Dankzij de Zumbacursus maakte ik kennis met het buurthuis Le 99, letterlijk op een paar stappen van ons appartementje. Dus toen ik een tijd geleden de aankondiging zag voor het feest ter gelegenheid van hun tienjarig bestaan, leek het wel leuk om mee te gaan feesten.

Om 17.30u begaven we ons naar het buurthuis voor het officiële gedeelte. Na een paar verrassend korte speeches waarin het belang van het buurthuis als ontmoetingscentrum benadruk werd, was het tijd voor het aperitief. Dat had ik wel nodig om de mededeling door te spoelen dat er in onze wijk maar liefst 190 verschillende nationaliteiten wonen. Ik dacht eerst dat ik het niet goed verstaan had, want er zijn momenteel slechts 196 natiestaten op de wereld, maar Dries had het ook zo gehoord en hetzelfde getal werd vermeld in het boekje dat vrijwilligers ineen geknutseld hadden ter gelegenheid van het tienjarig bestaan.

Dat aperitief zelf was trouwens dik in orde. Wijn à volonté, heel verzorgde  en mooi gepresenteerde hapjes (spiesjes met zalm en mozarella, mini-broodjes, warme bladerdeeghapjes, mooie schotels met groenten).  Indie-folk band Quiet Island zorgde voor de muzikale omkadering. We maakten kennis met een Zwitserse (jawel, ze bestaan dus toch) uit het Duitstalige gedeelte van Zwitserland die sinds een paar weken in Genève woonde. Een beetje een speciale madam die een jaar loopbaanonderbreking had genomen en nu als stagiaire werkte voor een NGO. Het viel ons op dat ze al de hapjes liet passeren en het bij een glaasje water hield. De reden die ze hiervoor gaf was dat ze aan het vasten was. Bij mijn weten was de ramadan al een tijdje voorbij én de dame in kwestie had even daarvoor gezegd dat ze een christen was, dus ik trok wellicht een nogal verbaasd gezicht. Ze lichtte toe dat het vasten voor haar een soort spirituele oefening was. Ik geef toe dat ik niet goed wist wat daarop te zeggen…

We namen afscheid van de Zwitserse dame en begaven ons naar de feestdis. Ik had op voorhand op facebook geïnformeerd of het diner gratis was en, hoewel ik dat moeilijk kon geloven, bleek dat effectief zo te zijn. De ganse wijk was dus uitgenodigd op een volledig gratis driegangendiner vergezeld van wijn à volonté, waarvoor zelfs geen inschrijvingen op voorhand nodig waren. De stad Genève zit er duidelijk warmpjes bij. Nu, uiteindelijk bleek de feestzaal niet volledig gevuld te zijn en sommige reeds geopende flessen wijn, bleven onaangeroerd. Jammer, want die wijn is om weg te gooien. Persoonlijk zou ik de deelnemers zich op voorhand hebben laten inschrijven om voedselverspilling tegen te gaan, maar ik neem aan dat de organisatie er bewust voor gekozen heeft om de drempel voor de deelnemers zo laag mogelijk te houden.

We hadden heel veel geluk met onze tafelgenoten: een erg sympathiek jong koppel die een paar maanden geleden de trotse ouders geworden waren van een schattig zoontje. Zij was een Vietnamese en hij een Fransman. Ze hadden elkaar ontmoet tijdens hun studies in Frankrijk. Het klikte erg goed en we wisselden na het diner telefoonnummers uit om Whatsapp-gewijs contact met elkaar te houden. Lijkt me leuk om op een later tijdstip nog eens iets met hen te gaan eten of drinken.

Ik laat jullie even meegenieten van het lekkers dat op onze borden passeerde:

We kregen achteraf zelfs nog twee extra chous mee naar huis! Wat een geweldige avond.

Foto van de taart voor de kinderen, die in een aparte ruimte aten, zodat de volwassenen op hun gemak van hun diner konden genieten:

Na het diner was er nog een vuurspektakel op de binnenplaats van Le 99. Het gegil van de kinderen is een indicatie van hoe leuk ze het vonden. 😉 Alleen jammer dat het regende, waardoor we zelf ook niet lang bleven pakken.