The Swiss Life

Dries en Carolien in .ch

Tag: aubonne

Vevey en Aubonne – 5 juni 2022

July 7, 2022 / / 0 Comments

Opgestaan om 8.30u wat voor mij, ondanks het riante aantal uren slaap, toch nog te vroeg aanvoelt. Gelukkig is er het heerlijke ontbijt om de laatste restjes van de kater van gisteren te doen vergeten. We genieten uitgebreid van het ontbijt, pakken op het gemak onze bagage en checken uit een paar minuten voor 11u. Voor onze laatste overnachting hebben we immers een kamer geboekt in Base Hotel vlakbij het station van Vevey. Het is onze bedoeling om ons te voet naar dat hotel te begeven (een 35 minuten wandelen, gelukkig bergaf), maar buienradar voorspelt een stevige stortbui om 11.15u. Dus besluiten we nog even te wachten in de comfortabele zetels van het hotel tot de bui voorbij is.

En jawel, buienradar had gelijk: stip om 11.15u valt de regen met bakken uit de hemel. Gelukkig duurt de regenbui niet lang en wanneer deze overgewaaid is, vertrekken Dries en ik te voet met onze rolkoffertjes naar Base Vevey. Het is zondag, dus de straten zijn bijna verlaten. We voelen onderweg nog een paar druppels regen, maar gelukkig breekt de bui niet door.

Aangezien we pas om 15u kunnen inchecken in het hotel, vragen we aan het personeel of we onze bagage kunnen achterlaten. Spijtig genoeg begint het opnieuw te regenen op het moment dat we in het hotel de formaliteiten voor ons verblijf staan te regelen. Het supervriendelijke personeel biedt ons meteen een paraplu aan, zodat we toch buiten kunnen wandelen. Echt zelden zo’n sympathiek onthaald geweest in een hotel.

We bedanken de vriendelijke jongedame en gaan gewapend met onze paraplu’s naar buiten. We wandelen richting het meer, waar het ongeveer uitgestorven is. Gelukkig stopt het al snel met regenen en maken de stevige regenwolken langzaamaan plaats voor een aarzelend zonnetje. We maken een wandeling langs het meer in de richting van Corseau, genietend van de prachtige omgeving.

Rond het middaguur passeren we Les Bains Payes, een buvette aan de oever van het meer waar een paar mensen in het zonnetje iets zitten te drinken. De stoelen en tafels zijn nog nat, maar de zon heeft nu definitief de overhand gehaald op de regenwolken en dit lijkt een leuke plek om iets te drinken en iets kleins te eten (veel honger hebben we niet na ons uitgebreide ontbijt). Helaas is de keuken gesloten, dus moeten we noodgedwongen afzien van het slaatje en de hamburger die we wilden bestellen. Gelukkig is het wel mogelijk om wat tapas te krijgen. We bestellen een Zwitserse tomme kaas met honing, een droge worst en brood. De worst valt ons allebei wat tegen, maar de tomme gaat er zo vlotjes in dat we nog een tweede portie bestellen. Het overtollige brood delen we met de bedelende mussen.

Na deze aangename middagpauze zetten we onze wandeling verder in de andere richting en wandelen we naar het centrum van Vevey waar een lokaal festivalletje aan de gang is. Iedereen is ondertussen buiten gekomen om te genieten van het mooie weer en het is behoorlijk druk aan de oevers van het meer.

Om 15u keren we terug naar het hotel om in te checken en onze paraplu’s in te leveren. Ik dacht al eerder dat het hotel me bekend voorkwam en nu valt mijn eurocent: we hebben hier tijdens het Fête des Vignerons heerlijke wijn gedronken op het dakterras. Wat een ongelooflijk toeval. Jammer genoeg is de bar op het dakterras verdwenen, want anders zouden we hier zeker opnieuw iets zijn gaan drinken.

Omdat we om 16.33u op de trein naar Allaman moeten zitten, rest er ons na het inchecken niet veel tijd meer. We lopen nog even snel naar het centrum om nog een streepje Festival Local mee te pikken, maar de rock-act weet ons niet te overtuigen en heel vreemd: op een podium een paar meter verder is een dj het beste van zichzelf aan het geven. Wat maakt dat iedereen die zich in het midden tussen de twee podia bevindt een bizarre kakafonie te horen krijgt. Rare jongens, die Zwitsers.

