The Swiss Life

Dries en Carolien in .ch

Tag: lausanne

De kathedraal van Lausanne – 21 mei 2023

Onze laatste dag in Zwitserland. De tijd vliegt voorbij. We ontbijten opnieuw sober. Ik heb echt spijt dat we onze kamers in Mad House inclusief ontbijt gereserveerd hebben. Wellicht zijn er zoveel betere plekken om te ontbijten in Lausanne. Maar goed, met een hardgekookt ei, kaas en brood is je maag ook gevuld.

Het is zondag en opvallend rustig in de starten van Lausanne. We nemen de openbare lift vlakbij ons hotel om een serieus hoogteverschil te overbruggen en klimmen opnieuw naar de kathedraal. We zijn er net voor de eredienst begint, dus we kunnen nog snel het interieur bewonderen.

Na ons bezoek aan de kathedraal nemen we de metro naar het meer en wandelen langs de kraampjes van het artisanale marktje dat opgesteld staat langs de oevers van het meer. Juul en Katrien kopen aan één van de kraampjes wat verzorgingsproducten als cadeautje voor de buurvrouw die op de katten gelet heeft. Het is mooi weer en we genieten van de schoonheid van het meer, de jachthaven en de bergen. Blij ook dat de weergoden ons goed gezind zijn tijdens dit uitstapje.

We lunchen op het terras van The Lacustre, een naar mijn aanvoelen lelijke betonnen constructie maar wel eentje met een mooi terras en een fantastisch uitzicht op de omgeving. We bestellen alle vier een brunchbord met toast, spiegeleieren, salade van spinazie, chili sin carne en groenten. Lekker, maar 26 CHF is echt te veel voor dit redelijk eenvoudig gerecht. Je betaalt natuurlijk de locatie.

We nemen opnieuw de metro voor een kort bezoekje aan Palais de Rumine, een groot paleis met maar liefst vijf musea waar je gratis kan binnen lopen om de architectuur te bewonderen. Tijd om een museum te bezoeken is er echter niet meer. Een korte metrorit later staan we opnieuw in hotel Mad House om onze valiezen op te halen en de terugkeer naar België aan te vatten.

Dries vergezelt ons op de treinrit naar de luchthaven alwaar we afscheid nemen. Wij reizen met z’n drieën terug naar België terwijl Dries achterblijft. Snik.

De security loopt vlot en ik probeer op de luchthaven en het vliegtuig nog wat Frans te studeren voor mijn examen morgen. Gelukkig verloopt deze keer de terugvlucht vlekkeloos, komen de valiezen op de juiste band tevoorschijn en heeft zelfs de trein geen vertraging. Soms mag het al eens meezitten!

Les terrasses vignobles de Lavaux en Lausanne – 20 mei 2023

Ondanks het smalle bed heb ik best wel goed geslapen. Het ontbijt in MAD hotel stelt helaas niet zoveel voor. Ik houd het bij een baguette met wat kaas, een hardgekookt ei en een potje yoghurt. Een beetje soberheid na de copieuze maaltijd van de dag voordien mag wel.

Ditmaal nemen we de metro naar het station van Lausanne. Wij leren uit onze fouten, of althans toch uit de fouten van Dries. 😉

Een aangename treinrit later stappen we uit in het station van Cully. De zon schijnt en we halen meteen de zonnecrème boven. Tussen de wijngaarden is er weinig schaduw, een ideale plek om te verbranden dus.

Dries heeft een mooie wandeling gevonden die ons doorheen de wijngaardterrassen van Lavaux leidt. UNESCO werelderfgoed dat op elk seizoen mooi is, maar vooral nu, nadat er heel wat regen gevallen is en de wijngaarden mooi groen zijn en er overdadig veel wilde bloemen groeien. Het is er prachtig.

We genieten met volle teugen van de wandeling. Natuurlijk kunnen we het niet laten om in onze favoriete wijnkiosk een flesje Dézaley van een halve liter te kopen. 11.45u, het ideale moment om te aperitieven op een bankje met uitzicht op het meer.

Na genoten te hebben van ons aperitief wandelen we verder, terwijl ik ondertussen zoek naar een plek om te lunchen. En zo belanden we op het terras van het stijlvolle Auberge de Rivaz, iets chiquer dan we in gedachten hadden, maar hey, zo vaak komen Juul en Katrien nu ook weer niet in Zwitserland. Mijn vis met langoustines was alvast een feest voor het oog en de smaakpapillen. Het hoofdgerecht is niet erg groot, dus bestellen we nog een dessertje. En als afzakkertje krijgen we een limoncello van het huis aangeboden. Die extra calorieën wandelen we er de komende kilometers wel weer vanaf. 😉

Appetizer:

Queue de lotte farcie à l’ail des Ours & langoustines:

Dôme chocolat noir, fraises gariguettes:

In de namiddag nemen de wolken het over van de zon, wat op zich niet zo erg is, want dat houdt de temperatuur draaglijk. We genieten van de prachtige wijngaarden en de overvloedig aanwezige bloemenpracht.

