Opgestaan om 8.30u wat voor mij, ondanks het riante aantal uren slaap, toch nog te vroeg aanvoelt. Gelukkig is er het heerlijke ontbijt om de laatste restjes van de kater van gisteren te doen vergeten. We genieten uitgebreid van het ontbijt, pakken op het gemak onze bagage en checken uit een paar minuten voor 11u. Voor onze laatste overnachting hebben we immers een kamer geboekt in Base Hotel vlakbij het station van Vevey. Het is onze bedoeling om ons te voet naar dat hotel te begeven (een 35 minuten wandelen, gelukkig bergaf), maar buienradar voorspelt een stevige stortbui om 11.15u. Dus besluiten we nog even te wachten in de comfortabele zetels van het hotel tot de bui voorbij is.
En jawel, buienradar had gelijk: stip om 11.15u valt de regen met bakken uit de hemel. Gelukkig duurt de regenbui niet lang en wanneer deze overgewaaid is, vertrekken Dries en ik te voet met onze rolkoffertjes naar Base Vevey. Het is zondag, dus de straten zijn bijna verlaten. We voelen onderweg nog een paar druppels regen, maar gelukkig breekt de bui niet door.
Aangezien we pas om 15u kunnen inchecken in het hotel, vragen we aan het personeel of we onze bagage kunnen achterlaten. Spijtig genoeg begint het opnieuw te regenen op het moment dat we in het hotel de formaliteiten voor ons verblijf staan te regelen. Het supervriendelijke personeel biedt ons meteen een paraplu aan, zodat we toch buiten kunnen wandelen. Echt zelden zo’n sympathiek onthaald geweest in een hotel.
We bedanken de vriendelijke jongedame en gaan gewapend met onze paraplu’s naar buiten. We wandelen richting het meer, waar het ongeveer uitgestorven is. Gelukkig stopt het al snel met regenen en maken de stevige regenwolken langzaamaan plaats voor een aarzelend zonnetje. We maken een wandeling langs het meer in de richting van Corseau, genietend van de prachtige omgeving.
Rond het middaguur passeren we Les Bains Payes, een buvette aan de oever van het meer waar een paar mensen in het zonnetje iets zitten te drinken. De stoelen en tafels zijn nog nat, maar de zon heeft nu definitief de overhand gehaald op de regenwolken en dit lijkt een leuke plek om iets te drinken en iets kleins te eten (veel honger hebben we niet na ons uitgebreide ontbijt). Helaas is de keuken gesloten, dus moeten we noodgedwongen afzien van het slaatje en de hamburger die we wilden bestellen. Gelukkig is het wel mogelijk om wat tapas te krijgen. We bestellen een Zwitserse tomme kaas met honing, een droge worst en brood. De worst valt ons allebei wat tegen, maar de tomme gaat er zo vlotjes in dat we nog een tweede portie bestellen. Het overtollige brood delen we met de bedelende mussen.
Na deze aangename middagpauze zetten we onze wandeling verder in de andere richting en wandelen we naar het centrum van Vevey waar een lokaal festivalletje aan de gang is. Iedereen is ondertussen buiten gekomen om te genieten van het mooie weer en het is behoorlijk druk aan de oevers van het meer.
Om 15u keren we terug naar het hotel om in te checken en onze paraplu’s in te leveren. Ik dacht al eerder dat het hotel me bekend voorkwam en nu valt mijn eurocent: we hebben hier tijdens het Fête des Vignerons heerlijke wijn gedronken op het dakterras. Wat een ongelooflijk toeval. Jammer genoeg is de bar op het dakterras verdwenen, want anders zouden we hier zeker opnieuw iets zijn gaan drinken.
Omdat we om 16.33u op de trein naar Allaman moeten zitten, rest er ons na het inchecken niet veel tijd meer. We lopen nog even snel naar het centrum om nog een streepje Festival Local mee te pikken, maar de rock-act weet ons niet te overtuigen en heel vreemd: op een podium een paar meter verder is een dj het beste van zichzelf aan het geven. Wat maakt dat iedereen die zich in het midden tussen de twee podia bevindt een bizarre kakafonie te horen krijgt. Rare jongens, die Zwitsers.
We zijn mooi op tijd in het station om onze trein te halen en om 17.10u stappen we uit in Alleman. Kristien staat ons al op te wachten aan het station. Zo fijn om onze vrienden en hun drie kinderen na al die maanden opnieuw te zien. En jawel, de kinderen waren alweer gegroeid. Binnenkort zal ook ons petekindje groter zijn dan wij…
Ondanks het wat frissere weer brengen een heel gezellige avond door op het terras van onze vrienden met uitzicht op het meer. Nu en dan ontwaren we een paar druppels, maar de regen breekt gelukkig nooit echt door. We genieten van de heerlijke zelfgemaakte curries van onze vriend David, in combinatie met een glaasje wijn. En natuurlijk sluiten we de maaltijd af met heerlijke chocolaatjes van Bittersweet.
Bij het afscheid nemen, drukken we de hoop uit elkaar snel weer te zien. Maar ik maak me geen illusies, met al die drukke agenda’s is het niet makkelijk een moment te vinden dat voor iedereen past.
De treinrit terug naar Vevey verloopt voorspoedig en we kruipen (alweer) mooi op tijd in bed.
Recent Comments