We zijn mooi op tijd in het station om onze trein te halen en om 17.10u stappen we uit in Alleman. Kristien staat ons al op te wachten aan het station. Zo fijn om onze vrienden en hun drie kinderen na al die maanden opnieuw te zien. En jawel, de kinderen waren alweer gegroeid. Binnenkort zal ook ons petekindje groter zijn dan wij…

Ondanks het wat frissere weer brengen een heel gezellige avond door op het terras van onze vrienden met uitzicht op het meer. Nu en dan ontwaren we een paar druppels, maar de regen breekt gelukkig nooit echt door. We genieten van de heerlijke zelfgemaakte curries van onze vriend David, in combinatie met een glaasje wijn. En natuurlijk sluiten we de maaltijd af met heerlijke chocolaatjes van Bittersweet.

Bij het afscheid nemen, drukken we de hoop uit elkaar snel weer te zien. Maar ik maak me geen illusies, met al die drukke agenda’s is het niet makkelijk een moment te vinden dat voor iedereen past.

De treinrit terug naar Vevey verloopt voorspoedig en we kruipen (alweer) mooi op tijd in bed.

Afscheid van regenachtig Aubonne – 19 september

October 12, 2021 / / 0 Comments

Bij het opstaan bleek dat het weer helemaal was omgeslagen. Dat zalige zonnetje had plaatsgemaakt voor een miezerige en grauwe dag. We konden zelfs de bergen aan de overkant van het meer niet meer zien.

We ontbeten samen met spek en eieren en speelden daarna spelletjes met de kinderen. Ze haalden risk boven, maar het was (alweer) een heel andere versie van het spel dat ik thuis heb. Ik denk dat risk zowat het spel met de meeste varianten ter wereld moet zijn. Ik vermoed dat dit een kindervariant was, maar de variant die ik thuis heb, is toffer, naar mijn bescheiden mening.

Het samen spelen verliep niet zo vlotjes. Matteo vond het maar saai en had duidelijk moeite om zijn aandacht bij het spel te houden en bij Lucía vloeiden er twee keer traantjes omdat ze aan het verliezen was. Totaal nergens voor nodig, want uiteindelijk trok zij aan het langste eind en haalde ze de overwinning binnen.

‘s Middags aten we samen raclette en gourmet. Ach, gesmolten kaas, dat was ook al een eeuwigheid geleden! Het smaakte mij ongelooflijk goed. Bij het middagmaal dronken we een flesje lokale wijn gemaakt van druiven uit Aubonne. David en Kristien vertelden dat ze dit jaar voor het eerst ook druiven van hun druivenstokken zouden laten oogsten en mee verwerken in de lokale wijn. Helaas valt de druivenoogst overal tegen door de extreem slechte weersomstandigheden van het voorbije jaar.

We babbelden nog wat na en toen was het al tijd om opnieuw de trein naar de luchthaven te nemen. Mijn vlucht vertrok immers om 17u. Dries vergezelde me naar de luchthaven. We namen afscheid en zo kwam er na een vlotte vlucht een einde aan mijn weekendje Zwitserland. Hopelijk lukt het om nog eens terug te keren voordat het jaar om is.

Een zonnige zaterdag in Aubonne – 18 september 2021

October 7, 2021 / / 0 Comments

Om acht uur zaten Dries en ik aan de ontbijttafel van hotel Ibis Styles Genève Gare. De avond voordien moesten we onze menukeuze doorgeven en we kregen allebei een plateau met zeer minutieus afgemeten porties. Toch wel heimwee naar het fantastische ontbijtbuffet in Swissôtel Tallinn van vorig weekend.

Na het ontbijt pakten we onze spullen en namen we de trein naar Aubonne, alwaar onze vriendin Kristine ons kwam ophalen aan het station. Het was een fijn weerzien na bijna twee jaar.

Eerste vaststelling toen het mooie huis van David en Kristien met zicht op het meer binnen stapten: de oudste dochter Lucía is mij boven het hoofd gegroeid. Ze steekt ondertussen al een paar centimeters boven mij uit en ik vrees dat het daar niet bij zal blijven. Niet verbazingwekkend, want onze beide vrienden zijn lange mensen, maar confronterend is het wel. Ook haar broer Matteo en ons petekindje Raquel, de jongste van de drie hadden een flinke groeischeut gekregen. De twee meisjes trakteerden ons op een klein pianoconcertje. Mooi!

