The Swiss Life

Dries en Carolien in .ch

Category: geneva (page 4 of 8)

De feestsfeer opsnuiven

December 12, 2017 / / 2 Comments

Toen we zaterdagochtend wakker werden, lag er een dikke laag sneeuw over Genève. We wisten niet of het winterweer gevolgen zou hebben voor de feestelijkheden in de oude stad, maar besloten dat de neerdwarrelende sneeuwvlokken ons niet zouden tegen houden. We duffelden ons dik in en wandelden met de krakende sneeuw onder onze voeten rond het middaguur naar de oude stad.

Bij Place du Molard stonden een paar mannen gratis groentesoep uit te delen (minder lekker als die van de dag voordien) en kregen we onze eerste re-enactment van een zwaardgevecht tussen de Genèvois en de soldaten van de hertog van Savoye te zien.

We liepen verder naar de Passage de Monetier, een kleine middeleeuwse passage die enkel ter gelegenheid van de Escalade wordt geopend. Behoorlijk krap op sommige plaatsen!

We klommen verder richting Terrasse Agrippa-d’Aubigné naar de kathedraal. Onderweg kwamen we voorbij kraampjes waar oude ambachten gedemonstreerd werden (potten bakken, spinnen, textiel verven), kregen we uitleg over hoe een antiek pistool werkt en zagen (en hoorden, amai mijn oren) een bataljon soldaten hun musketten afvuren.

We aten een (bijzonder stevige) boekweitpannenkoek, alvorens onze oren bloot te stellen aan de volgende aanslag: het afvuren van een replica van een kanon uit 1602 op de Promenade de la Treille.

Daarna brachten we een bezoek aan de Salle du Conseil d’Etat in het Hôtel de Ville. Deze zaal wordt enkel tijdens de Escalade voor het publiek open gesteld en bevat enkele prachtige oude muurschilderingen die pas begin vorige eeuw opnieuw ontdekt werden. De muurschilderingen op zichzelf zijn al een bezoek waard, maar we kregen daarbij een boeiende uitleg van een mooi uitgedost lid van de Compagnie 1602. Zo kwamen we te weten dat de historische Escalade eigenlijk plaatsvond tijdens de kortste nacht van het jaar (21 op 22 december). Omdat de protestantse Genèvois echter op dat moment nog niet de Gregoriaanse kalender volgden, was de officiële datum in Genève op het moment van de aanval 12 december, terwijl dat voor de katholieke aanvallers 22 december was.

Na meer dan vier uur in de koude rond gewandeld te hebben, besloten we dat het welletjes was en keerden we naar huis terug. Op de terugweg kruisten we onze vrienden, het Frans-Vietnamees koppel. Ook in Genève is de wereld klein.

 

Gratis groentensoep en glühwein!

December 10, 2017 / / 1 Comment

Dit weekend staat Genève volledig in het teken van het Fête de l’Escalade. Ook in ons quartier werd de historische overwinning op de hertog van Savoye herdacht met een fakkeloptocht doorheen de straten, gevolgd door een buurtfeest met veel gratis groentesoep (hét symbool van de Escalade) en glühwein (minder symbolisch, maar wel lekker). We hadden voor de gelegenheid afgesproken met het Frans-Vietnamese koppel dat we ontmoetten tijdens de viering van 10 jaar Le 99. We maakten voor het eerst kennis met hun zoontje, warm ingeduffeld in zijn koets, en de zus van onze Vietnamese vriendin, die ook hier in Genève woont.

Terwijl de sneeuwvlokken zachtjes uit de lucht neerdaalden (gelukkig sneeuwde het niet meer zo hard als in de namiddag), liepen we een tijdje mee met de stoet en genoten van het enthousiasme van de verklede kinderen. Om ons heen wemelde het van de draken, prinsessen, eenhoorns en ridders, allen vrolijk beschenen door het licht van de fakkels. Toen het ons te koud werd, sloegen we af naar het buurthuis alwaar ons heerlijke warme groentesoep, glühwein en warm appelsap wachtte. Bij temperaturen rond het vriespunt smaakten de koppen warme groentesoep ons uitstekend en gelukkig waren we vroeg genoeg om de lange wachtrijen te vermijden. Niets zo leuk als een gezellige babbel terwijl je je handen kan warmen aan een heerlijk drankje.