In Vevey aangekomen dalen we af naar onze favoriete bar aan het meer alwaar we genieten van een verfrissend drankje na deze fantastische wandeling.

We nemen de trein terug naar Lausanne, frissen ons op in het hotel en wandelen dan naar restaurant Street Cellar vlakbij het hotel. Het concept van Street Cellar is simpel: lekkere wijntjes in combinatie met street food gerechtjes uit heel de wereld. We starten de maaltijd met een flesje prosecco om te klinken op de mooie dag. Vervolgens bestellen we de suggesties van de dag: de burrata, de geroosterde broccoli en de groene asperges rol. Allemaal erg verfijnd en zeer lekker. En ook de street “doggy” dog deluxe valt in de smaak. Ik ben normaal gezien niet zo’n grote fan van hotdogs, maar deze kan me wel bekoren, wellicht door de hogere kwaliteit van het vlees.

Brocolis rôtis, sauce salsa verde, persil, câpres, basilic & Burrata, fenouil, ail noir, chapelure & Asparollus:

Street “doggy” dog deluxe:

Tijdens onze maaltijd komt een groep mannen binnen die duidelijk een vrijgezellen aan het vieren zijn. Ik heb even schrik dat een luidruchtige bende de Street Cellar zal overnemen, maar dat is gelukkig niet het geval. Nog nooit zo’n beschaafde groep gezien. 😉 De vrijgezel heeft duidelijk als opdracht gekregen om een muzikaal nummer te maken/mixen en daar gaat alle aandacht van de bruidegom naartoe, die in stilte zit te zwoegen.

Uit nieuwsgierigheid bestellen we een Braziliaanse snack die op de kaart staat: pão de queijo, kleine gebakken deegbolletje met een lichte kaassmaak. Echt onder de indruk ben ik niet, maar het is altijd leuk om iets nieuws uit te proberen. De loaded smashed and crispy patate zijn veel meer mijn ding!

Pão de queijo au Gruyère AOP:

Loaded smashed and crispy patate:

Dries en Juul sluiten de maaltijd af met een digestief. Ik houd het bij een glaasje wijn.

Aangezien we vroeg gedaan hebben met eten besluiten we nog een avondwandeling te maken in Lausanne om zo de sfeer van deze stad wat op te snuiven. De stad is helemaal tot leven gekomen en overal zitten mensen op terrassen iets te eten of te drinken of in parken en op banken te genieten van hun zelf meegenomen flessen wijn. Echt een superleuke vibe. Wij wandelen tot boven aan de kathedraal en genieten van het mooi uitzicht op het nachtelijke Lausanne.

Juul en Katrien zijn moe na deze goed gevulde dag en willen graag vroeg in bed kruipen. Dries en ik offeren ons op om de drankbonnetjes van zijn ouders te consumeren en sluiten de avond af met een glaasje wijn op het fantastische dakterras van Mad House. Als hotel is dit eerder een teleurstelling, maar het dakterras is werkelijk top.

Lausanne en Aubonne – 13 januari 2019

Deze zondag hebben we afgesproken met David en Kristien uit Aubonne om samen een sneeuwschoenwandeling te maken. Dries en ik sporen van Genève naar Nyon, waar onze vrienden ons komen oppikken om kwart voor tien. Helaas, helaas, de weergoden zijn ons slecht gezind. Het regent in Nyon en de webcams op de pistes van Saint-Cergue, waar we willen gaan wandelen, tonen een dikke, grijze mist. Niet bepaald het ideale weer voor een fijne wandeling.

We gooien onze plannen om en rijden naar Lausanne. In een stad valt altijd wel iets te beleven, ook bij slecht weer. De kinderen (Lucía, Matteo en ons petekindje Rquel) zijn dit weekend op kamp, dus we zijn alleen onder volwassenen. Het ideale moment voor een museumbezoek dus! Op aanraden van David gaan we naar het mudac (Musée de design et d’arts appliqués comtemporains). Een niet al te groot museum waar een erg mooie collectie glasobjecten te bewonderen valt. Over de tweede tentoonstelling die er loopt, zijn de meningen verdeeld. De tentoonstelling toont een aantal stop motion filmpjes met figuren uit klei en een aantal kleikunstwerken. Sommige stop motion filmpjes zijn schitterend, andere erg bevreemdend tot zelfs afstotelijk. Mijn fascineert vooral het stop motion filmpje over de Día de Muertos. Zeer knap in beeld gebracht.

