The Swiss Life

Dries en Carolien in .ch

Category: work

Koreaans afscheidsdiner

Na enkele maanden serieus op ons geld gelet te hebben, vonden Dries en ik dat we ons deze zaterdag wel een kleine uitspatting konden veroorloven. We hadden namelijk iets te vieren: ik ben er eindelijk in geslaagd een job te vinden! Een mooie job met heel wat verantwoordelijkheid en een nieuw team om te leiden. Helaas zit er een angeltje onder het gras: de job is in België. Hierdoor komt mijn Zwitserse avontuur nogal abrupt tot een einde. Aan de ene kant vind ik het jammer dat er hier in Zwitserland niets voor mij uit de bus gekomen is, maar aan de andere kant was het aanbod te interessant om te laten liggen. Zo’n mooie kans zou ik hier in Zwitserland waarschijnlijk nooit krijgen (in bijna vier maanden solliciteren ben ik zelfs niet in geslaagd een jobinterview te versieren) en ik was het leven als werkloze hier eerlijk gezegd grondig beu.

Dus vierden Dries en ik mijn nieuwe job en tegelijkertijd mijn afscheid van Genève met een heerlijke Koreaanse barbecue (<3 불고기), want deze week keer ik al terug naar België (ja, het moest opeens allemaal heel snel gaan). Dat wil zeggen dat Dries en ik de komende maanden een LAT-relatie zullen hebben: hij in zijn appartementje in Genève en ik in mijn pas gerenoveerde studio in Borgerhout. Ik voorspel dat er veel op en af gevlogen zal worden. Slecht voor onze ecologische voetafdruk!

World Usability Day @ Impact Hub

Sinds ik in Genève woon, volg ik aandacht de meetup bijeenkomsten op hier in Genève. Als werkloze is het naar mijn aanvoelen belangrijk om deel te nemen aan sociale activiteiten, omdat je anders dreigt geïsoleerd te geraken. Een tijdje geleden zag ik dat in de Impact Hub vlakbij het treinstation een Digital Strategy UX meetup georganiseerd werd in het kader van de World Usability Day, gesponsord door Telono. Een uitgelezen kans om nog wat te netwerken en wie weet ontmoet ik op die manier wel iemand die mij aan een job kan helpen.

Na een kort inleidend woordje kregen we twee vrij korte presentaties voorgeschoteld. De eerste presentatie ging over de bouw en de evolutie van het e-voting platform van het kanton Genève. De tweede presentatie behandelde de principes van universal design. Ik moet zeggen dat ik de eerste presentatie nogal droog vond en de link met world usability day soms niet heel duidelijk was. De presentatie over universal design sloot veel nauwer aan bij het thema, maar bleef naar mijn aanvoelen te veel aan de oppervlakte, maar het was wel interessant om de 7 principes van universal design op een rijtje te zien:

  • equitable
  • flexible
  • simple & intuitive
  • perceptible
  • tolerates error
  • low physical effort
  • size and space for approach and use

Het fijnste gedeelte van de avond volgde na de presentaties: de receptie! Ik had er niet al te veel van verwacht, omdat het een gratis evenement was, maar sponsor Telono was duidelijk niet gierig geweest: kleine finger sandwiches belegd met zalm, asperges, garnalen,… mini-broodjes en een heel assortiment aan mini-taartjes als dessert. Heel lekker en uitermate verzorgd. Uiteraard ben ik vergeten een foto te nemen van al dat lekkers, maar geloof me, we kwamen niets te kort. En ook de (uiteraard Zwitserse) wijn vloeide rijkelijk.

Dries en ik maakten kennis met een hele hoop fijne mensen: een Fransman die als freelancer werkte en momenteel op zoek was naar een nieuwe opdracht, een Italiaan, een Mexicaan (goed voor mijn Spaans!), een Hongaar en een heel toffe Ierse die voor Médecins Sans Frontières werkte. Juist, alweer geen Zwitser te bekennen in heel dit lijstje. Heel grappig: de Ierse sprak tot onze grote verbazing een aardig mondje Nederlands. Bleek dat haar vriend een Antwerpenaar was. Het klikte heel erg goed met de Ierse jongedame, helaas, haar contract bij MSF loop af eind dit jaar en in januari verhuist ze naar België, de liefde achterna. Jammer voor ons, maar uiteraard blij voor haar.

Het gesprek dat ik had met de Italiaan, was wel een beetje ontnuchterend. Hij vertelde dat hij ook nog steeds op zoek was naar werk en voorspelde mij dat het wel eens tot 18 maanden kon duren voordat ik in Genève werk zou vinden. 18 maanden! Het spijt me heel erg, maar ik denk niet dat ik in staat ben om hier 18 maanden werkloos rond te hangen. Daarvoor zijn er hier gewoon niet genoeg opportuniteiten om aan vrijwilligerswerk te doen. Enfin ja, reden te meer om nog een glaasje Zwitserse wijn te drinken…

Mijn eerste Women in Digital Geneva meet up

Vorige dinsdag woonde ik voor de eerste keer een Women in Digital Geneva meet up bij. Het topic van de avond was Artificial Intelligence in Marketing, niet helemaal mijn cup of tea, maar de meet up leek mij een ideale gelegenheid om nieuwe mensen te ontmoeten en, wie weet, misschien wel op een interessante job te stoten.