Knap dat de stad Genève dit allemaal gratis aanbiedt aan haar inwoners, al heb ik een donkerbruin vermoeden dat de mensen die de soep en drank uitschepten allemaal vrijwilligers waren.

Chefkok Dries

December 10, 2017 / / 2 Comments

Aangezien we hier in Genève moeten rondkomen op één loon en het leven hier verschrikkelijk duur is, hebben Dries en ik drastisch gesnoeid in onze restaurantbezoeken. Een gelegenheid om nieuwe talenten te ontdekken, want Dries heeft zich zowaar ontpopt tot een bijzonder getalenteerd kok. Toegegeven zijn repertoire beperkt zich wegens gebrekkige infrastructuur voornamelijk tot wokgerechten. Maar zeg nu zelf, ziet dat er allemaal niet bijzonder lekker uit?

Birthday party

December 9, 2017 / / 0 Comments

Donderdagavond waren Dries en ik uitgenodigd op het verjaardagsfeestje van zijn Engelse collega Allan. Enfin, strikt genomen verjaarde Allan pas op kerstavond, maar da’s meestal niet zo’n geschikt moment om vrienden bijeen te krijgen voor een feestje. Zeker niet in een internationale omgeving zoals Genève.

Allan had gezegd dat hij een ‘beetje’ eten voorzien had. Een understatement, zo bleek. Toen ik op zijn ruime appartement aankwam, wachtten deze (zelf-gemaakte!) heerlijkheden op ons:

De aanwezigen op het feestje waren voornamelijk collega’s van Dries en Allan en wat oud-collega’s van Allan. Engels was de voertaal, met wat Frans en soms een beetje Spaans ertussen. Het fijne gezelschap (en de lekkere wijn!) maakte dat de avond voorbij vloog. Met een groepje van zes personen sloten we de avond feestelijk af in de plaatselijke pub. Kwestie van te eindigen met een Engelse touch.

Fête de l’Escalade

December 7, 2017 / / 0 Comments

Als dank voor mijn vrijwilligerswerk voor de Course de l’Escalade, was ik zaterdagavond uitgenodigd op het Fête de l’Escalade in restaurant du Parc des Bastions. Voor 50 CHF kon ook Dries deelnemen aan de feestelijkheden. Niet goedkoop (met één loon springt een mens niet ver in Genève), maar we waren ervan overtuigd dat we in ruil daarvoor rijkelijk van spijs en drank zouden kunnen genieten.

Over de drank hadden we alleszins niet te klagen: de Zwitserse wijn werd gul bijgeschonken, alleen op het vlak van eten bleven we (letterlijk) wat op onze honger zitten. En we waren niet de enigen. Van zodra een ober met een plateau met eten uit de keuken kwam, werd die omsingeld door hongerige aanwezigen. Ik vermoed dat de organisatie het aantal aanwezigen op het feest wat onderschat had. Zelfs de rauwe groentjes die op tafel gezet werden verdwenen in een paar tellen.

In de loop van de avond raakten we aan de praat met een heel sympathieke Ier en en Spanjaard die allebei in Londen woonden en die speciaal voor deelname aan de Course de l’Escalade naar Genève waren afgezakt. Het waren twee heel joviale kerels met wie het meteen klikte. We konden alvast gezamenlijk strategieën uitdenken om toch een beetje eten te veroveren. 😉

Hét hoogtepunt van de avond was het breken van de gigantische chocolade marmite met een heus zwaard. De chocolade en de snoepjes waarmee de marmite gevuld is vlogen alle kanten uit. In het strijdgewoel slaagde ik er zowaar in om een groot stuk van de marmite buit te maken. Net het stuk waarop het wapenschild van de stad Genève prijkte. Hoe symbolisch!