Omdat ons ticket ook toegang geeft tot het Musée de l’Elysée, besluiten we daar ook snel een kijkje te nemen. We hebben niet meer superveel tijd, want David moet de kinderen van het kamp gaan ophalen rond half drie in de namiddag. Jammer, want de tentoonstellingen van fotografen Matthias Bruggmann en Liu Bolin zijn beide indrukwekkend.

De titel van de tentoonstelling van Matthias Bruggmann ‘Un acte d’une violence indicible’ had niet beter gekozen kunnen zijn: de beelden komen binnen als een mokerslag. Zes jaar werkte Matthias Bruggmann aan deze tentoonstelling die met waanzinnig mooie, maar pijnlijke beelden de oorlog in Syrië in beeld brengt. Het is bizar om zoveel schoonheid in de gruwel te ontdekken. Een tentoonstelling die niemand onberoerd kan laten.

De werken van Liu Bolin zijn van een heel andere aard. Niet voor niets draagt deze fotograaf de bijnaam: de menselijke kameleon. In zijn werken wordt de artiest letterlijk opgeslokt door de omgeving. Bij sommige foto’s duurt het ettelijke seconden voordat je ontdekt waar de artiest zich bevindt. De werken van Liu Bolin zijn een stille aanklacht tegen de onmenselijkheid van het huidige Chinese collectivisme en de uitwassen van het hedendaagse hyperconsumptie die vandaag de dag ook de Chinezen treft. Je ziet zijn werk en de daaraan gekoppelde betekenissen evolueren doorheen de jaren. Dik de moeite en ik vind het jammer dat we niet langer in het Musée de l’Elysée kunnen doorbrengen.

We keren terug naar het huis van David en Kristien in Aubonne en beginnen samen met Kristine aan de voorbereidingen voor de kaasfondue, terwijl David de kinderen gaat halen. Die blijken alle drie behoorlijk uitgeput te zijn van hun weekendje weg en helemaal geen zin te hebben in kaasfondue. Geen erg: meer kaas voor ons!

Ondanks het slechte weer, een mooie zondag.

Bezoek aan Aquatis in Lausanne

Zondag hadden we afgesproken met onze vrienden uit Aubonne, tevens ouders van ons petekindje om samen naar het gloednieuwe Aquarium – vivarium in Lausanne te gaan. Ik keek er erg naar uit want het was alweer veel te lang geleden dat we elkaar nog eens gezien hebben én ik ben dol op aquaria.

Dries en ik spoorden met de trein naar Alleman, alwaar we opgepikt werden door Kristien. We hadden het pas gerenoveerde huis al eens eerder gezien voor dat ze erin getrokken waren, maar het was de eerste keer dat we het volledig ingericht konden bewonderen. Het schitterend uitzicht op het meer was om jaloers op te zijn! En natuurlijk konden de kinderen niet wachten om vol trots hun nieuwe kamers te laten zien. Er moeten nog wat details afgewerkt worden, maar je ziet zo dat dit een fantastische thuis is/zal worden.

Na samen tortilla’s gegeten te hebben, vertrokken we met de wagen naar Lausanne. Aquatis was makkelijk te vinden en dankzij David die snel online tickets kocht, konden we aan de lange wachtrijen ontsnappen. Helaas was het zo druk in Aquatis dat het onmogelijk was om ten volle van de opstellingen in dit gloednieuwe gebouw te genieten. Veel opstellingen toonden bewegend beeld en bijhorend geluid, wat zeer moeilijk te verstaan was in al de drukte. De spiegels op de grond die dienden om taferelen op het plafond te weerkaatsen en zo de illusie te creëren dat je boven een bepaald landschap vloog, waren al stevig bekrast. De vraag is of die spiegels bestand zijn tegen al die mensen die er dagelijks over passeren. Sommige touch screens werkten gewoon niet en de grote aquaria gaven een nog wat lege indruk. Iets wat wellicht in de loop der maanden zal veranderen. En ik het algemeen vond ik het ook allemaal wat te donker.

Hét hoogtepunt van ons bezoek was de krokodil die net op het moment dat wij erop stonden te kijken en hoop visbotten uitbraakte, waar de andere vissen in het aquarium zich vliegensvlug op stortten. Kannibalisme, iemand? Maar wel interessant om te zien, want ik was er altijd vanuit gegaan dat een krokodil zijn slachtoffer volledig verteerde.

Al bij al verlieten we het aquarium met gemengde gevoelens. Ik denk echt dat Aquatis meer potentieel heeft dan wij te zien kregen. Misschien nog eens teruggaan als de kinderziektes weggewerkt zijn.

Maar het leukste is natuurlijk dat we samen een gezellig namiddag hebben doorgebracht.

© 2024 The Swiss Life

Theme by Anders NorenUp ↑