We hadden geen grootste plannen voor deze zonnige zaterdag, buiten gezellig samen zijn en vooral heel veel bijpraten. ‘s Middags had David Indische take-way voorzien, kwestie van niet te veel tijd in kokerellen te moeten steken. Helemaal mee eens. Superleuk om met de vier volwassenen en de drie kinderen buiten te kunnen eten en te genieten van het mooie uitzicht op het meer. Het Indisch eten was trouwens uitstekend! En ja, daar dronken we een glaasje bubbels bij.

In de namiddag bleven we gewoon buiten zitten. Genieten van de heerlijke zon op ons gezicht. Ik was niet echt voorzien op zulk schitterend weer en had er niet aan gedacht om zonnecrème mee te nemen. Gelukkig kon onze vriendin Kristien ons uit de nood helpen. Al bleek ‘s avonds dat zowel mijn vriend als ik ons beter wat eerder hadden ingesmeerd. De zon had ons stevig te pakken gehad.

Om toch iets van beweging te hebben, maakten we in de late namiddag een wandeling in de buurt. Voor het avondmaal gingen we opnieuw voor take-away: tapas ditmaal. Niet té veel, want de lunch was er rijkelijk geweest. David toverde een heerlijk aperitief tevoorschijn op basis van lokale likeur en schuimwijn. De ideale start van een gezellige avond. Toen het buiten wat frisser werd, haalde Kristien de fleece dekentjes boven en de kinderen stookten een vuurtje waarboven ze marshmallows lieten smelten.

We sloten de avond af met een zotte danceparty. En ja, de twee dochters van onze vrienden bleken eenhoorn-onesies te hebben. Tijd dus om de tiktok dance moves boven te halen!

Ik nam een heerlijke douche om het vuil en zweet van die dag van me af te spoelen en viel bijna direct in slaap. Lang leve de gezonde berglucht.

Kerstsfeer in Genève, feestgedruis in Aubonne – 14 december 2019

December 26, 2019 / / 0 Comments

Tot mijn scha en schande moet ik bekennen dat het al van de zomervakantie geleden was dat ik nog eens naar Genève vloog. Maar dit weekend had ik wel een heel goeie reden om mijn valies te pakken: onze vrienden hadden ons uitgenodigd om samen met hen hun vijftienjarig huwelijk te vieren.

Het weekend begon iet of wat in mineur: één of andere onverlaat heeft vrijdagavond bij het verlaten van het vliegtuig in Genève mijn ballotin met 750 gram Neuhaus pralines gepikt. Toegegeven ik was ze eerst zelf vergeten, maar mijn eurocent viel net op het moment dat ik uit het vliegtuig stapte. Natuurlijk moest ik even wachten tot de stroom afstappende passagiers verminderde, alvorens ik terug op het vliegtuig kon om de zoektocht in te zetten. Helaas geen spoor van mijn pralines. Ik kan maar hopen dat de dief ervan genoten heeft… Tot zover mijn voornemen om de feestvarkens echte Belgische pralines cadeau te geven.

Zaterdagochtend sliepen we een beetje uit en gingen we rond het middaguur naar de kerstmarkt van Carouge. Veel stelde de kerstmarkt niet voor, moet ik toegeven. Eerder een gewone markt met wat extra kraampjes met prullaria en een kerstman op stelten. Er was zelfs niet overdreven veel volk. Als je echt een fabuleuze kerstmarkt wil zien, raad ik je aan om naar Montreux te gaan. Maar goed dat onze verwachtingen niet al te hoog waren en gelukkig was de patate à la montagnarde zeer lekker!

Na die patat konden we er weer even tegen en wandelden we op ons gemak terug naar de flat van mijn vriend, terwijl we onderweg getrakteerd werden op een mooie Zwitserse regenboog.

Rond een uur of vier vertrokken we met onze bagage naar station Genève-Cornavin. Van daaruit namen we de trein naar Allaman en vervolgens de bus naar Aubonne. Om optimaal van het feest te kunnen genieten, hadden we een kamer geboekt in Auberge du Lion d’Or . Aangezien het ons een strak plan leek eerst een stevige bodem te leggen alvorens ons in het feestgedruis te storten, dineerden we in het uitstekende Italiaanse restaurant Il Circolo. Heerlijke risotto, meer is er niet nodig om mijn hart sneller te laten kloppen. Dries ging uiteraard voor een pasta.

