We genieten met volle teugen van de wandeling. Natuurlijk kunnen we het niet laten om in onze favoriete wijnkiosk een flesje Dézaley van een halve liter te kopen. 11.45u, het ideale moment om te aperitieven op een bankje met uitzicht op het meer.

Na genoten te hebben van ons aperitief wandelen we verder, terwijl ik ondertussen zoek naar een plek om te lunchen. En zo belanden we op het terras van het stijlvolle Auberge de Rivaz, iets chiquer dan we in gedachten hadden, maar hey, zo vaak komen Juul en Katrien nu ook weer niet in Zwitserland. Mijn vis met langoustines was alvast een feest voor het oog en de smaakpapillen. Het hoofdgerecht is niet erg groot, dus bestellen we nog een dessertje. En als afzakkertje krijgen we een limoncello van het huis aangeboden. Die extra calorieën wandelen we er de komende kilometers wel weer vanaf. 😉

Appetizer:

Queue de lotte farcie à l’ail des Ours & langoustines:

Dôme chocolat noir, fraises gariguettes:

In de namiddag nemen de wolken het over van de zon, wat op zich niet zo erg is, want dat houdt de temperatuur draaglijk. We genieten van de prachtige wijngaarden en de overvloedig aanwezige bloemenpracht.

In Vevey aangekomen dalen we af naar onze favoriete bar aan het meer alwaar we genieten van een verfrissend drankje na deze fantastische wandeling.

We nemen de trein terug naar Lausanne, frissen ons op in het hotel en wandelen dan naar restaurant Street Cellar vlakbij het hotel. Het concept van Street Cellar is simpel: lekkere wijntjes in combinatie met street food gerechtjes uit heel de wereld. We starten de maaltijd met een flesje prosecco om te klinken op de mooie dag. Vervolgens bestellen we de suggesties van de dag: de burrata, de geroosterde broccoli en de groene asperges rol. Allemaal erg verfijnd en zeer lekker. En ook de street “doggy” dog deluxe valt in de smaak. Ik ben normaal gezien niet zo’n grote fan van hotdogs, maar deze kan me wel bekoren, wellicht door de hogere kwaliteit van het vlees.

Brocolis rôtis, sauce salsa verde, persil, câpres, basilic & Burrata, fenouil, ail noir, chapelure & Asparollus:

Street “doggy” dog deluxe:

Tijdens onze maaltijd komt een groep mannen binnen die duidelijk een vrijgezellen aan het vieren zijn. Ik heb even schrik dat een luidruchtige bende de Street Cellar zal overnemen, maar dat is gelukkig niet het geval. Nog nooit zo’n beschaafde groep gezien. 😉 De vrijgezel heeft duidelijk als opdracht gekregen om een muzikaal nummer te maken/mixen en daar gaat alle aandacht van de bruidegom naartoe, die in stilte zit te zwoegen.

Uit nieuwsgierigheid bestellen we een Braziliaanse snack die op de kaart staat: pão de queijo, kleine gebakken deegbolletje met een lichte kaassmaak. Echt onder de indruk ben ik niet, maar het is altijd leuk om iets nieuws uit te proberen. De loaded smashed and crispy patate zijn veel meer mijn ding!

Pão de queijo au Gruyère AOP:

Loaded smashed and crispy patate:

Dries en Juul sluiten de maaltijd af met een digestief. Ik houd het bij een glaasje wijn.

Aangezien we vroeg gedaan hebben met eten besluiten we nog een avondwandeling te maken in Lausanne om zo de sfeer van deze stad wat op te snuiven. De stad is helemaal tot leven gekomen en overal zitten mensen op terrassen iets te eten of te drinken of in parken en op banken te genieten van hun zelf meegenomen flessen wijn. Echt een superleuke vibe. Wij wandelen tot boven aan de kathedraal en genieten van het mooi uitzicht op het nachtelijke Lausanne.

Juul en Katrien zijn moe na deze goed gevulde dag en willen graag vroeg in bed kruipen. Dries en ik offeren ons op om de drankbonnetjes van zijn ouders te consumeren en sluiten de avond af met een glaasje wijn op het fantastische dakterras van Mad House. Als hotel is dit eerder een teleurstelling, maar het dakterras is werkelijk top.