Geneva Lux

December 6, 2017 / / 0 Comments

Na het uitdelen van de dossards had ik om 18u afgesproken met Dries om samen naar de opening van het Geneva Lux festival op het Île Rousseau te gaan. Geneva Lux is een festival dat 22 lichtkunstwerken tentoonstelt doorheen de stad Genève. Na wat speeches, werd het festival officieel geopend met de vertoning van het indrukwekkende projectiekunstwerk Seasons van Yan Nguema. Uiteraard vergat de stad Genève de inwendige mens niet: er was focaccia, glühwein en heerlijke brownies als dessert. Voldoende om alweer een avondmaaltijd uit te sparen. 😉

Ter gelegenheid van de opening waren er gratis rondleidingen langs een aantal van de kunstwerken. Aangezien zo’n rondleiding normaal 15 CHF per persoon kost, grepen we deze opportuniteit met beide handen. In de loop van de dag was echter de befaamde bise opgestoken, waardoor de gevoelstemperatuur opeens een stuk lager lag dan we gewoon waren. Bijgevolg hadden de meeste aanwezigen na hun laatste kop glühwein niet meer veel zin om zich aan een avondlijke wandeling doorheen de koude te wagen. Resultaat: Dries en ik hadden een gids helemaal voor ons alleen. Geweldig!

De dame in kwestie bleek van Zweedse afkomst en was als kind samen met haar ouders naar Genève verhuisd. Ze voerde ons langs een mooie selectie kunstwerken:

Het was erg inspirerend om de gids vol enthousiasme over de kunstwerken te horen spreken. Op zich heb je uiteraard geen achtergrondinformatie nodig om van deze kunstwerken te genieten, maar het is wonderbaarlijk hoe een klein beetje uitleg meteen een nieuwe dimensie geeft aan een kunstwerk. Ik wist trouwens niet dat het elegante edelweiss bloemetje een nationaal symbool van Zwitserland was. Weer iets bijgeleerd.

Ik had enkel mijn iphone bij, dus veel foto’s heb ik niet genomen van de kunstwerken. Maar één van de komende avonden trek ik erop uit om de kunstwerken vast te leggen met statief en digitale reflex. Ik voel me alvast geïnspireerd.

Dossards uitdelen voor de Course de l’Escalade

December 3, 2017 / / 2 Comments

Gisteren stond ik vijf en een half uur lang (een kleine pauze om snel een soupe de l’Escalade te drinken niet meegerekend) met een sportieve glimlach dossards (startnummers) uit te delen voor hét sportieve evenement van het jaar in Genève, de Course de l’Escalade. Stipt om 12u mochten de eerste deelnemers, die al ongeduldig stonden te wachten, hun startnummers in ontvangst nemen. Geen spoor van de overrompeling en lange wachtrijen waaraan ik mij, op basis van de via e-mail ontvangen briefing, verwacht had. En dat bleef zo voor de rest van de namiddag. Soms was het zelfs wat te rustig naar mijn goesting. Ik sta namelijk niet graag met mijn vingers te draaien. Maar dikke pluim voor de organisatie dat alles zo vlot verliep, uiteraard. Laat er geen twijfel over bestaan dat deze veertigste editie tot in de puntjes was voorbereid.

De meeste vrijwilligers die in mijn buurt stonden, waren gepensioneerden, waardoor ik het niet zo gemakkelijk vond om aanknopingspunten te vinden om een praatje te doen. Gelukkig stond ik naast een vriendelijke dame, die me zo nu en dan allerlei verhalen kwam vertellen, die ik helaas de helft van de tijd niet goed kon volgen. Ook de andere vrijwilligers waren vriendelijk (de oudere heer die het nodig vond om mij telkens aan te raken als hij iets kwam zeggen, vond ik zelfs iets té vriendelijk).

Het merendeel van deelnemers stond ik in het Frans te woord, en voor die paar Engelstaligen die echt niet uit hun woorden geraakten haalde ik graag mijn beste Engels boven. Het grappigste moment was de interactie die ik had met een dame die duidelijk een nanny was en enkel Spaans kon. Ze wilde een startnummer voor een familielid komen ophalen, maar kon geen identiteitsbewijs nog inschrijvingsnummer meegeven. Op een gegeven moment kreeg ik zelfs een gsm in mijn hand gedrukt om het familielid in kwestie in het Spaans te woord gestaan. Waardoor ik toch lichtelijk overrompeld was. Uiteindelijk moest ze onverrichter zaken terugkeren. Hopelijk heeft het familielid in kwestie de tijd gevonden om zelf om zijn inschrijvingsnummer te komen.