Vanaf het restaurant was het een kwartiertje wandelen naar het prachtige huis van onze vrienden mét uitzicht over het Meer van Genève. We werden enthousiast welkom geheten door het feestkoppel David en Kristien en hun drie kinderen Raquel, Matteo en Lucía. Het was een blij weerzien, want alweer van begin dit jaar geleden dat we elkaar nog eens gezien hadden. Dries en ik waren, naast onze vrienden, het enige Belgische koppel aanwezig. Verder waren er Britten, Italianen, Russen, Fransen,… Naar goede gewoonte waren de Zwitsers weer dik in de minderheid. Buiten onze vrienden kenden we niemand op het feest, gelukkig was het verrassend gemakkelijk om aansluiting te vinden bij een groepje en leerden we heel fijne mensen kennen.

We genoten van de heerlijke prosecco en lekkere hapjes, ons gepresenteerd door de kinderen. Later op de avond lieten we ons zelfs verleiden tot een kleine salsademonstratie. Zo leuk om nog eens de beentjes te kunnen losgooien. Daarna kwamen de meer toegankelijke muziekgenres aan bod en kregen we gezelschap van de andere gasten op de dansvloer. Uiteraard sloten we het feest af in de vroege uurtjes. Blij dat we maar een kwartier moesten stappen naar onze hotelkamer…

De dag nadien ontbeten we op het laatst mogelijke moment in ons hotel. Het ontbijt stelde helaas niet veel voor. Wat brood, kaas en yoghurt. Nuja, we hadden de dag voordien al hapjes genoeg gegeten, dus veel honger hadden we niet. Na uitgecheckt te hebben, begaven we ons opnieuw naar onze vrienden. Die hadden ondertussen bijna al de vuile vaat en rommel van de avond nadien weggewerkt. Wij konden enkel nog een beetje helpen met de overtollige drank naar de kelder te dragen. Voor de lunch toverde onze vriend een gezond slaatje met vis op tafel. Waarbij we stiekem nog een glaasje wijn dronken en genoten van een Zwitserse praline. Ach, het was een feestelijk weekend voor iets, nietwaar?

Om toch nog iets gezond te doen, maakten we samen met de kinderen een wandeling door de winterse wijngaarden van Aubonne. Het weer viel beter mee dan verwacht en we kregen zelfs een streepje blauwe lucht te zien. De kinderen zeurden een beetje (moe van het late opblijven de dag voordien), maar het deed deugd om even buiten te zijn.

In de late namiddag namen we afscheid van onze vrienden en spoorden we van Allaman rechtstreeks naar de luchthaven, waar Dries en ik (alweer) Italiaans aten. Vervolgens nam ik afscheid en begaf ik mij naar de security. Aan alle mooie liedjes komt een einde.

Lausanne en Aubonne – 13 januari 2019

February 20, 2019 / / 0 Comments

Deze zondag hebben we afgesproken met David en Kristien uit Aubonne om samen een sneeuwschoenwandeling te maken. Dries en ik sporen van Genève naar Nyon, waar onze vrienden ons komen oppikken om kwart voor tien. Helaas, helaas, de weergoden zijn ons slecht gezind. Het regent in Nyon en de webcams op de pistes van Saint-Cergue, waar we willen gaan wandelen, tonen een dikke, grijze mist. Niet bepaald het ideale weer voor een fijne wandeling.

We gooien onze plannen om en rijden naar Lausanne. In een stad valt altijd wel iets te beleven, ook bij slecht weer. De kinderen (Lucía, Matteo en ons petekindje Rquel) zijn dit weekend op kamp, dus we zijn alleen onder volwassenen. Het ideale moment voor een museumbezoek dus! Op aanraden van David gaan we naar het mudac (Musée de design et d’arts appliqués comtemporains). Een niet al te groot museum waar een erg mooie collectie glasobjecten te bewonderen valt. Over de tweede tentoonstelling die er loopt, zijn de meningen verdeeld. De tentoonstelling toont een aantal stop motion filmpjes met figuren uit klei en een aantal kleikunstwerken. Sommige stop motion filmpjes zijn schitterend, andere erg bevreemdend tot zelfs afstotelijk. Mijn fascineert vooral het stop motion filmpje over de Día de Muertos. Zeer knap in beeld gebracht.