Caves Ouvertes Vaudoises – 8 juni 2019

Dit pinksterweekend was ik speciaal naar Genève over gevlogen om deel te nemen aan de fameuze Caves Ouvertes, waar Dries altijd zo laaiend enthousiast over is. Hij kocht op voorhand een passeport Caves Ouvertes dat ons recht gaf op een glas, toegang tot het openbaar vervoer en de mogelijkheid om zoveel wijn te proeven als we wilden.

Dries en ik hadden afgesproken met zijn collega Alan om de trein van 10.19u naar Chexbres te nemen. We hadden al eerder gewandeld tussen deze prachtige UNESCO werelderfgoed terrassen, dus ik keek ernaar uit om nu volop te proeven van de ongetwijfeld heerlijke wijnen die hier geproduceerd worden.

Het weer was schitterend op zaterdag en het was duidelijk dat wij niet de enigen waren die zin hadden in een dagje wijn proeven. In Chexbres was het bijzonder druk aan het toeristische kantoor, waar we de wijnglassen en het bijhorende paspoort moesten ophalen. In Chexbres hadden we afgesproken met een oud-collega van Alan die al een uurtje eerder op verkenning was getrokken en graag onze gids speelde.

Onze eerste stop was Cave Francey alwaar we meteen al een mooi uitzicht hadden op het meer van Genève en de terrassen. De wijn was lekker, maar organisatorisch stond het één en ander duidelijk nog niet op punt. Beetje vreemd, want dit is een jaarlijks wederkerend evenement. Van Zwitsers zou je toch iets meer efficiëntie verwachten. We kregen meteen ook wat proevertjes kaas en worst aangeboden. Altijd welkom.

Vervolgens gingen we verder naar Cave Champ de Clos en Domaine Bovy. De werkelijk prachtige tuin van Domaine nodigde uit om hier een middagpauze in te lassen. We vonden een mooie tafel in de schaduw en we bestelden sushi du terroir (jawel, sushi gemaakt met streekproducten, al heb ik sterke vermoedens dat de rijst niet lokaal geteeld werd) en een vegetarisch assortiment. Omdat de proevertjes hier nogal klein uitvielen, kochten we ook een flesje Viognier om aan tafel te degusteren. Tijdens onze lunch kregen we het gezelschap van een Ierse kameraad van Alan en zijn vrouw.

Na deze zeer lekkere lunch zetten we onze ontdekkingstocht in Chexbres verder. We proefden wijn bij Pierre-Luc Leyvraz et André Bélard en Constant Jomini. Ook hier stelden we vast dat de praktische organisatie beter kon, maar hey, de wijn was lekker! Het moet gezegd dat de vrolijkheid van ons gezelschap evenredig toenam met het aantal proevertjes. Bij onze laatste stop in Chexbres vervoegde nog een kameraad van de oud-collega van Alan ons ondertussen behoorlijk aangeschoten gezelschap.

Omdat het weer zo prachtig was, besloten we te voet verder te wandelen naar het volgende dorpje: Epesses. De wandeling beloonde ons met schitterende uitzichten op de omgeving, maar de heren in ons gezelschap werden nogal opgeslorpt door het feit dat ze de fles rode wijn die ze kochten bij Pierre-Luc Leyvraz et André Bélard niet open kregen. Wie trekt er nu ook op wijnuitstap zonder een kurkentrekker? Gevolg: om de haverklap spraken ze andere wandelaars aan met de vraag of ze misschien een kurkentrekker van hen konden lenen. Uiteindelijk is de Ier gaan aankloppen bij een woning langs de weg en hielp een vriendelijke Zwitser ons uit de nood.

In Epesses vonden we een plekje op het werkelijk prachtige terras van Philippe Rouge alwaar we de rest van de avond in de zon doorbrachten. We kochten wat kaas en worst om de honger te stillen en genoten van een heerlijk flesje witte wijn. Meer moet dat soms echt niet zijn. En dankzij de Zwitserse spoorwegen zijn we in onze aangeschoten toestand veilig weer in Genève geraakt. Alwaar mijn vriend en ik als afsluiter van de avond nog snel iets bij een Indiër bij ons in de buurt zijn gaan eten. Kwestie van al die alcohol wat te absorberen. 😉

De wijngaardterrassen van Lavaux

Deze zondag profiteerden we opnieuw volop van het feit dat de herfst last heeft van een identiteitscrisis en zich zomer waant. Om in de sfeer van de vorige dag te blijven, leek een wandeling langs de wijngaardterrassen van Lavaux, sinds 2007 UNESCO werelderfgoed, me ideaal.