Volunteering for Fengarion

November 30, 2017 / / 1 Comment

Een dikke week geleden zag ik op de Glocals Geneva Volunteering Group een oproep passeren voor vrijwilligers om mee te werken aan de prijsuitreiking van de Prix Mireille Caloghiris door Fengarion. Nu had ik nog nooit van Fengarion gehoord, maar een kleine zoektocht leerde me dat Fengarion een platform is dat schenkers toelaat specifieke projecten van non-profit organisaties te sponsoren, met garantie dat al het geschonken geld effectief naar het goede doel in kwestie gaat. Een organisatie waar ik me bijgevolg volledig achter kan scharen. Ik stuurde dus direct een mailtje om te laten weten dat ik vrij was op woensdagavond en graag een handje wilde toesteken.

Het evenement vond plaats in het Casino du Lac Meyrin, aangezien er hier in Genève na al de maandelijkse kosten niet veel centjes overblijven om te gokken, was dit een locatie die ik nog niet eerder bezocht had. Ik vond het gebouw waarin het casino zich bevond vrij gemakkelijk, maar daarna moest ik maar liefst twee keer vragen waar het Casino zelf zich bevond. Uiteindelijk vond ik de ingang op niveau -2, overdadig gedecoreerd met kerstversiering. Ik maakte kennis met Christine, de organisatrice van de avond en mijn collega-vrijwilligers Paula en Katerina, een Roemeense en een Tsjechische. Het klikte meteen met de andere vrijwilligers, een goed begin.

Ik moet zeggen dat ik toch wel onder de indruk was van de locatie. Het casino zelf was heel groot en bruiste van het leven. De overdaad aan lichten in combinatie met de kerstversiering overal waren bijzonder indrukwekkend. Het was duidelijk dat dit casino een bijzonder gevarieerd publiek aantrok, van mensen die zich een beetje opgetut hadden voor een avondje uit tot ronduit slonzig geklede mensen die wellicht op hun eentje een ganse avond achter een slotmachine zouden doorbrengen. Voor ons evenement konden we gebruik maken van de VIP ruimte van het Casino, een zeer mooie met houten lambriseringen afgewerkte zaal, eveneens overdadig versierd met kerstornamenten. Zeer sfeervol.

Vanaf 18u tot 19.45u ontvingen mijn drie collega-vrijwilligers en ikzelf de gasten. Paula vulde de aanwezigheidslijst aan en Katerina en ik brachten de gasten in kleine groepjes naar de zaal, die niet zo makkelijk te vinden was als je nog nooit in het casino geweest was. Onze taak was minder voor de hand liggend dan je zou denken, want ook de gewone klanten van het casino kwamen langs dezelfde ingang binnen. Wij stonden met z’n drieën aan een klein rond tafeltje met daarop een afbeelding van nog geen A4 groot om aan te geven dat de gasten zich bij ons moesten aanmelden voor het Fengarion evenement. We moesten dus een beetje inschatten wie voor Fengarion kwam, want het risico bestond dat de gasten ons zouden voorbij lopen. Op den duur werd het een spelletje om te gokken wie voor Fengarion kwam en ik moet zeggen, ik heb me niet vaak vergist. 😉

In het begin van de avond hadden we een klein akkefietje met de persoon die het onthaal voor het casino bemande. Voordat iemand een casino mag betreden, moet die persoon zijn of haar identiteitskaart tonen. Dit om na te gaan of de persoon in kwestie niet op een zwarte lijst staat. Eén van onze gasten was echter binnen geglipt zonder zijn identiteitskaart te tonen en de casino-medewerker had hier Paula nogal hard over aangepakt. Ik was op dat moment net een groepje aan het begeleiden, dus hoorde het pas toen ik terug was. Paula haar Frans was niet zo goed en de casino-medewerker kon geen Engels, dus de communicatie verliep sowieso nogal stroef, maar ik was vooral verontwaardigd dat de casino-medewerker zijn fout in de schoenen probeerde te schuiven van een jong meisje dat als onbetaalde vrijwilliger werkte. Ik stelde Paula gerust dat het helemaal haar fout niet was, suste de casino-medewerker en vroeg aan Katerina (die hem begeleid had) om de heer in kwestie te vragen terug te komen en zijn identiteitskaart te presenteren. Deze heer had hier uiteraard geen enkel bezwaar tegen en het incident was snel afgehandeld. Maar toch, behoorlijk onprofessioneel van die casino-medewerker.