Omdat ons ticket ook toegang geeft tot het Musée de l’Elysée, besluiten we daar ook snel een kijkje te nemen. We hebben niet meer superveel tijd, want David moet de kinderen van het kamp gaan ophalen rond half drie in de namiddag. Jammer, want de tentoonstellingen van fotografen Matthias Bruggmann en Liu Bolin zijn beide indrukwekkend.

De titel van de tentoonstelling van Matthias Bruggmann ‘Un acte d’une violence indicible’ had niet beter gekozen kunnen zijn: de beelden komen binnen als een mokerslag. Zes jaar werkte Matthias Bruggmann aan deze tentoonstelling die met waanzinnig mooie, maar pijnlijke beelden de oorlog in Syrië in beeld brengt. Het is bizar om zoveel schoonheid in de gruwel te ontdekken. Een tentoonstelling die niemand onberoerd kan laten.

De werken van Liu Bolin zijn van een heel andere aard. Niet voor niets draagt deze fotograaf de bijnaam: de menselijke kameleon. In zijn werken wordt de artiest letterlijk opgeslokt door de omgeving. Bij sommige foto’s duurt het ettelijke seconden voordat je ontdekt waar de artiest zich bevindt. De werken van Liu Bolin zijn een stille aanklacht tegen de onmenselijkheid van het huidige Chinese collectivisme en de uitwassen van het hedendaagse hyperconsumptie die vandaag de dag ook de Chinezen treft. Je ziet zijn werk en de daaraan gekoppelde betekenissen evolueren doorheen de jaren. Dik de moeite en ik vind het jammer dat we niet langer in het Musée de l’Elysée kunnen doorbrengen.

We keren terug naar het huis van David en Kristien in Aubonne en beginnen samen met Kristine aan de voorbereidingen voor de kaasfondue, terwijl David de kinderen gaat halen. Die blijken alle drie behoorlijk uitgeput te zijn van hun weekendje weg en helemaal geen zin te hebben in kaasfondue. Geen erg: meer kaas voor ons!

Ondanks het slechte weer, een mooie zondag.

Sinterklaas in Aubonne

December 20, 2017 / / 1 Comment

Jawel, alvorens definitief naar Spanje te trekken, maakte de Goedheilig man nog een kleine tussenstop in Genève en liet hij daar allerlei leuke cadeautjes voor de drie kinderen van onze vrienden in Aubonne achter. Voor ons petekindje had de Sint een mandala tekenset gebracht, voor haar broer meccano dinosaurussen en voor de grote zus het spel Cluedo. We spoorden met de cadeautje naar Allaman, alwaar onze vriend ons kwam ophalen aan het station.

De cadeautjes werden goed onthaald en meteen ingespeeld. En daarna was het tijd om nog eens te proeven van hét nationale Zwitserse gerecht bij uitstek: kaasfondue! Met kaas rechtstreeks van bij de kaasboer. Het was heerlijk! En het lukte ons ei zo na om beide potten gesmolten kaas volledig te ledigen. Als dessert sneuvelde er nog eens een marmite (al moet ik toegeven dat ik te vol zat om er nog wat chocolade en marsepeinen groenten bij te proppen) en daarna speelden we samen Cluedo. Er werd gigantisch hard vals gespeeld, maar uiteindelijk kwam er een verdiende winnaar uit de bus: met name mezelf. 😉

Om de dag af te sluiten maakten we met ons vijven nog een prachtige wandeling bij valavond doorheen de wijngaarden, terwijl de avondlijke zon de besneeuwde toppen rondom het meer van Genève roze kleurde. Prachtig!

Fête Nationale – 1er août 2017

August 2, 2017 / / 2 Comments

1 augustus vieren alle Zwitserse kantons de Nationale Feestdag. Deze zomerse datum werd gekozen omdat begin augustus 1291 (exacte datum is niet gekend) de drie Alpenstaatjes Uri, Schwyz en Unterwalden een overeenkomst sloten om elkaar tot in de eeuwigheid bij te staan in hun verzet tegen buitenstaanders.  Pas sinds 1994 is 1 augustus een officiële feestdag in gans Zwitserland.

Onze vrienden David en Kristien hadden ons uitgenodigd om samen met hen onze allereerste nationale feestdag op Zwitserse bodem te vieren en tegelijkertijd ook een beetje de verjaardag van ons petekindje Raquel, hun jongste dochter, die in juli verjaard was. Tegen de middag waren we in Aubonne om eerst Raquel cadeautjes te zien uitpakken en dan te genieten van een heerlijke gezamenlijke Mexicaanse lunch op hun terras met uitzicht op het meer. Ok, burrito is niet echt Zwitsers, maar op een hete dag van meer dan 30 graden wellicht beter geschikt dan kaasfondue. 😉 Als voorgerechtje serveerde chefkok David een heerlijk boekweitpannenkoekje met gerookte zalm en zure room. Samen met een glaasje champagne de ideale manier om een feestelijk dag te beginnen.

