De allerlaatste blogpost over de Escalade, want ondertussen zullen jullie het wel beu zijn om over soepketels en nachtelijke invallen te lezen. 😉

Zondagavond vond het hoogtepunt van het feestweekend plaats: de historische stoet die de belangrijkste gebeurtenissen uit de nacht van de Escalade uitbeeldt. Dries en ik twijfelden of we zouden gaan: het regende nog altijd pijpenstelen en onze kleren waren nog steeds doorweekt van de wandeling ‘s ochtends. Aangezien het echter de laatste gelegenheid was om nog iets te doen samen met onze vrienden uit Meyrin (zij verhuizen binnenkort terug naar België), besloten we toch te gaan. Ik haalde de haardroger boven en probeerde onze wandelschoenen en jassen zo droog mogelijk te krijgen. Dat lukte min of meer. Voor de zekerheid trokken we nog een extra regenjasje onder onze winterjassen aan, in de hoop zo (een beetje) droog te blijven.

Het kostte een stuk of twintig berichten over en weer om elkaar terug te vinden in de donkere straten van het oude stadscentrum, maar uiteindelijk vonden we mekaar in de Rue de la Madeleine vlak bij een glühwein standje. Door het slechte weer waren veel toeschouwers thuis gebleven, waardoor de dapperen die de regen trotseerden, een onbelemmerd zicht kregen op de stoet. Ik moet zeggen dat ik niet echt onder de indruk was van het geheel, maar dat kan ook aan het slechte weer gelegen hebben. De figuranten in de stoet deden nochtans hun best om de sfeer erin te houden.

Enkele filmpjes:

Na de stoet kochten we geroosterde kastanjes en daarmee zat het feestweekend er definitief op.