Deze ochtend zowaar uitgeslapen tot 9u! Woehoe! Heerlijk geslapen trouwens in de uitstekende hotelkamer van Base Vevey, dat zich op een veel handigere locatie bevindt dat ons vorige hotel, Modern Times. Enige nadeel is dat het hotel als ontbijt enkel een voorverpakt ontbijtpakket aanbiedt, terwijl Dries en ik fan zijn van uitgebreide hotelbuffetten. Zo’n ontbijtpakket waarbij we moeten eten wat de pot schaft, is niet echt ons ding.

We besluiten dan ook te gaan ontbijten in de stad. Googlemaps wijst ons de weg naar het terras van Brew, alwaar we genieten van een werkelijk uitstekend ontbijt met scrambled eggs, avocado, zalm en champignons. Echt om duimen en vingers af te likken. Brew heeft ook een zeer uitgebreid aanbod aan koffies, gemaakt van bijzondere bonen en weer vind ik het ergens jammer dat ik geen koffie lust. Maar ik krijg dat vieze bruine goedje echt met de beste wil van de wereld niet binnen.

Na het ontbijt keren we terug naar Base hotel, we checken uit en laten onze valiezen achter bij de receptie. Vanaf ons hotel wandelen we naar de Vevey-funi, een schattige funiculaire die ons wat dichter bij de top van Mont-Pèlerin brengt. We komen nét een minuut voor het vertrek van de funiculaire aan en kunnen nog net op tijd in het wagonnetje springen voordat de deuren sluiten. Na een kort ritje stappen we uit bij het eindstation. Altijd leuk, zo’n funiculaire.

Dries en ik beginnen aan de wandeling naar de top van Mont-Pèlerin, 1080 meter hoog. We puffen een beetje, want het is op deze Pinkstermaandag zonniger en warmer dan de weersvoorspellingen op voorhand hadden aangegeven. Gelukkig zijn we zo slim geweest om zonnecrème mee te nemen.

Het hoofddoel van onze wandeling is van het uitzicht genieten vanaf de Tour Plain-Ciel. Helaas, het zit ons niet mee… Na een stevige wandeling blijkt de toren gesloten te zijn wegens een defecte lift. Doodjammer, want het hoogste punt van Mont-Pèlerin is volledig bebost waardoor we helemaal niks van uitzicht te zien krijgen. Da’s even vloeken.

Maar goed, niets aan te doen. We kiezen een andere weg naar beneden die niet door het bos leidt en zo kunnen we toch nog genieten van een mooie wandeling met uitzicht op Lac Leman.

Lunchen doen we bij Le Chalet du Mont-Pèlerin vlakbij de eindhalte van de funiculaire. Het restaurant heeft een prachtig terras met een fabuleus uitzicht én er staat kaasfondue op de kaart. Ja, zelfs in hartje zomer kan een lekkere kaasfondue smaken. We bestellen een portie voor twee personen met truffel. Heerlijk! Als aperitief drinken we een lekkere sangría en bij de kaasfondue hoort natuurlijk een glaasje witte wijn.

Om de vertering te stimuleren, beslissen we te voet de berg naar beneden te lopen. Om de één of andere reden hebben Dries en ik allebei spierpijn in onze kuiten overgehouden aan ons uitstapje naar de Caves Ouvertes, dus geheel pijnloos is deze afdaling niet, maar we bijten door. De wandeling brengt ons langs wijngaarden en kleine voetwegeltjes die tussen huizen doorlopen. Heel leuk.

Beneden komen we uit in de buurt van Les Bains Payes, perfect, want we hebben dorst gekregen van onze afdaling. Door het goede weer is het enorm druk bij Les Bains Payes, maar we slagen erin een tafeltje te veroveren. Ik drink een lekkere kombucha en we bewonderen een evenwichtskunstenaar die op een slappe koord gespannen boven een stukje meer balanceert. We zien hem verschillende keren in het meer vallen waarop hij zich telkens weer vanuit het meer op de slackline heist. Indrukwekkend.

Na deze welverdiende verfrissing wandelen we verder langs het meer. We zoeken ons een terrasje om als afsluiter van deze mooie dag nog samen iets te drinken, want ik vlieg vanavond terug naar België. We belanden bij le Caveau de Hadès et des Marins-Pêcheurs, waar we tijdens het Fête des Vignerons iets dronken op het dakterras. We hadden gewaarschuwd moeten zijn, in 2019 moesten de klanten daar superlang wachten, in 2022 kunnen ze geen Hugo serveren, want het ijs is op. De huisgemaakte ice-tea is trouwens ook op. Uiteindelijk bestellen we twee lokale frisdranken, waarin tot onze grote verbazing grote stukken ijs drijven. Bizar.