Na het verorberen van ettelijke burrito’s (helaas geen fotografisch bewijs ter illustratie), maakten we een wandeling naar het nieuwe huis van David en Kristien. Eind augustus trekken ze erin en het zag er al bijna helemaal afgewerkt uit. Na de vertering bevorderende wandeling was er weer een beetje plek voor een typisch Zwitsers dessert met meringue, room en ijs. Heerlijk!

Ondertussen was de avond gevallen en was het tijd om naar het centrum van Aubonne te trekken om deel te nemen aan de feestelijkheden op het binnenplein van het kasteel van Aubonne. De binnenplaats was feestelijk versierd met vlaggen en er stonden lange tafels en banken opgesteld om aan te eten en te drinken. We dronken een glaasje wijn, aten een stukje saucisse, maakten kennis met wat dorpsbewoners en deden ons best om het Zwitserse volkslied mee te playbacken. Het enthousiasme waarop het volkslied werd meegezongen, was groot. En ook het daaropvolgende ‘prière patriotique’ werd uit volle borst mee gebeden. Het lijkt erop dat de mensen in Zwitserland iets religieuzer zijn dan in België.

Na het gebed trokken we in optocht door de straten van Aubonne. De kinderen kregen papieren lampionnen uitgereikt en de stoet werd begeleid door de plaatselijke fanfare.

Daarna liepen we terug naar het huis van David en Kristien om van daaruit met de wagen naar Saint-Prex te rijden voor het grote vuurwerk dat zou afgeschoten worden vanaf twee platforms op het meer.  We waren duidelijk niet de enige mensen die van het vuurwerk wilden genieten. Het was erg druk in het centrum van Saint-Prex, maar gelukkig slaagden we er zonder al te veel moeite in om een plek te vinden aan de oever van het meer met goed zicht op het vuurwerk. We moesten even geduld uitoefenen, maar om 22.47u was het dan eindelijk zover! De vuurpijlen schoten de lucht in en ik moet zeggen: die Zwitsers kennen iets van vuurwerk maken. Behoorlijk indrukwekkend!

Het late uur zorgde ervoor dat Raquel tijdens het vuurwerk in slaap gesukkeld was in de armen van Kristien. Begrijpelijk, want het was dan ook een vermoeiende dag. 😉

Na al die feestelijkheden lagen we uiteraard veel te laat in ons bed, maar dat hadden we er graag voor over!

Genève en Aubonne – 15 mei 2017

May 20, 2017 / / 1 Comment

De eerste nacht is achter de rug. Ik heb redelijk geslapen, maar ik moet toegeven dat het slaapcomfort van ons Leuvense bed een pak hoger ligt (kan ook moeilijk anders, want gekocht bij slaapspecialist Sit&Sleep). Het bed is smaller dan we gewoon zijn en nogal aan de harde kant. Maar daar valt wel aan te wennen. Hopelijk geldt dat ook voor het straatlawaai. In Leuven ligt onze slaapkamer ook aan de kant van de ring, maar daar valt het verkeer bijna stil na 11 uur. In de Rue de Lyon lijkt het verkeer de ganse nacht verder te razen. Misschien toch eens overwegen om met oordopjes te slapen.

Na gedoucht te hebben in de minibadkamer (jammer dat de douchekop zo laag hangt dat zelfs ik me moet bukken), trekken Dries en ik erop uit op zoek naar eten om onze ochtendlijke honger te stillen. Het winkelcentrum Charmilles lijkt een ideale plek om snel te ontbijten. En jawel, er zijn verschillende plekken die de mogelijkheid aanbieden om te ontbijten. Helaas bestaat het standaardontbijt uit un pain au chocolat ou un croissant avec un café. Tja… De kans dat ik in Genève een full Scottish breakfast zou scoren, had ik op voorhand al niet hoog ingeschat. We houden het dan maar allebei bij een pain au chocolat. Dries gaat voor de koffie, ik laat met verleiden door een versgeperste smoothie. Kwestie van de dag toch half goed te beginnen. 😉

Omdat het zijn eerste dag is, moet Dries pas om 10u op zijn werk zijn. Zo komt het dat we nog tijd hebben om langs een telecomshop te gaan om een simkaart te kopen. Bedoeling is dat ik deze simkaart zal gebruiken tijdens mijn verblijf hier en dat mijn vriend de kaart na mijn vertrek in zijn gsm steekt. We kopen ook nog snel wat nieuwe handdoeken voor Dries in de Migros, omdat het in het appartement aanwezige voorraadje niet zo groot is en we geen handdoeken vanuit Leuven hebben meegenomen.