Verder verliep alles vlotjes. Rond 19.45u onthief Christine ons van onze opdracht en konden we zelf genieten van de rest van de avond. We waren alledrie hongerig en waren blij te zien dat er nog heel veel hapjes over waren. Ik genoot van een bordje met lekkere kazen en charcuterie, maar voor Paula, die vegan was, waren de opties nogal magertjes. De obers konden niet meer doen dan twee magere broodjes met geroosterde groenten aanbieden. Ik signaleerde het probleem aan Christine en zij zorgde ervoor dat er een extra schotel voor Paula werd klaargemaakt. Tegelijkertijd suggereerde ik om bij de inschrijvingen voor een volgend event specifiek na te vragen of de deelnemers diëtaire restricties hebben. Uiteindelijk kreeg Paula een mooi groot bord met warme linzen aangeboden. Heel sympathiek.

We genoten van de rest van de avond, maakten kennis met de vierde vrijwilliger, Yue, een Chinese man die verantwoordelijk was voor de verkoop van de wenskaarten en de boeken, en applaudisseerden voor de winnaars van de Prix Mireille Caloghiris: Ecole Bansalourngnork Amphur Mae Rim in Chiang Mai, Thailand. Een mooi project dat verdiend de hoofdprijs van 5000 euro mee naar huis mocht nemen. De projecten die op de tweede en de derde plaats eindigden, moesten echter niet met lege handen naar huis gaan, ook zij kregen een mooie geldsom aangeboden.

Toen de avond op zijn einde liep, besloten Paula, Katerina, Yue en ik om de cadeaubon van het Casino ten gelde te maken die we gekregen hadden als bedankje. Wij dames slaagden er alledrie in om de tien CHF in een mum van tijd kwijt te spelen aan één van de slotmachines,  maar Yue daarentegen kon zijn beginnersgeluk verzilveren en met 60 CHF naar huis terugkeren. Het geluk was aan zijn kant!

We namen samen de bus terug naar het centrum, maar na amper één halte moest ik al afscheid nemen van mijn mede-vrijwilligers omdat ik de andere kant uit moest. Een fijne avond waarop ik met plezier kan terugkijken.

Genève, de place en parc

November 29, 2017 / / 0 Comments

Twee weken na de vorige rondleiding, ontdekten we, begeleid door een professionele gids, een gans ander gedeelte van Genève. Het contrast met de vorige wandeling had amper groter kunnen zijn, want deze  koude, maar zonnige wandeling bracht ons naar het historische hart van Genève. We startten aan het Monument Brunswick, een mausoleum voor hertog in ballingschap, Charles II de Brunswick. De hertog liet zijn ganse fortuin na aan de stad Genève op voorwaarde dat de stad een monument voor hem optrok. Aan het monument te oordelen (een replica van de graftombe van de familie Della Scala in Verona) zat de man er warmpjes bij… Naar het schijnt was zijn familie minder opgezet met dit genereuze gebaar.

We wandelden verder langs de Quai du Mont-Blanc naar het Île Rousseau, het oudste en kleinste park van Genève, genoemd naar filosoof en schrijver Jean-Jacques Rousseau, die er een bijzonder tumultueus leven op nahield.  Daarna ging het verder naar de Place du Molard, waarvan ‘s nachts de straatstenen oplichten en woorden bevatten in het Engels, Frans, Spaans, Russisch, Chinees, Japans en Arabisch. Bijzonder is ook de uit 1591 daterende Tour du Molard met een reliëf van Lenin dat de rol van Genève als vluchtelingenstad in de verf wet.

De volgende halte op onze wandeling was de beroemde Horloge Fleurie in de Jardin Anglais, waarvan de splinternieuwe wijzers geschonken werden door horlogemaker Patek Philippe. Vervolgens wandelden we via de Place de la Madeleine naar het historische centrum van Genève. De gids toonde ons de plek waar vroeger de gevangenis stond en gaf ons wat meer achtergrond over de rol die het protestantisme gespeeld heeft in Genève.