We keren terug naar het hotel en nemen samen met onze valiezen de trein naar de luchthaven. Gisterenavond had ik via de app bericht gekregen dat mijn vlucht ipv om 21.15u om 22.45u zou vertrekken. Tegenslag, want daardoor dreigde ik in Zaventem luchthaven de laatste trein naar Leuven te missen. De site van de luchthaven geeft echter niet aan dat de vlucht vertraagd is. Omdat we niet het risico willen lopen dat de app het bij het verkeerde eind heeft, zijn we toch een uur voor het geplande vertrek op de luchthaven van Genève.

Ter plekke geven de vertrekschermen nog steeds geen vertraging aan. Ik informeer bij een infostand of mijn vlucht vertraging heeft. De vriendelijke mensen aan de infostand bevestigen de vertraging min of meer, maar zeggen dat deze minder is dan mijn app aangeeft. Ze verwijzen me door naar de incheckbalie van Brussels Airlines, alwaar de medewerkers zeggen dat ze geen info hebben dat de vlucht vertraagd zou zijn. Lastig al die tegenstrijdige info. Ik besluit toch maar het zekere voor het onzekere te nemen, neem afscheid van Dries en ga door de security. Uiteraard wordt mijn valies er weer uitgepikt voor een controle. Gelukkig mag ik snel beschikken.

Aan de gate valt er uiteraard nergens een vliegtuig te bekennen. Al blijven de vertrekschermen hardnekkig beweren dat de vlucht geen vertraging heeft. Zelfs tot vlak voor het vertrekuur van 21.15u, blijft de vlucht zonder vertraging aangekondigd staan. Tot een dikke twintigtal minuten later opeens op het scherm bij de gate verschijnt dat de vlucht vertraagd is naar 22.55u. Yikes, de kans dat ik bij aankomst in Zaventem dan nog een trein naar Leuven kan nemen is gewoonweg nul. Verdorie toch. Dat wordt weer een dure taxirit van Zaventem naar Leuven.

Uiteindelijk wordt het vertrekuur bijgesteld naar 22.45u. En jawel, om 22.45u zit iedereen mooi vastgegespt in het vliegtuig te wachten tot het vliegtuig opstijgt. Vijf minuten later (I kid you not, letterlijk vijf minuten nadat iedereen heeft plaatsgenomen) roept de piloot om dat de vlucht bijkomend vertraagd is door technische problemen met de radarinstallatie in Frankrijk. De piloot spreekt van een vertraging van drie à vier uur. Meteen ontstaat er verwarring in het vliegtuig. De aankondiging is in het Engels en niet iedereen verstaat Engels, ik vertaal voor de meneer naast mij. De zakenman aan mijn andere kant heeft de boodschap wel begrepen en is furieus. ‘Ontoelaatbaar!’, roept hij en hij staat meteen op, grijpt zijn handbagage en verlaat het vliegtuig. Er volgen nog een paar mensen na hem. De crew doet niets om hen aan te manen om terug naar hun plaatsen te gaan en laat iedereen die dat wenst vertrekken.

Ik ben in dubio. Ik wil het toch nog even aanzien, want ik heb dinsdagochtend een belangrijke vergadering waarvoor ik het welkomstwoord moet doen. Ik begin meteen al wat berichten rond te sturen aan mijn collega’s om een plan B te bedenken in het geval het vliegtuig niet vertrokken geraakt en ik de nacht in Zwitserland moet doorbrengen. Ondertussen hoop ik stiekem dat ze die radarinstallatie in Frankrijk snel weer aan de praat krijgen. En ja, een beetje later komt de mededeling dat de vertraging wellicht maar een uur of twee zal zijn. Da’s al doenbaarder.

Uiteindelijk zijn de problemen nog wat sneller van de baan en stijgt mijn vliegtuig iets voor middernacht op. De zakenman naast mij valt nergens meer te bespeuren, dus het vliegtuig stijgt zonder hem op. Om 1.05u land ik in Zaventem en begeef ik me rechtstreeks naar het vertrekpunt van de taxi’s. Een peperdure taxirit van 83,80 euro later ben ik op mijn appartement. Ik neem nog snel een douche en lig rond 2u in bed. Dik drie uur later dan gehoopt. Dat wordt morgen een lastige dag…