Vervolgens nemen we afscheid van elkaar en wens ik Dries veel geluk op zijn allereerste werkdag. Erg benieuwd om vanavond zijn verhalen te horen! Ikzelf keer terug naar het appartementje om mijn spullen te gaan halen om een dagje te lezen in de naburige parken. Bij binnenkomst merk ik dat de door de huisbaas aangekondigde werkman er al is. De werkman moet ons bad van een nieuw laagje lak voorzien. Hij is al druk aan het werk, dus ik neem mijn spullen (inclusief een bus zonnecrème, want de zon brandt al hevig zo vroeg in de ochtend) bijeen en vertrek naar het vlakbij gelegen Parc de Franchises alwaar ik mij met ‘El amante japonés‘ van Isabel Allende op een bankje in de zon zet. Het park is een leuke plek om te vertoeven, al had ik het nóg leuker gevonden zonder grasmaaiers en onkruidverbranders. Nuja, onderhoud moet gebeuren, niets aan te doen.

‘s Middags houd ik het bij een snelle lunch: ik eet een lekker quiche van Migros en begeef me daarna naar mijn volgende park in de hoop dat het daar iets rustiger is. Ook in Parc Geisendorf zijn werken aan de gang, maar minder luidruchtig dan de grasmaaiers in het andere park. Ik smeer me voor de zoveelste keer in met zonnecrème, maar begin te vermoeden dat ik beter een plekje in de schaduw opzoek. Vooral mijn hoofdhuid begint verbrand aan te voelen.

Ik schiet flink op in mijn boek. Het doet deugd om eindelijk eens tijd te hebben om door te lezen. De paar minuten op de trein van Leuven naar Brussel volstaan niet om voldoende in het ritme van de Spaanse taal te komen om goed op te schieten. Nu ik echter uren aan een stuk kan lezen, mindert het aantal nog te lezen de pagina’s zienderogen. Het einde van het boek komt met rasse schreden dichterbij.

Rond 17u keer ik terug naar het appartement om dat te luchten. Heel erg nodig, want op de gang ruik ik al de doordringende geur van het product dat de werkman gebruikt heeft. Ik gooi alle ramen wagenwijd open en wacht in een zeteltje bij het raam tot Dries terug is van zijn eerste werkdag. Die eerste werkdag is alvast goed meegevallen, want hij komt erg enthousiast thuis. Goed onthaald, vriendelijke mensen, hij heeft zelfs al een mini-laptop gekregen. Goed geregeld, allemaal!

Hij vertelt me over zijn eerste indrukken en dan is het alweer tijd om te vertrekken. We rijden met onze auto naar onze vrienden David en Kristien in Aubonne, mama en papa van drie fantastische kinderen, waaronder ons gemeenschappelijk petekindje Raquel. De zon schijnt nog steeds volop en zowel Dries als ikzelf zijn bijzonder goed geluimd. Onze eerste dag in Genève is alvast goed verlopen.

In Aubonne genieten we van een aperitief met een glaasje champagne gevolgd door heerlijke raclette (yep, we zijn al meteen aan onze integratie begonnen) en gourmet. Uiteraard hebben wij Belgische pralines van Bittersweet mee om onze reünie te vieren. Na het eten stappen we terug de wagen in om samen met onze vriendin het huis te gaan bekijken dat ze onlangs gekocht hebben. Onze vrienden zijn nog volop bezig met de verbouwingen, maar je kan nu al zien dat het een prachtige woonst zal worden. Met een uitzicht op het meer van Genève dat gewaagd is aan dat van het huis dat ze momenteel huren.

We keren terug voor nog een glaasje wijn en nemen dan afscheid van elkaar. Gelukkig deze keer niet voor lang!

© 2024 The Swiss Life

Theme by Anders Noren — Up ↑