Het kostte mij een kleine zoektocht om het juiste lokaal te vinden in het CREA / BAT 43 L gebouw. Gelukkig ontmoette ik in de lege gangen van het gebouw een vriendelijke studente marketing die me naar de juiste plek bracht. Ik moet toegeven dat ik de uiteenzetting zelf nogal oppervlakkig vond. En de meer serieuze vragen over privacy en de nieuwe GDPR werden naar mijn aanvoelen nogal snel van tafel geveegd.

Hoewel de uiteenzetting zelf me wat tegen viel, had ik nadien wel de gelegenheid om enkele fijne gesprekken te voeren. Ik sprak met de initiatiefneemster, een pittige Braziliaans-Franse dame die al zowat overal op de wereld gewoond heeft en maakte kennis met een Russische die in Italië woonde en bezig was een collectie met smart textiles te ontwerpen. Het fijnste gesprek had ik met een Duitse fysica die op CERN werkte. Een heel fijne dame die me aanraadde om eens te bekijken of het conversation exchange program van het CAGI netwerk iets voor mij zou zijn. Voor het netwerk zelf kom ik helaas niet in aanmerking.

Een concrete job kwam er helaas niet uit de bus (dat zou ook ietwat te hoog gegrepen zijn), maar ik denk wel dat ik naar de maandelijkse bijeenkomsten zal blijven gaan. Het is altijd fijn interessante mensen te ontmoeten.

Het leven van een werkzoekende

Ondertussen ben ik net iets meer dan een maand werkloos. Ik probeer elke werkdag een sollicitatie de deur uit te krijgen, maar dat is niet altijd even gemakkelijk. In Londen had ik daar niet echt de tijd voor en er zijn ook niet altijd vacatures die me aanspreken. Ik probeer zo ruim mogelijk te solliciteren, ook als mijn profiel niet volledig voldoet aan wat gevraagd wordt. Je weet immers nooit. Een bevriend koppel ingenieurs waarschuwde me dat het wel eens meer dan zes maanden zou kunnen duren voordat ik een job zou vinden. Toen ik dat hoorde, moest ik toch even slikken. Voorlopig beperk ik me tot vacatures in Genève, maar als ik niet snel reactie krijg, ga ik mijn actieradius verruimen. Het openbaar vervoer is in Zwitserland geweldig goed en ik vind het niet erg om ‘s ochtends en trein of de bus (of allebei) te nemen. Uiteindelijk kunnen we ook nog altijd verhuizen naar een plek dichter bij het werk. ‘t Is niet dat we erg gehecht zijn aan onze huidige verblijfsplek.

Ik moet wel toegeven dat het leven als werkloze me zwaarder valt dan gedacht. Ik mis het ritme van een gewone werkdag en het sociale contact en de babbels met de collega’s. Niet dat ik niet genoeg zaken heb om me bezig te houden. Integendeel, ik heb hier nog een ellenlang lijstje liggen van artikels die ik wil schrijven voor mijn travel blog over foto’s die ik nog moet verwerken. Maar zo de ganse dag op je eentje, dat begint snel tegen te steken, ondanks de mooie omgeving die als verstrooiing kan dienen. Ik besef dat ik alvast niet geschikt ben om een beroep uit te oefenen van thuis uit. Geef mij maar een landschapsbureau! 😉

Ik denk dat ik de komende dagen mijn werkomgeving ga verleggen naar een bibliotheek of zo. Kwestie van wat meer tussen de mensen te zitten. Daarvoor hebben ze laptops uitgevonden, nietwaar?  😉

Business trips in zicht

Nog maar net terug van een weekendje Italië om de kersverse baby van onze vrienden Bettie en Giacomo te bewonderen, stapt Dries vanavond alweer op een vliegtuig richting Lugano. Een korte business trip weliswaar, want morgenavond landt hij opnieuw in Genève. En alsof we de laatste tijd nog niet genoeg landsgrenzen overgestoken hebben, volgt Dries daarop aansluitend volgende week een driedaagse cursus in Londen. Dankzij mijn status als werkloze (en een Swissair bon die ik van mijn lieve collega’s kreeg), ben ik in de gelegenheid om hem in Londen te vervoegen. En jawel, het is nog geen jaar geleden dat we in Londen waren, maar zo’n wereldstad verveelt nooit (en neen, ik ga de metro niet vermijden). Tips voor minder voor de hand liggende bezienswaardigheden zijn uiteraard welkom in de commentaren.

Om onze ecologische voetafdruk nog enigszins binnen te perken te houden (hmm), hebben we de rit naar Italië het voorbije weekend per trein gedaan. Een treinrit die ons doorheen prachtige Zwitserse en Italiaanse landschappen voerde. De meer dan vier uur in de trein vloog voorbij. Bij deze nog eens een dikke dankjewel aan onze sympathieke gastheer en gastvrouw en hun twee zonen voor de gastvrijheid. Ik denk dat ik mijn persoonlijk record gelato eten met glans verbroken heb. 😉

© 2024 The Swiss Life

Theme by Anders NorenUp ↑