Natuurlijk kon de gids niet anders dan een woordje wijden aan de bijzondere kathedraal van Genève, een nogal eclectisch geheel van architecturale stijlen. We eindigden onze wandeling in Maison Tavel, de oudste bewaard gebleven privéwoonst van Genève die nu dienst doet als stadshistorisch museum. Absoluut een bezoek waard, al is het maar om het relief Magnin te bewonderen, de bijzonder indrukwekkende maquette van de stad Genève in 1850 gebouwd door architect August Magnin.

Wij werden echter begeleid naar de kelderverdieping waar de muntcollectie van Maison Tavel geëxposeerd wordt om te genieten van, jullie raden het nooit, een aperitief met een glaasje Zwitserse wijn en bladerdeeghapjes! Qua gratis eten en drinken, hebben we hier alvast niet te klagen.  😉

Geneva welcome!

November 26, 2017 / / 2 Comments

Ja, de Genevois willen zich duidelijk profileren als een gastvrij volkje, zoveel is ons ondertussen al duidelijk. Zaterdagavond was echter de kers op de taart: alle nieuwkomers werden verwacht in de Salle communale de Plainpalais voor de officiële welkomstplechtigheid.

De grote zaal zat ongeveer halfvol toen Dries en ik er iets voor 16.30u arriveerden na een fietstocht door de regen. We werden onthaald op de vrolijke klanken van het Ensemble de Jazz des Nations Unies en hoorden achtereenvolgens speeches van Rémy Pagani, de burgemeester van Genève, en Jean-Charles Lathion, de voorzitter van de gemeenteraad. De speeches waren kort en to the point. Uiteraard werd verwezen naar de link met de internationale organisaties in Genève en werd de gastvrijheid voor politieke vluchtingen in de verf gezet. Ik onthoud vooral dat Genève trots is op haar multiculturaliteit. Maar liefst 1 op 2 inwoners van Genève heeft een andere nationaliteit.  Het officiële gedeelte werd afgesloten met een getuigenis van Isabelle Gattiker, de directrice van het Festival du film et forum international sur les droits humains. Een zeer welbespraakte vrouw die met haar ouders gans de wereld rondreisde alvorens zich definitief te vestigen in Genève. Gebracht met passie en overtuiging. Echt knap.

Het officiële gedeelte was strak getimed en maar goed ook, want er mochten dan wel tolken (Spaans, Italiaans, Duits, Arabisch, Portugees, Albanees) in de zaal aanwezig zijn, die konden onmogelijk alle aanwezigen tegelijk te woord staan. Ik ben er zeker van dat de meerderheid van de aanwezigen in de zaal niet veel begrepen heeft van al die Franstalige speeches. Gelukkig was de receptie achteraf meer dan dik in orde. Wat een overdaad aan hapjes! Mini croque monsieurs, mini worstenbroodjes, gefrituurde garnalen, mini belegde broodjes, truffelrisotto, en taartjes met citroen en praliné. Uiteraard vergezeld van, hoe kan het ook anders, Zwitserse wijn.

We raakten aan de praat met een oudere dame van Geneefse afkomst die met gepaste trots vertelde over haar dochter die dezelfde haarkleur had als ik. Wellicht ook de reden waarom ze met ons is komen praten, vermoed ik. 😉 We hadden een kort babbeltje met de Chinese dame en haar zoon die we al eerder ontmoet hadden bij het Visite du Quartier en ontmoetten een Fransman met de dubbele nationaliteit (Zwitsers-Frans) gehuwd met een Spaanse. We lieten ons glas nog eens bijvullen met Zwitserse Chasselas en schoven geduldig aan voor een foto als aandenken. Van zodra ik de digitale versie heb, publiceer ik deze uiteraard op deze weblog.

Een geslaagde avond, zo bleek, want we waren bij de laatsten om onze jas bij de vestiaire op te halen. 😉

Older posts Newer posts

© 2024 The Swiss Life

Theme by Anders Noren — Up ↑