We namen in Genève de trein van 11u (met zeven minuten vertraging, jawel, ook in Zwitserland kan dat al eens gebeuren) en waren rond 12.30u in St-Saphorin. Ons oorspronkelijke plan was om in het schattige dorpje St-Saphorin iets te eten, maar de twee restaurants die open waren op dat moment hadden allebei geen plaats meer. Niet verwonderlijk, we waren duidelijk niet de enige dagjestoeristen die van het mooie weer gebruik wilden maken om de beroemde terrassen van Lavaux te verkennen.

Helaas bleken de meeste eetgelegenheden in de omgeving dicht (die Zwitsers nemen hun zondagsrust blijkbaar erg serieus). Gelukkig vond Dries via googlemaps een bakkerij in Chexbres die open was op een dik half uur wandelen van St-Saphorin. Mijn maag protesteerde op dat moment al heftig en een wandeling van bijna 12 km aanvatten op een lege maag, leek niet bepaald een goed idee.

Ik propte snel een meergranenreep in mijn mond en we begonnen aan de tocht van 2 kilometer naar de bakkerij. Hiervoor moesten we afwijken van de normale wandelroute en een flink stuk stijgen. Laat ons zeggen dat er toch wat gezucht aan te pas gekomen is alvorens we onze bestemming bereikten. Al verzachtten de mooie vergezichten onderweg de steile klim een beetje.

Boulangerie Bidlingmeyer bleek echter de omweg meer dan waard te zijn. Naast de bakkerij, baatten ze tevens een brasserie uit met een mooi terras met uitzicht op het meer en de wijngaardterrassen. Wij moesten even wachten tot er een plek vrij kwam (helaas niet op het terras), maar wij waren al blij dat we uitzicht hadden op een stevig middagmaal. De bediening was wat slordig en ongeïnteresseerd, maar het eten was degelijk en lekker.

Van brandstof voorzien daalden we opnieuw af naar de wandelroute en genoten met volle teugen van de gouden herfstkleuren en de prachtige terrassen met wijngaarden waarvan de geschiedenis terug gaat tot de elfde eeuw, toen Benedictijnse en Cisterciënzer kloosters dit gebied controleerden. De druif die in hoofdzaak verbouwd wordt in het gebied tussen Lausanne en Vevey  is de Chasselas. De geproduceerde wijn is bijna hoofdzakelijk bedoeld voor consumptie in Zwitserland. Een ideaal cadeautje om als toerist mee naar huis te nemen, dus.

Helaas bleken bijna alle wijnhuizen gesloten toen wij er passeerden. Een beetje vreemd, want dit leek mij een ideale dag om wat extra inkomsten te genereren. Misschien zijn in het hoogseizoen de wijnhuizen wel open op zondag? We passeerden onderweg wel een klein kraampje waaraan je een glas wijn kon kopen, maar de lange rij deed ons hiervan afzien.

Na de stevige klim naar Boulangerie Bidlingmeyer was de rest van de wandeling vrij eenvoudig. De glooiende hellingen in combinatie met de laagstaande herfstzon leverden het ene fotogenieke plaatje na het andere op. Wat een fenomenaal mooie streek! Ik denk niet dat we een betere dag hadden kunnen uitkiezen voor ons bezoek.

Na heel veel foto’s vonden we het tijd om eens een glas van de lokale wijn te proeven. Redelijk om het einde van de wandeling kwamen we langs het mooie terras van Domaine Saint-Amour, dat gelukkig wel open was. We werden er door de wijnboer in eigen persoon van uitleg voorzien en dronken een flesje van 37,5 liter Saint-Amour terwijl we keken naar de langzaam ondergaande zon. Romantischer kan haast niet. 😉

Het laatste stuk van de wandeling was er voor mij een beetje te veel aan, maar we slaagden er toch in om met een paar minuten speling de trein van 18.50u in Lutry te halen.

Prachtige dag die zeker naar meer smaakte!

© 2024 The Swiss Life

Theme by Anders NorenUp ↑